Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Για τα μέλη του "ΣΥΡΙΖΑ των μελών του"

Εγινε η «κοινωνική γείωση» απαιτούμενο και στόχος του ΣΥΡΙΖΑ! Μιλούν όλοι για «τοπικές οργανώσεις-ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία», κι εξ αντιδιαστολής μυρίζει κανείς την …πτωμαϊνη. Ποιοί είναι αυτοί που βάζουν τέτοιους στόχους? «Αιθεροβάμονες» της αριστεράς που χρειάζονται «γείωση»? Ή ζόμπι της που επέστρεψαν από τα σύννεφα της πρώτης μεταδιδακτορικής δεκαετίας, προκειμένου να ξεδιψάσουν στην κοινωνική αριστερά των πραγματικών κοινωνικών προβλημάτων της κρισιακής συγκυρίας? Ολα αυτά τα οργανωτίστικα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει κανείς ενδιαφέρουν κανένα νέο ή και γέρο, που δεν πέρασε όμως από κομματικές διαδικασίες? Είναι δυνατόν τόσοι έξυπνοι άνθρωποι, μεσήλικες και άνω οι περισσότεροι, να μη καταλαβαίνουν ότι ο ΣΥΝ δεν θέλει? Οταν όλοι εσείς με λόγο στα διοικητικά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχατε τη δύναμη, μερικούς μόλις μήνες πριν, να επιβάλλετε ούτε έναν εκτός ΣΥΝ βουλευτή, πώς είναι δυνατόν να ζητάτε την αυτοκατάργησή του σήμερα προτείνοντας την οργανωτική αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ? Αλλαξαν οι συσχ

"Ουκ επ’αρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος"

Αν, αναζητώντας τις αιτίες της προσωπικής σου δυστυχίας, οδηγηγηθείς στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας μας, στο όλα για το κέρδος, τότε η Ευτυχία σου είναι ζήτημα, εξόχως, Πολιτικό. Αλλά, όσο οι «επαναστάτες» πολιτικοί μας δεν επιδεικνύουν στοιχεία, έστω, ολοκληρωμένης προσωπικότητας, ή ανθρώπινης αδυναμίας, η αριστερά θάχει πολύ λίγα να μας πει για την κοινωνικο-πολιτική διάσταση της υπαρξιακής μας δυστυχίας. Θα αποτυγχάνει, εσαεί, να μας σηκώσει από τους καναπέδες .

Ερωτας και Επανάσταση

Τραγουδήθηκε ο έρωτας από τους μεγαλύτερους ποιητές και βάρδους. Στις δίνες του βιώθηκαν τα πιό όμορφα συναισθήματα. Εγώ, βέβαια, πέρα απ’τα φτερά κι ένα μόνιμο ηλίθιο χαμόγελο που μου κόλαγε, τον βίωσα ως κάτι το εξαιρετικά επώδυνο. Γιατί σ’όλες τις περιπτώσεις που ερωτεύτηκα, στην τελική, σε κάποια προσωπική μου αναπηρία το απέδιδα. Η οποία, όμως, μέσα από στην ερωτική σχέση φωτιζόταν και μου δινόταν η δυνατότητα στην συνέχεια να την ξεπεράσω. Σε μια περίπτωση ένοιωθα χωριάτης, ακαλλιέργητος, αμόρφωτος. Μου άφησε το στίγμα της σπρώχνοντας με στο μονοπάτι της αυτοβελτίωσης, διάβασμα και αυτοπαρατήρηση. Σε μια άλλη, ένοιωθα «διαφορετικός», δυσπροσάρμοστος, όλο ανασφάλειες. Μου πρόσφερε τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό κι έναν μικροαστικό ρόλο-ταυτότητα και τέλειωσα. Μεγάλο πράγμα ο έρωτας. Από το πουθενά, σαν το βέλος του Εκτορα βρίσκει την πτέρνα του καθενός. Ο συνειδητοποιημένος ανακαλύπτει τα αδύναμα σημεία του και προσπαθεί να αυτοβελτιωθεί. Ο έχων κάποιας φρένας βιώνει το μεγαλείο των