Ιστορία γράφουν οι παρέες

Θέλοντας και μη, μπήκαμε στο «τρυπάκι» να συζητάμε με όρους πολιτικής οικονομίας. Πάψαμε ακόμα να βλέπουμε και το συμβαίνει στην τσέπη μας την ίδια. Δεν κρίνουμε πλέον την πολιτική, ούτε με βάση την τσέπη μας, ούτε με βάση αρχές όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα, κλπ. Εγιναν λαπάδες τα μυαλά μας. Αριστεροί εμείς; Σωπάστε καλέ. Γίναμε, όμως, «τεχνοκράτες» και μιλάμε για τις αγορές, τα spreads, το δημόσιο έλλειμμα ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ), κλπ. Ασχετα αν ελάχιστοι από μας κατέχουν τα πιο βασικά, όπως το τι τέλος πάντων είναι κι αυτό το ΑΕΠ ακόμα! Και δεν συνέβη τυχαία αυτό... Η πεποίθηση ότι η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι υπόθεση τεχνοκρατών και ειδικών υπήρξε κάτι που συστηματικά επεδίωξαν οι αστικές κυβερνήσεις από τα τέλη του 19ου αιώνα, προκειμένου να καταλύσουν τα ψίγματα πραγματικής δημοκρατίας που εμπεριέχονταν στην μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 και πραγματώθηκαν στην Παρισινή κομμούνα. Έτσι καταντήσαμε να θεωρούμε "πεφωτισμένους" αυτούς που

γι’αυτό και μας την κρύβουν συστηματικά. Η ίδια η πεφωτισμένη δεξιά ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 24/01/2010, με πρωτοσέλιδο την κρίση και πάρα πολλές σελίδες αφιερωμένες σ’αυτή, συσκοτίζει, παρά φωτίζει. Χρειάζεται σχεδόν να ξέρεις τι ψάχνεις και νάσαι προσεκτικός πολύ για να εντοπίσεις τις πληροφορίες εκείνες που εξηγούν και ρίχνουν φως στην επικαιρότητα. Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ακόμα μια ανάλυση για την συγκυρία. Παρατίθεται -για την παρέα που δεν ευκαίρεσε απ’τα ξενύχτια να διαβάσει- μια κάποια "αποκρυπτογράφηση" με αποσπάσματα από άρθρα και συνεντεύξεις της παραπάνω κυριακάτικης: Γράφει στην 3η σελίδα του οικονομικού ένθετου ο Γιώργος Κοφινάκος, πρώην επικεφαλής της Citigroup Global Markets: «...κάποια αγγλοσαξωνικά συμφέροντα επιδιώκουν την αποδόμηση της Ευρωζώνης και του νομίσματος της, αντιδρώντας στον ενδυναμωμένο ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος. Από την άλλη, και ένας μεγάλος αριθμός χωρών της Ευρωζώνης βλέπει με καλό μάτι την αποδυνάμωση του Ευρώ, ως παράγον

[ Παρόλο που δεν συμφωνώ με το «σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά», στη συνέχεια θα προσπαθήσω να κωδικοποιήσω τα πρόσφατα διαβάσματα μου για την παγκόσμια οικονομική κατάσταση. Εύχομαι να κάνω λάθος, αλλά τα πράγματα μου βγαίνουν λίγο μαύρα. Και το κακό είναι ότι δεν βγαίνουν μαύρα μόνο σε μένα. Μακάρι να είναι η τυπική απαισιοδοξία των αριστερών. Στην τελική, όμως, δεν είναι κακό να είναι κανείς ενήμερος και για το κακό σενάριο. Ειδικά, όταν σ’αυτό παίζει και ο πόλεμος. Αν μη τι άλλο θα είναι υποψιασμένος, αν και όταν τα πράγματα κατατείνουν στην επαλήθευση του ]. Το πρόβλημα ξεκινά από το χρήμα και κυρίως από το γεγονός ότι, πέρα από μέσο μέτρησης αξιών και μέσου ανταλλαγής, αποτελεί και μέσο αποταμίευσης πλούτου. Μέχρι το 1945 , όλα τα νομίσματα είχαν την αντιστοιχία τους σε ισοδύναμο χρυσού . Τη χρονιά εκείνη, με τη συμφωνία του Μπρέτον-Γουντς, το δολλάριο αντικατέστησε το χρυσό, αποτελώντας το ίδιο τη βάση για ένα σύστημα μεταβαλλόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών των άλλων νομ

Το Ecofin σήμερα (02/12/09) θα αποφασίσει και τυπικά την υπαγωγή της Ελλάδας στο άρθρο 104/8 της Ευρωπαικής Συνθήκης, στο άρθρο της περίφημης Επιτήρησης, στο οποίο εντάσσεται η χώρα/μέλος που δεν πήρε τα απαραίτητα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος κάτω απ’το 3%.   Τον Φεβρουάριο είναι προγραμματισμένο να περάσει στο άρθρο 104/9, οπότε θα πρέπει να στέλνει σε τριμηνιαία βάση τα στοιχεία για την πορεία του προϋπολογισμού στις Βρυξέλλες , αλλά και για την πορεία υλοποίησης των μέτρων που θα ληφθούν.   Ομως, «η ένταξη της Ελλάδας στο άρθρο 104/11, όπου είτε θα πληρώνει πρόστιμο είτε θα υπάρξει περικοπή των κοινοτικών κονδυλίων, αν και θεωρείται δύσκολο να γίνει, δεν αποκλείστηκε κατηγορηματικά από αρμόδιους παράγοντες του υπουργείου» (!!!).   Την Πέμπτη 03/12/09 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), από κοινού με την Κομισιόν, θα πραγματοποιήσουν επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα ! Θα παν στο Εθνικό Λογιστήριο, θα κατεβάσουν τα βιβλία μας να τα ξεψαχνίσουν και να κάνουν τις "συστάσ

Με αφορμή δημοσιεύματα στον οικονομικό τύπο για την ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ για την ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΠΟΛΙΤΙΚΗ του ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009, την αναζήτησα στο πρωτότυπο . Πρόκειται για ένα πόνημα 192 σελίδων, ενδεδυμένο τον μανδύα επιστημονικής αντικειμενικότητας, με παράρτημα βιβλιογραφικών πηγών, κλπ. Ούτε διδακτορική διατριβή να ήταν! Λες και χρειάζεται ο ενλόγω επιστημονικός μανδύας, για να συγκαλυφθεί η αποδεδειγμένη ανικανότητα των οικονομολογούντων ελίτ της εξουσίας να προβλέψουν, αλλά και να διαχειριστούν την κρίση. Παρόλο, όμως, που βρίθει σημαντικότατων στατιστικών στοιχείων,  δεν αποτελεί παρά την ιδεολογική/θεωρητική τεκμηρίωση της ακολουθητέας πολιτικής από την κυβέρνηση πουπροωθεί ΄το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο. Για τον λόγο αυτό, η κοινωνία μας-και ιδιαίτερα η μαχόμενη αριστερά- δεν θάπρεπε να την μεταχειρίζεται δημοσιογραφικά. Για να ερμηνεύσει μόνο κανείς τα εκεί γραφόμενα, θάπρεπε ενδεχομένως να αφιερώσει ισάριθμες σελίδες. Για να αρθρώσει, ωστόσο, τον δέοντα ορθολογι

Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει στην ευρωπαική ζώνη το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης χρήματος, λογιστικού και χαρτονομισμάτων. Τα κράτη, με την άδεια της, μπορούν να παράγουν μόνο τα κέρματα. Η ΕΚΤ παράγει το χρήμα σε ένα κομπιούτερ, πληκτρολογώντας μηδενικά πίσω από το «1». Στη συνέχεια το δανείζει στις τράπεζες. Οι τράπεζες με τη σειρά τους δανείζουν αυτό το χρήμα στις εταιρείες, αλλά  και στα κράτη για το λογιστικό κλείσιμο των ελλειμμάτων τους . Οι τράπεζες δανείζονται με 1% σήμερα από την ΕΚΤ. Τα κράτη δανείζονται απ’τις τράπεζες με 1% συν ένα περιθώριο επιτοκίου/κέρδους. Αυτό το περιθώριο καθορίζεται από τις διαβλητότατες εταιρείες αξιολόγησης. Οι απορίες μου τώρα: Γιατί τα κράτη, κατ’ουσίαν εμείς οι φορολογούμενοι, πρέπει να περάσουμε από το γκισέ του νταβατζή να του ακουμπήσουμε το περιθώριο επιτοκίου που ορίζουν οι εταιρείες του, που κάνουν αξιολογήσεις? Γιατί να απαγορεύεται να δανειστούμε απευθείας από την ΕΚΤ, όπως κάνει οποιαδήποτε κωλοτράπεζα? Γιατ

Τι μας λένε «οι καλοί» για τις τράπεζες? Ότι φυλάνε τις πολύτιμες αποταμιεύσεις μας Ότι μας δίνουν και τόκο, σαν μέρισμα από τον μεγαλύτερο τόκο που εισπράττουν οι ίδιες όταν δανείζουν τα λεφτά μας στις επιχειρήσεις. Οι καλές μας οι τράπεζες μας παρουσιάζονται να μαζεύουν, φασούλι το φασούλι, τις μικρο-καταθέσεις των πολλών, για να τις κάνουν μεγάλα δάνεια για μεγάλα εργοστάσια, μεγάλα πλοία κι άλλα πολλά μεγάλα. Καθαρά πράγματα, ξεκάθαροι λογαριασμοί. Αν δεν υπήρχαν, θάπρεπε να τις εφεύρουμε. Αλλά και «οι κακοί», τι είναι αυτά που λένε? Ότι δανείζουν 3 και 4 φορές το ύψος των καταθέσεων που έχουν συγκεντρώσει. Ότι μη τύχει και εμφανιστούμε οι καταθέτες όλοι μιας τράπεζας να ζητήσουμε τα λεφτά μας. Δεν υπάρχουν λεφτά. Σκέτα ψηφιακά νούμερα στις οθόνες των υπολογιστών έγιναν! Ότι δανείζουν με βάση τους διεθνείς κανόνες 10 φορές τα δικά τους κεφάλαια. Με 10 εκατ. μετοχικό κεφάλαιο, δανείζουν άλλα 90 εκατ. Που τα βρίσκουν? Τα πληκτρολογούν στα κομπιούτερ τους. Αέρας κοπανιστός! Λένε ακόμα