Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Η απάντηση στο κλασσικό ερώτημα « Ποιος, τέλος πάντων, κυβερνά αυτόν τον τόπο;» ίσως βρίσκεται, για σήμερα, στις εξής συγκυρίες: Tο τελευταίο ραντεβού του απερχόμενου πρωθυπουργού K.Καραμανλή ήταν με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Το πρώτο ραντεβού του νέου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου συμπτωματικά πάλι ήταν με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Και μην το πει κανείς συμπτωματικό, όταν υποτίθεται ότι την οικονομική πολιτική ασκούν οι αρμόδιοι υπουργοί. Όπως συμπτωματικό δεν ήταν και το «γλείψιμο» του ευρώ-τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, όταν του έγινε η πρόταση από το ΠΑΣΟΚ να μπει πρώτος τη τάξει στο ψηφοδέλτιο επικρατείας.

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό

στην έκθεση, μπήκα στον πειρασμό να σκέφτομαι την ομιλία του σαν να ήμουν εγώ το αφεντικό του . Ιδού αυτές οι σκέψεις μου λοιπόν: Απευθυνόταν στον κόσμο, όχι σε μένα. Ετσι πρέπει. Προσπαθούσε με την παθιασμένη ειλικρίνεια του απατεώνα ψεύτη  -που έχει πρώτος πιστέψει στα ψέμματα του- να πείσει τον κόσμο ότι τα σκληρά μέτρα είναι προς το συμφέρον του. Είχε δει από μήνες ότι έχανε το παιχνίδι, αλλά τελικά με τις σκηνοθετικές ικανότητες που έχει , δραματοποίησε τη πτώση του, με την προκήρυξη αυτών των πρόωρων εκλογών. Ο Γιώργος με την παρέα του δεν κρατιόντουσαν. Ενα ολόκληρο χρόνο πριν, ανακοίνωσαν ότι την άνοιξη θα το πάνε σε εκλογές. Ορεξάτα τα παιδιά να ξαναπιάσουν δουλειά (τις κουτάλες). Ο Κώστας, όμως , πιο σοβαρός και πιο υπεύθυνος επαγγελματίας. Σκέφθηκε τι αναστάτωση θα προκαλούσε η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στις προμήθειες και στα άλλα επιχειρηματικά νταραβέρια μας με το δημόσιο (βασικός χρηματοδότης μας γαρ, της ιδιωτικής οικονομίας). Κι αποφάσισε να πα

"Ουκ επ’αρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος"

Αν, αναζητώντας τις αιτίες της προσωπικής σου δυστυχίας, οδηγηγηθείς στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας μας, στο όλα για το κέρδος, τότε η Ευτυχία σου είναι ζήτημα, εξόχως, Πολιτικό. Αλλά, όσο οι «επαναστάτες» πολιτικοί μας δεν επιδεικνύουν στοιχεία, έστω, ολοκληρωμένης προσωπικότητας, ή ανθρώπινης αδυναμίας, η αριστερά θάχει πολύ λίγα να μας πει για την κοινωνικο-πολιτική διάσταση της υπαρξιακής μας δυστυχίας. Θα αποτυγχάνει, εσαεί, να μας σηκώσει από τους καναπέδες .

"Επανάστασης Eγκώμιον" από την Monde

Όταν ο δ/ντής σύνταξης της εφημερίδας Monde Diplomatique -η οποία διαβάζεται απ'όλες τις καθώς πρέπει ελίτ του κόσμου- μιλά για την λαική επανάσταση, όπως στην συνέχεια, τύφλα νάχει Aυγή, Ριζοσπάστης, Αριστερά, κλπ; ( Σημαντικό : στην επιλογή που ακολουθεί, εκτός από τους τίτλους, δεν πρόσθεσα ούτε λέξη ..!) Υπάρχουν κοινωνικές τάξεις? Το 1988, ο πρόεδρος Μπους, ψάχνοντας για ένα ισχυρό επιχείρημα, κατηγόρησε τον αντίπαλό του από το Δημοκρατικό Κόμμα, τον Μάικλ Δουκάκη - έναν πλήρως ακίνδυνο τεχνοκράτη: « Θέλει να μας χωρίσει σε τάξεις . Αυτό είναι καλό για την Ευρώπη, αλλά εδώ είναι Αμερική ». Κοινωνικές τάξεις στην Αμερική! Καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος μιας τέτοιας κατηγορίας. Ο νυν ένοικος του Λευκού Οίκου έκρινε επείγον να κατευνάσει τη λαϊκή οργή: «Ενα από τα σημαντικότερα διδάγματα της κρίσης είναι ότι η οικονομία μας δεν λειτουργεί παρά μόνο εάν είμαστε όλοι μαζί . [...] Δεν γίνεται να βλέπουμε έναν δαίμονα σε κάθε επενδυτή ή σε κάθε επιχειρηματία που προσπαθεί να βγάλει κ

Ας μορφ-ωθούμε…

Οι διανοούμενοι που άλλοτε ήταν σαν εθνικοί σταρ, με διεθνή ακτινοβολία, αραίωσαν. Τη θέση τους πήραν επιφυλλιδογράφοι με το κομμάτι και έμπειροι παλαιοί δημοσιογράφοι. Εφημερίδες αντί για βιβλία. Ακόμα και τους μαρξιστές οικονομολόγους δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις από τους επαγγελματίες του οικονομικού ρεπορτάζ. Τα δε επαγγελματικά στελέχη της αριστεράς ανατρέχουν σε κλασικές πηγές των αρχών του εικοστού αιώνα, για να βρουν πολιτικές απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα. Με τον ίδιο τρόπο που δανείζονται πολιτικές πλατφόρμες από αδελφά κόμματα άλλων χωρών, άλλων συνθηκών, άλλων προταγμάτων και προτεραιοτήτων. Εντωμεταξύ, εμείς, ψαχνόμαστε μεταξύ μας κι είμαστε πάντα οι ίδιοι κι οι ίδιοι και πάντα μειοψηφικά λίγοι. Κι όταν βρισκόμαστε, αν δεν μας ζαλίσει η ρετσίνα, σπάνια χωρίζουμε πλουσιότεροι. Λες και ψάχνουμε ακροατήριο για τους μονολόγους μας ή το μεθύσι. Στην πλειονότητα μας, στις σύγχρονες κοινωνίες, ψάχνουμε ενεργητικά πλέον την παθητικότητα. Όχι μόνο του βυθίσματος στον καναπέ

Η οικονομική κρίση, τα σύκα και η σκάφη

[ Επειδή κατάφεραν και μας έπεισαν ότι είμαστε ανίκανοι να κατανοήσουμε οτιδήποτε πέρα απ’ότι νοιώθουμε, ήρθε αλλοίμονο ο καιρός να προσπαθήσουμε να πούμε «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη». Οι μηχανικοί της παραγωγής, σε συνεργασία με διεστραμμένους κοινωνικούς ψυχολόγους, κατάφεραν να επιβάλλουν -χάρη στην επιστημονική εξειδίκευση- στεγανά στη γνώση και να μας μπερδέψουν, να μας κάνουν τα «μυαλά κουρκούτι». Ας δούμε λοιπόν αν μπορούμε να καταλάβουμε και να συνεννοηθούμε πάνω στο τι είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση. Ας επιδιώξουμε να νοιώσουμε την παιδική χαρά του ότι καταλαβαίνουμε τη μηχανική του θέματος. Και λέω χαρά, γιατί η πραγματική ηδονή είναι φαντάζομαι, πέρα από το να καταλαβαίνουμε, να έχουμε και άποψη και να μπορούμε να αλλάζουμε αυτά που επηρεάζουν τις ζωές μας ]. Η μοιρασιά του πλούτου Η ανθρώπινη εργασία ανά τους αιώνες παρήγαγε πλούτο ο οποίος είναι ήδη μοιρασμένος. Κι έτσι συμβαίνει άλλοι να «γεννιούνται κάτω από την μηλιά», και άλλοι να βρίζουν τα «αρ…δια του πατέρα

Η πρώτη του Ομπάμα

Πρώτη μεγάλη πολιτική παρέμβαση του Ομπάμα για την αντιμετώπιση της κρίσης…. Το πακέτο μέτρων ύψους 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάσωση της αμερικανικής οικονομίας. Σκοπός του πακέτου η δημιουργία ή σωτηρία 3,5 εκατ.θέσεων εργασίας. Σημειωτέον ότι ο ρυθμός απολύσεων μόνο τον Γενάρη ήταν 20.000 νέοι άνεργοι ημερησίως. Ισάριθμες πιθανότατα εξαθλιωμένες οικογένειες ημερησίως. Για τον λόγο αυτό βιαζόταν ο Πρόεδρος. Προσέφυγε μάλιστα με περιοδείες και στον λαό για να πείσει τους Ρεπουμπλικάνους να κάνουν γρήγορα, να μη κωλυσιεργούν. Για δικούς του λόγους ήθελε να αποσπάσει και μερικές ψήφους των αντιπάλων. Ηθελε λέει να εμφανίσει εθνική συναίνεση στο σχέδιο του. Για τον σκοπό αυτό μπήκε στην διαδικασία των περικοπών κονδυλίων, καθότι οι ρεπουμπλικάνοι υποτίθεται ότι είναι εναντίον και των σχεδίων σωτηρίας των τραπεζών. Ορίστε τώρα οι περικοπές που έγιναν στα πλαίσια αυτής της διαπραγμάτευσης: κονδύλια που αφορούσαν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανέργων, ασφαλιστική προστασία υγείας για του

Επικήδειοι χαιρετισμοί και γνωριμίες

Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν Αγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου. «Το ελληνικό θέατρο από πολύ νωρίς καθιέρωσε τον Χάρολντ Πίντερ ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς του ρεπερτορίου του. Με μια πρόχειρη στατιστική υπερβαίνουν τα 50 ανεβάσματα έργων του σε όλη τη χώρα, με πρωτοστάτη τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, που με συστηματική παρουσίαση των μεγάλων έργων του πραγματικά μύησαν το ελληνικό κοινό στον ιδιότυπο κόσμο του. Ο Μίνως Βολανάκης πρέπει επίσης να μνημονευθεί μεταξύ των πρώτων που γοητεύθηκαν από τη μαγεία και το μυστήριο της θεατρικής γλώσσας του, δουλεύοντας κυρίως πάνω στα μονόπρακτά του. Το ΚΘΒΕ τον τίμησε τρεις φορές με σημαντικά ανεβάσματα έργων του. Πιο πρόσφατα ο Αντώνης Αντύπας και ο Λευτέρης Βογιατζής έδωσαν νέα δημιουργική πνοή στο ενδιαφέρον της ελληνικής σκηνής για τον Πίντερ». Το 2005 κέρδισε το βραβείο Νομπέλ

O πόλεμος στη δύση της Αυτοκρατορίας

Η Αμερικάνικη Αυτοκρατορία στήριξε την ανάπτυξή της, α) στην δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου στρατιωτικών βάσεων σε τρίτες χώρες. Η σχέση της αμερικάνικης οικονομίας με τις τρίτες χώρες δεν ήταν αποικιοκρατική με την κλασική έννοια. Αμερικάνοι που να αποίκησαν τρίτες χώρες, όπως έκαναν οι βρετανοί, δεν υπήρξαν ποτέ. Η επιβολή της στις άλλες χώρες χρωστά πολλά αποκλειστικά στην στρατιωτική της δύναμη, στον φόβο της κόκκινης αρκούδας στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, καθώς και στην πολιτιστική της επιρροή (soft power). β) στην βιομηχανική ηγεμονία της. Ακόμα και σήμερα, η Αμερική αντιπροσωπεύει το 23% περίπου της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, ενώ κατά τον μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αντιπροσώπευε το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Η παραγωγή της, ωστόσο, αναπτύχθηκε στηριζόμενη κυρίως στην εσωτερική αγορά. Υπήρξε η χώρα που δίδαξε τη μαζική παραγωγή και κατανάλωση στις άλλες χώρες. Ο φόβος του κομμουνισμού και η απειλή από μια εξίσου τεράστια χώρα όπως η ΕΣΣΔ, συσπεί

Τ’ αστροφώτιστα διαστήματα και οι απεργοί στις φυλακές

Αυτό που συμβαίνει στις φυλακές της χώρας μας, από τις αρχές αυτού του μήνα, μου θυμίζει έντονα το θέμα τότε με τις απαράδεκτες συνθήκες των ψυχιατρείων της Λέρου . Τότε, που ο θόρυβος της δημοσιότητας κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή για αρκετούς ασθενείς συνανθρώπους μας. Μακάρι και οι τωρινές κινητοποιήσεις να φέρουν κάποια αλλαγή και στις φυλακές μας. Δεδομένου ότι "και στην ποινική καταστολή έχουμε τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη: * Το υψηλότερο ποσοστό κρατουμένων (ένας στους χίλιους κατοίκους της χώρας) σε πλήρη αναντιστοιχία με τα ποσοστά παραβατικότητας. * Τη μεγαλύτερη συμφόρηση (ξεπερνάμε και την Τουρκία) στις φυλακές: 13.000 κρατούμενοι με χωρητικότητα για 7.500. * Το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων (45%) και φυλακισμένων για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά (πάνω από τους μισούς). Και * Το μεγαλύτερο ποσοστό προφυλακισμένων (το ένα τρίτο των εγκλείστων) που παραμένουν στις φυλακές διπλάσιο χρόνο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη". Ακόμα κι αν προσωπικά, δεν με βρί

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ

Φαίνεται ότι η ανάδειξή του Ομπάμα για υποψήφιος πρόεδρος δεν υπήρξε εξ αρχής επιλογή των λεσχών της άρχουσας τάξης. Φαίνεται ότι κατάφερε να αναπτύξει ένα μαζικό κίνημα γύρω από την υποψηφιότητα του, "παίζοντας" μάλιστα και με τη συμμετοχική δημοκρατία . Φαίνεται ότι η ίδια η πολιτική εξουσία προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο, για να ...πολεμήσουν μαζί την οικονομική εξουσία . Είπε: « H αλλαγή δεν θα έρθει αν περιμένουμε να τη φέρει κάποιος άλλος, κάποια άλλη στιγμή. Εμείς είμαστε ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ! ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ !» « Χρειαζόμαστε ανθρώπους με καρδιά, ανθρώπους που μοιράζονται τον πόνο του άλλου, που μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι έφηβη μητέρα, φτωχός αφροαμερικανός, ομοφυλόφιλος, ηλικιωμένος .» « Η διανομή του πλούτου είναι καλό πράγμα για όλους » απάντησε στον Τζο τον υδραυλικό - της διαφήμισης των ρεπουμπλικάνων - που φοβόταν ότι οι φόροι του Ομπάμα θα του πάρουν την περιουσία του. Ακόμα κι αν οι ελπίδες των ψηφοφό

Κοσμικοί και μη, τρυφηλώς διαβιούντες

"...Οσο για την περιουσία «ψίχουλα» της Εκκλησίας, κατέχει 1.282.300 στρέμματα γης, τα οποία θεωρεί λίγα σε σύγκριση με τη γη που κατέχει το Δημόσιο (43.568.000 στρ.), η Τοπική Αυτοδιοίκηση (15.553.200 στρ.) και οι συνεταιρισμοί (1.098. 400 στρ.). Εχει 6.700 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τα οποία δεν ελέγχει. Αγνοεί τις περιουσίες των 2.500 μονών, ενοριακών ναών και μητροπόλεων λόγω δαιδαλώδους οργάνωσης - μόνο η ετήσια απόδοση της κεντρικής διοίκησης είναι γνωστή (περί τα 20 εκατ. ευρώ). Σημειώνει λαμπρές επιδόσεις στο ξεκοκάλισμα ευρωπαϊκών πόρων (έχει ήδη ρυθμιστεί νομοθετικά ώστε να περάσουν στα χέρια των ιεραρχών κατευθείαν από το υπουργείο Οικονομικών 255 εκατ. ευρώ από το Δ΄ ΚΠΣ), ενώ με ουκ ολίγες συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) καταφέρνει να απομυζά ουκ ολίγο δημόσιο χρήμα. Σημαντική λεπτομέρεια. Κάθε χρόνο το Δημόσιο καταβάλλει πάνω από 200 εκατ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του κλήρου...." Από το άρθρο της Τασούλας Καραισκάκη στην Καθημερινή http://n

Ο καπιταλισμός (και ο... Μαρξ) επιστρέφει

".... Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι, μεταξύ των κερδισμένων αυτής της κρίσης, φαίνεται να είναι και ο… μαρξισμός! Αλλη μια ειρωνεία: τη στιγμή που ανεβαίνουν οι μετοχές του Μαρξ στο χρηματιστήριο των ιδεών, δεν έχουν απομείνει και πολλοί μαρξιστές για να διεκδικήσουν μέρισμα…" Ενδεικτικό δημοσίευμα του come back του μαρξισμού στην Κυριακάτικη Καθημερινή http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/10/2008_289845

Ζωντανοί vs virtual συλλογικοί χώροι

Ημασταν δυο-τρεις, υποκριτές τελικά, σ’έναν μικρό Δήμο της χώρας μας, που είπαμε πως δεν πάει άλλο νάμαστε μόνοι και αποφασίσαμε να γίνουμε περισσότεροι. Ετσι, καθήσαμε -ο ένας δηλ. με τις ιδέες των άλλων δύο- και γράψαμε το παρακάτω Κάλεσμα, για τη δημιουργία ενός ζωντανού, κι όχι virtual, Συλλογικού Χώρου. Το πνεύμα μας ήταν ότι δεν θέλαμε ούτε προέδρους, ούτε εκλεγμένους αντιπροσώπους. Και ότι ο σκοπός του θα καθοριζόταν από τις επιθυμίες όσων συμμετέχουν. Επειδή, όμως, εμείς αποδειχθήκαμε ελλειμματικοί στα οργανωτικά, και εν ολίγοις κολλήσαμε, προσφέρουμε τη σκυτάλη σε άλλους πιο ζωντανούς, έτοιμους και ικανούς. Αν προχωρήσει κανείς στη Θεσσαλονίκη, ας φωνάξει κι εμάς … ΑΡΧΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ – ΔΡΑΣΕΙΣ Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, οπότε η συνεργασία, η επικοινωνία, η συμμετοχή στα κοινά και η συλλογική έκφραση είναι το ζητούμενο. Το κάλεσμα απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του ευρύτερου Δήμου και περιχώρων. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός Συλλογικού Xώρου έκφρασης και δημιουργίας

...αποδόθηκε σε ανθρώπινο λάθος

Στην δεκαετία 1996-2006 οι τιμές των κατοικιών στην Αμερική αυξήθηκαν με ένα ρυθμό (70%) που έσπαγε προκλητικά την τάση των τελευταίων 100 χρόνων. Τα τελευταία δύο χρόνια, με το ξέσπασμα της κρίσης, η πτώση της αξίας των ακινήτων στην Αμερική υπολογίζεται σε 20%. Και στην αφετηρία της σημερινής παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης βρίσκονται ακριβώς τα ενυπόθηκα δάνεια μειωμένης εξασφάλισης. Τόσοι ικανοί επιστήμονες και πολιτικοί στην τεχνοκρατική αυτή χώρα δεν είδαν την παράλογη αύξηση των ακινήτων, ώστε να πάρουν κάποια μέτρα να περιορίσουν τη φούσκα? Τόσα ινστιτούτα και στελέχη υπουργείων δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ότι με μία πτώση 20% μόνο θαρχόταν τέτοια καταστροφή? Κάποιοι σήμερα ενοχοποιούν για την όλη κρίση όχι τους πολιτικούς και τα επιστημονικά φερέφωνα τους, αλλά κάποιους «ανεπαρκείς», «λαίμαργους», «υψηλά αμειβόμενους» εργαζόμενους –από τους χρηματιστές, μέχρι τον Γκρίνσπαν που δεν πρόβλεψε... Λες και όταν καταρρέει μια μηχανή έχει νόημα να κατηγορούμε το «Α» ή το «Β» γρανά