Κατάπιαμε το χάπι του φόβου, με περιτύλιγμα αγάπης και σεβασμού για τον Άλλο! Στο μεταξύ, ο φίλος πλαντάζει μόνος, ο γονιός σβήνει έρημος, αλλά φοράμε την μάσκα για τον Αλλο, κάνουμε το εμβόλιο για έναν αόρατο ιό, προσέχουμε … Υπακούμε, κάνουμε ότι μας διατάζουν. Οι κυβερνώντες, με το καπέλο των επιστημόνων, αφού οι ίδιοι είναι καιρό, πλέον, χωρίς κύρος! Αργήσαμε, ωστόσο, να καταλάβουμε, πότε οι αγαθές προθέσεις μας έγιναν απαγόρευση κυκλοφορίας, αστυνομική βία, ανεργία, πείνα, ... Δυστοπία. "Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω."
Group Therapy γι'αγανακτησμένα παιδιά...