Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2013

Case study

«Όλα τα πράγματα σε αυτήν τη ζωή είναι δημιουργήματα του ανθρώπου. Έτσι, για να διορθωθεί το όποιο κακό, θα αρκούσε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι και να γίνουμε καλύτεροι». Για να ελέγξει κανείς την απλουστευτική αυτή διδαχή των γλυκανάλατων ανθρωπιστών , αρκεί να μελετήσει λίγο το παράδειγμα των ΙΧ και της ιδιωτικής μεταφοράς. Το αυτοκίνητο έχει ένα πολύ βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα: πληγές στα βουνά για να ανοίξουν δρόμοι, μεταλλουργία, χημική βιομηχανία, υδρογονάνθρακες, αέρια ρύπανση, λαμαρινο-ζημίες, ολική καταστροφή, κόστος ανακύκλωσης. Το ανθρώπινο κόστος είναι βαρύτερο. Είναι Πόνος: ελαφρά τραυματισμένοι, ακρωτηριασμένοι, παραπληγικοί, νεκροί. Για τους πολιτικούς και τους οικονομολόγους τους όλα αυτά δεν είναι παρά οικονομική ανάπτυξη. Τα προσμετρούν στο Εθνικό Προϊόν-Εισόδημα. Ακόμα και η χρόνια νοσηλεία στα κέντρα αποκατάστασης κινητικά αναπήρων, λογίζεται και συνεισφέρει στην κατ’αυτούς οικονομική ανάπτυξη. Οι κήρυκες της επίσημης προπαγάνδας μας συν

"Επαγγελματικός προσανατολισμός"

Ελάχιστοι από εμάς θα κρατήσουν το ίδιο επάγγελμα μια ζωή. Δεν προσδιοριζόμαστε πια από «τη δουλειά μας» . Στην εποχή του υλισμού, της ανεργίας, της παγκοσμιοποίησης και της μοναχικότητας, δεν είμαστε πια σίγουροι για το... ποιοι είμαστε. Η εμπειρία της μεσαίας τάξης ήταν ανέκαθεν η εξής: Ο άνθρωπος έχει την επαγγελματική του ταυτότητα. Είμαστε αυτό που κάνουμε. Επιλέγουμε επαγγέλματα που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας και στη συνέχεια αυτά διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας.Οι σχολαστικοί άνθρωποι γίνονται λογιστές και μετά η λογιστική τους κάνει ακόμη πιο σχολαστικούς. Ειδικά οι άνδρες πάντα καθορίζονταν εν μέρει μέσα από τη δουλειά τους. Αλλά αυτή η εποχή τελειώνει. Με την οικονομική κρίση και την τεχνολογική αλλαγή (τα ρομπότ καταλαμβάνουν τον πλανήτη), μειώνεται συνεχώς ο αριθμός όσων έχουν μια ικανοποιητική δουλειά ή μένουν στο ίδιο επάγγελμα για πάντα. Ο άνθρωπος σταματά να είναι η δουλειά του. Κι αυτό τον υποχρεώνει να βρει νέα ταυτότητα. Έχω περάσει πολλά χρόνια κάνον

Μην ερωτευτείς ποτέ το αερόστατό σου

Τα τελευταία χρόνια «πολλοί στοχαστές προσπαθούν να καταλάβουν πως λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό…Συγκεκριμένα προσπαθούν να κατανοήσουν το μυστήριο της ανθρώπινης συναίσθησης(…). Εργάζονται πάνω στα μυστικά του ανθρώπινου εγκεφάλου, του ‘μαύρου κουτιού’. Εγώ δεν συμμετέχω άμεσα στη διαδικασία ξεκλειδώματος του μαύρου κουτιού (…). Δεν μελετώ νευρικές συνάψεις και νευρώνες. Αντίθετα μελετώ τα σημεία παραγωγής και πρόσληψης του μαύρου κουτιού- τις εξόδους και τις εισόδους του . Η έρευνα πάνω στο μαύρο κουτί αλλάζει βαθμιαία   πολλές από τις ιδέες μας .   (…) Οφείλω να πω ότι προσπαθώ να μην κάνω προβλέψεις. Όταν εφευρέθηκε το αερόστατο ο κόσμος σκεφτόταν τι υπέροχο πράγμα που ήταν να μπορείς να πετάξεις στον αέρα σαν πουλί! Μετά ανακαλύφθηκαν τα πρώτα αερόπλοια και ήταν αυτή η εφεύρεση, των αεροπλάνων μετέπειτα, που διασώθηκε. Όταν ανακαλύφθηκαν τα αερόπλοια πολλοί νόμιζαν ότι θα ακολουθούσε μια γραμμική πρόοδος, μια εξέλιξη σε πιο τελειοποιημένα και γρήγορα μοντέλα. Σε κάποι

Σοφίες...

Αυτό που έχει σημασία είναι όχι το πόσο μήκος ζωής έχεις, αλλά το πόσο έχεις ζήσει, πόσο νόημα έχει απορροφήσει και μεταβιβάσει η ζωή σου. Αν δεν βρούμε τον καιρό να επισκοπήσουμε το παρελθόν, δεν θα έχουμε επαρκή γνώση για να καταλάβουμε το παρόν, ούτε να κουμαντάρουμε το μέλλον: γιατί το παρελθόν ποτέ δεν μας αφήνει και το μέλλον είναι ήδη εδώ. Χωρίς τη λεκτική διατύπωση της υποκειμενικής εμπειρίας και τους ηθικούς γνώμονες, η αυτοσυνειδησία είναι ανολοκλήρωτη, το ίδιο και η αυτογνωσία και ο αυτοέλεγχος. Οι λέξεις αρχικά δεν ήταν απλώς ένα μέσον για την επιτέλεση της μαγείας, αλλά ήταν αφ’ εαυτών η αρχέτυπη μορφή μαγείας. Η σωστή χρήση των λέξεων δημιούργησε για πρώτη φορά έναν νέο κόσμο φαινομενικά υπό ανθρώπινο έλεγχο. Κάθε απομάκρυνση από την εννοηματωμένη τάξη, κάθε σύγχυση γλωσσών, ήταν μοιραία για την μαγεία αυτή. Μόνον αν η σωστή λέξη χρησιμοποιούνταν στη σωστή τάξη έπιαναν τα ξόρκια. Το πάθος για μηχανική ακρίβεια, το οποίο ο άνθρωπος διοχετεύει τώρ