Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Για την βία τους.

Το μονοπώλιο της φυσικής βίας είναι θεμελιακό προνόμιο του σύγχρονου κράτους . Του έχει εκχωρηθεί από το κεφάλαιο, που διατηρεί την άσκηση του μονοπώλιου της απόλυτης βίας , της οικονομικής βίας, της επιβίωσης , πάνω στους όμηρους μισθωτούς . Το ελληνικό κράτος έκανε κατάχρηση της βίας όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, μ΄αποτέλεσμα η κοινωνία μας να έχει γίνει ανεκτική στην άσκηση βίας των "τρομοκρατών". Πολλοί φλερτάραμε, εν ολίγοις, με τα κείμενα της 17 Νοέμβρη. Σήμερα η βία του κράτους ασκείται και δι’αντιπροσώπων (βλ.κουκουλοφόροι εδώ, μουσουλμάνοι αλλού). Με στόχο την ψυχολογική τρομοκρατία των «φιλήσυχων» πολιτών . Βλέπεις οι κοινωνίες ανέκαθεν υποτάσσονται και διοικούνται με το φόβο . Επί πλέον, η βία των επαγγελματιών αντιπροσώπων-τρομοκρατών καλεί για μεγαλύτερη αστυνόμευση ολόκληρης της κοινωνίας . Ισως πρέπει να συμπτήξουμε μέτωπο εναντίον όλων αυτών των επαγγελματιών «επαναστατών/ αντικαπιταλιστών», καταγγέλοντας όλες τις μορφές που παίρνει η βία του συστήματος και

Τα παιδιά.

« Για να είμαστε σοβαροί, ΠΡΕΠΕΙ να δείχνουμε σοβαροί ». Το ΠΡΕΠΕΙ αυτό ο Καβάφης το ακύρωσε, υπογραμμίζοντας, την σοβαρότητα που έχει η έκφραση των προβάτων . Εγώ, σκέφτομαι πόσο πιό σοβαρά δείχνουν τα παιδιά , όταν παίζουν τους ρόλους τους , στον φανταστικό τουςκόσμο.

Η πρώτη του Ομπάμα

Πρώτη μεγάλη πολιτική παρέμβαση του Ομπάμα για την αντιμετώπιση της κρίσης…. Το πακέτο μέτρων ύψους 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάσωση της αμερικανικής οικονομίας. Σκοπός του πακέτου η δημιουργία ή σωτηρία 3,5 εκατ.θέσεων εργασίας. Σημειωτέον ότι ο ρυθμός απολύσεων μόνο τον Γενάρη ήταν 20.000 νέοι άνεργοι ημερησίως. Ισάριθμες πιθανότατα εξαθλιωμένες οικογένειες ημερησίως. Για τον λόγο αυτό βιαζόταν ο Πρόεδρος. Προσέφυγε μάλιστα με περιοδείες και στον λαό για να πείσει τους Ρεπουμπλικάνους να κάνουν γρήγορα, να μη κωλυσιεργούν. Για δικούς του λόγους ήθελε να αποσπάσει και μερικές ψήφους των αντιπάλων. Ηθελε λέει να εμφανίσει εθνική συναίνεση στο σχέδιο του. Για τον σκοπό αυτό μπήκε στην διαδικασία των περικοπών κονδυλίων, καθότι οι ρεπουμπλικάνοι υποτίθεται ότι είναι εναντίον και των σχεδίων σωτηρίας των τραπεζών. Ορίστε τώρα οι περικοπές που έγιναν στα πλαίσια αυτής της διαπραγμάτευσης: κονδύλια που αφορούσαν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανέργων, ασφαλιστική προστασία υγείας για του

Ποιές Η.Π.Α.;;;

“Τουλάχιστον 23 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους στις ΗΠΑ από την κακοκαιρία που πλήττει τις μεσοδυτικές Πολιτείες, από την Οκλαχόμα έως τη Δυτική Βιρτζίνια. …. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έμειναν στο σκοτάδι. Υπάρχουν ανησυχίες ότι θα παραμείνουν χωρίς ρεύμα για αρκετές ακόμη ημέρες….” Η είδηση από το in.gr και αφορά την μητρόπολη του καπιταλισμού, που σε θαμπώνει με τα “νέον” και τον πλούτο των χολιγουντιανών λεωφόρων. Είδηση που σε κάνει να νοιώθεις πλούσιος και ασφαλής, ακόμα και στην Ψωροκώσταινα.

Τ' αηδιαστικά σαράκια

Τελευταία τεμπελιάζω όσον αφορά στο γράψιμο. Κατά τ'άλλα διαβάζω πολύ. Τα ίδια και τα ίδια βιβλία κι ενδιάμεσα από κανένα μυθιστόρημα για ξεκούραση. Διάβασα και το "Ο θάνατος της κόκκινης ηρωίδας", αστυνομικό, με φόντο την σημερινή Κίνα, με διάσπαρτα ενδιάμεσα αποστάγματα της κινέζικης σοφίας. Οπως : " ήταν τελικά μια επιλογή, τ'ότι δεν ήθελα να κάνω επιλογή " ή αυτό που μ'έστειλε και έχασα τον ρυθμό μου και στο διάβασμα "ανάμεσα στα έντομα, τα πιό αηδιαστικά είναι τα σαράκια που τρέφονται με βιβλία ". Αυτό το τελευταίο τώρα γιατί το πήρα προσωπικά δεν κατάλαβα. Αποκλείεται ο πούστης ο κινέζος να αναφερόταν πραγματικά στο συγκεκριμένο ζωύφιο;

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – Κuνeva Κostadinka

Το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου, επιστρέφοντας στο σπίτι της η καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε επίθεση από αγνώστους με βιτριόλι. H κυρία Κούνεβα, στις 10.12.07, μ’αφορμή το συνταξιοδοτικό και με την ιδιότητα της ως γραμματέα της Παναττικής Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, είχε μιλήσει στην Ελευθεροτυπία και είχε πεί το εξής ακατανόητο (...) για τους απλούς ανθρώπους: “Οι εταιρείες που δουλεύουμε υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν το κοινό, αλλά τελικά φαίνεται ότι ιδρύθηκαν για να πλουτίζουν οι ιδιοκτήτες τους” . Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι συνδικαλίστρια στον χώρο των ιδιωτικών συνεργείων καθαρισμού. Δουλεύει στον ΗΣΑΠ. Είχε δώσει μάχες ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Είχε απειληθεί γι αυτό. Φέτος, π αρότρυνε πάλι τις συναδέλφους της, να μην υπογράψουν για περισσότερα χρήματα από αυτά που θα έπαιρναν . Η εταιρεία στην οποία δούλευαν ήθελε να τους φάει ένα μέρος από το δώρο των Χριστουγέννων. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ήρθε

Επικήδειοι χαιρετισμοί και γνωριμίες

Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν Αγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου. «Το ελληνικό θέατρο από πολύ νωρίς καθιέρωσε τον Χάρολντ Πίντερ ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς του ρεπερτορίου του. Με μια πρόχειρη στατιστική υπερβαίνουν τα 50 ανεβάσματα έργων του σε όλη τη χώρα, με πρωτοστάτη τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, που με συστηματική παρουσίαση των μεγάλων έργων του πραγματικά μύησαν το ελληνικό κοινό στον ιδιότυπο κόσμο του. Ο Μίνως Βολανάκης πρέπει επίσης να μνημονευθεί μεταξύ των πρώτων που γοητεύθηκαν από τη μαγεία και το μυστήριο της θεατρικής γλώσσας του, δουλεύοντας κυρίως πάνω στα μονόπρακτά του. Το ΚΘΒΕ τον τίμησε τρεις φορές με σημαντικά ανεβάσματα έργων του. Πιο πρόσφατα ο Αντώνης Αντύπας και ο Λευτέρης Βογιατζής έδωσαν νέα δημιουργική πνοή στο ενδιαφέρον της ελληνικής σκηνής για τον Πίντερ». Το 2005 κέρδισε το βραβείο Νομπέλ

Zeitgeist Addendum Analysis

Κι άλλο video που αξίζει να το δούμε αλλά "σε παρέα" για σχολιασμό πατώντας εδώ για την ολόκληρη ταινία κι εδώ αν θέλετε να την αναλύσετε http://zeitgeistanalysis.site50.net/

"MONEY AS DEBT" by Alogo Skoufis

Η οικονομική ανάλυση με εικόνες ... "Το σύντομο ντοκυμαντέρ “Money as Debt” του Paul Grignon έρχεται για να μας εξηγήσει με απλό τρόπο το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα. Βρείτε οπωσδήποτε 45 λεπτά και αφιερώστε τα για να παρακολουθήσετε το επεξηγηματικό αυτό βίντεο. Σας εγγυώμαι ότι αξίζει τον κόπο…". http://www.kepik.gr/?p=805

Το αυγό του φιδιού

Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι, την δεκαετία του ΄80 κυρίως, όταν υπήρχε μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση γύρω από κάποια διεκδίκηση, τότε έσκαγαν οι βόμβες των τρομοκρατικών ομάδων. Η επαναληψιμότητα του ίδιου μοτίβου (απεργιακές κινητοποιήσεις – τρομοκρατική ενέργεια την παραμονή) τότε μας είχε πείσει όλους ότι η τρομοκρατία ήταν ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη από κάποια παράκεντρα εξουσίας. Περιέργως, και τώρα ενόψει εξαγγελμένων πανελλαδικών απεργιών και με μπαγκράοουντ την ιστορία του Βατοπεδίου και την κατακρήμνυση των ποσοστών της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, σκάει μύτη αυτή η «έκρηξη οργής». Είναι σημάδι κοινωνικής υγείας η δολοφονία ενός 15χρονου να προκαλέσει αντανακλαστική αντίδραση στους συνομήλικους του. Γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι, μη κοροιδευόμαστε, παρά και το «σήκωμα» του θέματος από τα ΜΜΕ, δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα, σαν στατιστική το είδαμε κι αυτό, «ένας νεκρός σ’ένα επεισόδια στα Εξάρχεια». Και στις πορείες (μ’εξαίρεση αυτή του ΚΚΕ), ο μέσος όρος ηλικίας των διαδηλωτών ήταν

Ρεπορτάζ ...

Δευτέρα μεσημέρι στην Εγνατία είδα πολλές παρέες πιτσιρικάδων, με τις μαύρες κουκούλες τρομοκράτη style (αυτές που σκεπάζουν όλο το κεφάλι κι αφήνουν μόνο γύρω από τα μάτια) και τα σακίδια στην πλάτη. Δεν ήταν πάνω από 15 χρονών. Ξέρεις, αλλιώς χειρονομεί, αλλιώς μιλά, αλλιώς περπατά ένας δεκαπεντάρης, κι αλλιώς ο τριαντάρης, ο πενηντάρης, κοκ. Η Εγνατία ήδη, από την Βενιζέλου μέχρι την Εκθεση, από το μεσημέρι, ήταν γεμάτη αναμμένους κάδους, αναποδογυρισμένους στη μέση του δρόμου, με κομμένη τη συγκοινωνία. Κι οι πιτσιρικάδες περπάταγαν σαν να το διασκέδαζαν, σαν να τους ήταν πολύ οικείο αυτό το τοπίο. Κάποιους σαν αυτούς είδα και το βράδυ γωνία Αγ.Σοφίας με Εγνατίας. Μπροστά μας πορευόταν ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ξαφνικά, έγινε φασαρία. Απέναντι, προσπαθούσαν να κόψουν τα μεταλλικά στόρια του McDonald, με σιδηροτροχό, μάλλον, γιατί πέταγε πολλές σπίθες. Το εργαλείο δεν τα κατάφερνε, οπότε ανέλαβε υπηρεσία άλλος με βαριοπούλα. Δυο-τρία χτυπήματα και το στόρι σηκώθηκε

Ας είναι η αρχή......

ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΔΕΝΤΡΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ Τα χθεσινά γεγονότα, χώρις να με συνεπαίρνει η δύναμη της χειραγώγησης που προσφέρει απλόχερα η τηλεόραση, ηταν πραγματικά μια γροθιά στο στομάχι... Όχι τόσο για τα τις πράξεις αυτης της ομάδας των νέων, που κατέστρεψε με ορμή οτι βρέθηκε στο διάβα τους, όσο για την ικανοποίηση που καταβάθος ένιωσα. Μια ικανοποίηση αρρωστημένη-ίσως έλεγε κάποιος- αλλα υπαρκτή. Πιστέυω πως κάποιοι θα συμφωνήσουν, με την άποψη οτι με μια τέτοια καταστροφή κάποιοι θα ξυπνήσουν απο τον λήθαργο συνεπώς η σκέψη τους θα ενεργοποιηθεί και επιτέλους για μετατραπεί σε πράξη... Την θέση των ψυχολόγων πήρε χθές αυτη η εικόνα που βλέπαμε. Το πιστεύω αυτο...Όλοι κάναμε μια βουτια μέσα μας χώρις την βοήθεια του ειδικού που πιστεύουμε οτι είναι απαραίτητη στις μέρες μας. Άρα λοιπόν μπορούμε. Είμαστε δυνατοί. Επιτέλους ρε παιδια, τι να πούμε στους έφηβους φίλους μας. Δώστε απαντήσεις. Δεν μπορείτε γιατι δεν εχετε δώσει ούτε στους εαυτούς σας. Οξυγόνο θέλουμε και τίποτα άλλο.

Συνωμοσιολογίας το ανάγνωσμα...

Οφείλω κατ’αρχήν να ομολογήσω ότι ως γνήσιος «αριστερός» φέρω κι εγώ το στίγμα. Οχι της μεσογειακής αναιμίας, αλλά της συνωμοσιολογίας. Με δεδομένο λοιπόν αυτό, λέω ότι όλες οι ιστορίες για την επερχόμενη κρίση στην πραγματική οικονομία το 2009, δεν είναι τίποτα άλλο από προπαγάνδα, η οποία στοχεύει στην προετοιμασία μας, ημών των καταναλωτών, για το κωλοπιάσιμο που μας ετοιμάζουν. Αφού μας χρέωσαν κύριος οίδε για πόσα χρόνια να ξεπληρώνουμε τα πακέτα σωτηρίας – δώρα στο χρηματιστικό κεφάλαιο, μας ενημερώνουν ότι οι «δόσεις» μας ξεκινούν του χρόνου. Τρομοκρατία σκέτη. Δεν θα γίνει τίποτα περισσότερο από το να μας "το βάλουν" λίγο πιο βαθιά. Λίγο περισσότερο απ’όσο μας το βάζουν-από τον Σημίτη και μετά- στην Ελλάδα και τα τελευταία τριάντα χρόνια περίπου στην Αμερική. Και η ζωή συνεχίζεται..

O πόλεμος στη δύση της Αυτοκρατορίας

Η Αμερικάνικη Αυτοκρατορία στήριξε την ανάπτυξή της, α) στην δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου στρατιωτικών βάσεων σε τρίτες χώρες. Η σχέση της αμερικάνικης οικονομίας με τις τρίτες χώρες δεν ήταν αποικιοκρατική με την κλασική έννοια. Αμερικάνοι που να αποίκησαν τρίτες χώρες, όπως έκαναν οι βρετανοί, δεν υπήρξαν ποτέ. Η επιβολή της στις άλλες χώρες χρωστά πολλά αποκλειστικά στην στρατιωτική της δύναμη, στον φόβο της κόκκινης αρκούδας στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, καθώς και στην πολιτιστική της επιρροή (soft power). β) στην βιομηχανική ηγεμονία της. Ακόμα και σήμερα, η Αμερική αντιπροσωπεύει το 23% περίπου της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, ενώ κατά τον μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αντιπροσώπευε το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Η παραγωγή της, ωστόσο, αναπτύχθηκε στηριζόμενη κυρίως στην εσωτερική αγορά. Υπήρξε η χώρα που δίδαξε τη μαζική παραγωγή και κατανάλωση στις άλλες χώρες. Ο φόβος του κομμουνισμού και η απειλή από μια εξίσου τεράστια χώρα όπως η ΕΣΣΔ, συσπεί

Αρκεί να υποθηκεύσει το μέλλον του

Μαθήματα πολιτικής οικονομίας από τον Καιρό της Κ.Ελευθεροτυπίας: " Παλιά -όχι πολύ ώστε να μην το θυμούνται τρεις γενιές ζωντανών Ελλήνων- στα μαγαζιά κρεμόταν ένα κάδρο με μια λιθογραφία έγχρωμη: «Ο πωλών τοις μετρητοίς και ο πωλών επί πιστώσει». Ο πωλών τοις μετρητοίς ήταν κουστουμαρισμένος, καθισμένος άνετα μπροστά στο γραφείο του σ' ένα τακτοποιημένο δωμάτιο με γεμάτο χρηματοκιβώτιο, ενώ ο πωλών επί πιστώσει, κακοντυμένος, σ' έναν ακατάστατο χώρο, ήταν σκυμμένος, μ' ένα ύφος υπέρτατης απελπισίας, μπροστά σ' ένα άδειο χρηματοκιβώτιο. Αυτά συμβαίνανε τη δεκαετία του '50 και πίσω, και η οικονομική γνώση -το μάθημα- που ήθελε να περάσει η γενιά του μεταπολέμου, δεν ήταν άλλη από τη γνώση που κουβαλούσε το ανθρώπινο γένος από τα γεννοφάσκια του. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Τίποτε πιο αυτονόητο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, μια γενιά οικονομολόγων και τραπεζιτών ανακάλυψε ότι εκτός από το σήμερα υπάρχει και το αύριο. Αυτό, που έκαναν οι το

Τ’ αστροφώτιστα διαστήματα και οι απεργοί στις φυλακές

Αυτό που συμβαίνει στις φυλακές της χώρας μας, από τις αρχές αυτού του μήνα, μου θυμίζει έντονα το θέμα τότε με τις απαράδεκτες συνθήκες των ψυχιατρείων της Λέρου . Τότε, που ο θόρυβος της δημοσιότητας κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή για αρκετούς ασθενείς συνανθρώπους μας. Μακάρι και οι τωρινές κινητοποιήσεις να φέρουν κάποια αλλαγή και στις φυλακές μας. Δεδομένου ότι "και στην ποινική καταστολή έχουμε τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη: * Το υψηλότερο ποσοστό κρατουμένων (ένας στους χίλιους κατοίκους της χώρας) σε πλήρη αναντιστοιχία με τα ποσοστά παραβατικότητας. * Τη μεγαλύτερη συμφόρηση (ξεπερνάμε και την Τουρκία) στις φυλακές: 13.000 κρατούμενοι με χωρητικότητα για 7.500. * Το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων (45%) και φυλακισμένων για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά (πάνω από τους μισούς). Και * Το μεγαλύτερο ποσοστό προφυλακισμένων (το ένα τρίτο των εγκλείστων) που παραμένουν στις φυλακές διπλάσιο χρόνο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη". Ακόμα κι αν προσωπικά, δεν με βρί

Περί ρατσισμού

Φωνάζουν κάποιοι εδώ «ένας στους δύο φυλακισμένους στην χώρα μας είναι αλλοδαπός». Φωνάζουν άλλοι στην Αμερική «Ενας στους τρεις νέγρους που γεννιέται θα κάνει φυλακή». Είναι τελικά γονιδιακό το πρόβλημα με τους αλλοδαπούς και τους μαύρους; ΄Η, είναι απλά, η πείνα ομάδων συνανθρώπων μας και τα ζητήματα της κοινωνικής υστέρησης τους...

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ

Φαίνεται ότι η ανάδειξή του Ομπάμα για υποψήφιος πρόεδρος δεν υπήρξε εξ αρχής επιλογή των λεσχών της άρχουσας τάξης. Φαίνεται ότι κατάφερε να αναπτύξει ένα μαζικό κίνημα γύρω από την υποψηφιότητα του, "παίζοντας" μάλιστα και με τη συμμετοχική δημοκρατία . Φαίνεται ότι η ίδια η πολιτική εξουσία προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο, για να ...πολεμήσουν μαζί την οικονομική εξουσία . Είπε: « H αλλαγή δεν θα έρθει αν περιμένουμε να τη φέρει κάποιος άλλος, κάποια άλλη στιγμή. Εμείς είμαστε ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ! ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ !» « Χρειαζόμαστε ανθρώπους με καρδιά, ανθρώπους που μοιράζονται τον πόνο του άλλου, που μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι έφηβη μητέρα, φτωχός αφροαμερικανός, ομοφυλόφιλος, ηλικιωμένος .» « Η διανομή του πλούτου είναι καλό πράγμα για όλους » απάντησε στον Τζο τον υδραυλικό - της διαφήμισης των ρεπουμπλικάνων - που φοβόταν ότι οι φόροι του Ομπάμα θα του πάρουν την περιουσία του. Ακόμα κι αν οι ελπίδες των ψηφοφό

Αριθμο-λαγνεία

«H κατανομή του εισοδήματος στην σημερινή Αμερική έχει επιστρέψει ακριβώς στα επίπεδα του 1928: σήμερα όπως και τότε το πλουσιότερο 1% των αμερικανών κατέχουν το 23-24% του εθνικού εισοδήματος! Μεταξύ 1940 και 1984 το ποσοστό αυτό ποτέ δεν ξεπέρασε το 15% . Πώς συνέβη αυτό; Σταδιακά κατά τις δεκαετίες ΄80 και ΄90, και με ραγδαίους ρυθμούς μετά την εκλογή Μπους. Μεταξύ 2000 και 2006 η αμερικάνικη οικονομία αναπτύχθηκε κατά 18% , αλλά το πραγματικό εισόδημα του μέσου νοικοκυριού έπεσε κατά 1,1%! . Την ίδια ώρα το πλουσιότερο 10% βελτίωσε το εισόδημα του κατά 32% , το πλουσιότερο 1% κατά 203% και το πλουσιότερο 0,1% κατά 425% !». ( Γ.Παγουλάτος) Ξανά από την αρχή: “ H κατανομή του εισοδήματος στην σημερινή Αμερική έχει επιστρέψει ακριβώς στα επίπεδα του 1928 . .......”. Από την αρχή. Γιατί οι αριθμοί ζαλίζουν. Οι αριθμοί δεν είναι φίλοι. Είναι καρφιά που σου μπήγονται στα δάχτυλα. Είναι κρύα, νεκρή σάρκα, που η θέση της είναι στα επιστημονικά εργαστήρια, όπου η ζωή πολεμά να κατακτήσει

Κοσμικοί και μη, τρυφηλώς διαβιούντες

"...Οσο για την περιουσία «ψίχουλα» της Εκκλησίας, κατέχει 1.282.300 στρέμματα γης, τα οποία θεωρεί λίγα σε σύγκριση με τη γη που κατέχει το Δημόσιο (43.568.000 στρ.), η Τοπική Αυτοδιοίκηση (15.553.200 στρ.) και οι συνεταιρισμοί (1.098. 400 στρ.). Εχει 6.700 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τα οποία δεν ελέγχει. Αγνοεί τις περιουσίες των 2.500 μονών, ενοριακών ναών και μητροπόλεων λόγω δαιδαλώδους οργάνωσης - μόνο η ετήσια απόδοση της κεντρικής διοίκησης είναι γνωστή (περί τα 20 εκατ. ευρώ). Σημειώνει λαμπρές επιδόσεις στο ξεκοκάλισμα ευρωπαϊκών πόρων (έχει ήδη ρυθμιστεί νομοθετικά ώστε να περάσουν στα χέρια των ιεραρχών κατευθείαν από το υπουργείο Οικονομικών 255 εκατ. ευρώ από το Δ΄ ΚΠΣ), ενώ με ουκ ολίγες συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) καταφέρνει να απομυζά ουκ ολίγο δημόσιο χρήμα. Σημαντική λεπτομέρεια. Κάθε χρόνο το Δημόσιο καταβάλλει πάνω από 200 εκατ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του κλήρου...." Από το άρθρο της Τασούλας Καραισκάκη στην Καθημερινή http://n