Τι μας λένε «οι καλοί» για τις τράπεζες?
Ότι φυλάνε τις πολύτιμες αποταμιεύσεις μας
Ότι μας δίνουν και τόκο, σαν μέρισμα
από τον μεγαλύτερο τόκο που εισπράττουν οι ίδιες
όταν δανείζουν τα λεφτά μας στις επιχειρήσεις.
Οι καλές μας οι τράπεζες μας παρουσιάζονται να μαζεύουν, φασούλι το φασούλι,
τις μικρο-καταθέσεις των πολλών, για να τις κάνουν μεγάλα δάνεια
για μεγάλα εργοστάσια, μεγάλα πλοία κι άλλα πολλά μεγάλα.
Καθαρά πράγματα, ξεκάθαροι λογαριασμοί.
Αν δεν υπήρχαν, θάπρεπε να τις εφεύρουμε.
Αλλά και «οι κακοί», τι είναι αυτά που λένε?
Ότι δανείζουν 3 και 4 φορές το ύψος των καταθέσεων που έχουν συγκεντρώσει. Ότι μη τύχει και εμφανιστούμε οι καταθέτες όλοι μιας τράπεζας να ζητήσουμε τα λεφτά μας. Δεν υπάρχουν λεφτά. Σκέτα ψηφιακά νούμερα στις οθόνες των υπολογιστών έγιναν!
Ότι δανείζουν με βάση τους διεθνείς κανόνες 10 φορές τα δικά τους κεφάλαια. Με 10 εκατ. μετοχικό κεφάλαιο, δανείζουν άλλα 90 εκατ. Που τα βρίσκουν? Τα πληκτρολογούν στα κομπιούτερ τους. Αέρας κοπανιστός!
Λένε ακόμα οι κακοί ότι τράπεζες αντιπροσωπεύουν για την οικονομία, για τη ζωή μας δηλ., ότι το κυκλοφορικό σύστημα στον οργανισμό μας. Όπου δεν παρέχεται τραπεζικό χρήμα, δηλ. αίμα, έχουμε νέκρωση. Η κρίση που ζούμε σήμερα, τεχνικά, σε τέτοια στέρηση ρευστότητας οφείλεται.
Εγώ πάλι λέω ότι
οι καλοί μας τραπεζίτες εμπλέκονται σε κάθε συναλλαγή στην πραγματική οικονομία: στα ψώνια μας στo supermarket με πιστωτική κάρτα, στην αγορά αυτοκινήτου με δάνειο, στη χρηματοδότηση των επενδύσεων των επιχειρήσεων, στο διεθνές εμπόριο και στον κρατικό δανεισμό για την ανέγερση σχολείων. Σιγά-σιγά αυτοί οι καλοί άνθρωποι μπλέχτηκαν σε ότι κι αν κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι στην πραγματική οικονομία, στην καθημερινή μας ζωή. Προσφέρουν το λογιστικό -«αέρας κοπανιστός»- χρήμα, και ζητούν τόκους (=μερτικό) από την κάθε συναλλαγή.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εμένα αυτό το τελευταίο μού θυμίζει ασπρόμαυρες ταινίες με ήρωες να λένε «για να σ’αφήσουμε να συνεχίσεις να ζείς όπως ως σήμερα, θα μας πληρώνεις το 10% επί των εισπράξεων σου. Αλλιώς σου καίμε το μαγαζί». Δεν καταλαβαίνω γιατί μου θυμίζει μαφιόζικη προστασία. Γιατί βλέπω πάνω απ’όλους μας το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα σαν ένα οικουμενικό νταβατζή.
Δεν καταλαβαίνω…
Ότι φυλάνε τις πολύτιμες αποταμιεύσεις μας
Ότι μας δίνουν και τόκο, σαν μέρισμα
από τον μεγαλύτερο τόκο που εισπράττουν οι ίδιες
όταν δανείζουν τα λεφτά μας στις επιχειρήσεις.
Οι καλές μας οι τράπεζες μας παρουσιάζονται να μαζεύουν, φασούλι το φασούλι,
τις μικρο-καταθέσεις των πολλών, για να τις κάνουν μεγάλα δάνεια
για μεγάλα εργοστάσια, μεγάλα πλοία κι άλλα πολλά μεγάλα.
Καθαρά πράγματα, ξεκάθαροι λογαριασμοί.
Αν δεν υπήρχαν, θάπρεπε να τις εφεύρουμε.
Αλλά και «οι κακοί», τι είναι αυτά που λένε?
Ότι δανείζουν 3 και 4 φορές το ύψος των καταθέσεων που έχουν συγκεντρώσει. Ότι μη τύχει και εμφανιστούμε οι καταθέτες όλοι μιας τράπεζας να ζητήσουμε τα λεφτά μας. Δεν υπάρχουν λεφτά. Σκέτα ψηφιακά νούμερα στις οθόνες των υπολογιστών έγιναν!
Ότι δανείζουν με βάση τους διεθνείς κανόνες 10 φορές τα δικά τους κεφάλαια. Με 10 εκατ. μετοχικό κεφάλαιο, δανείζουν άλλα 90 εκατ. Που τα βρίσκουν? Τα πληκτρολογούν στα κομπιούτερ τους. Αέρας κοπανιστός!
Λένε ακόμα οι κακοί ότι τράπεζες αντιπροσωπεύουν για την οικονομία, για τη ζωή μας δηλ., ότι το κυκλοφορικό σύστημα στον οργανισμό μας. Όπου δεν παρέχεται τραπεζικό χρήμα, δηλ. αίμα, έχουμε νέκρωση. Η κρίση που ζούμε σήμερα, τεχνικά, σε τέτοια στέρηση ρευστότητας οφείλεται.
Εγώ πάλι λέω ότι
οι καλοί μας τραπεζίτες εμπλέκονται σε κάθε συναλλαγή στην πραγματική οικονομία: στα ψώνια μας στo supermarket με πιστωτική κάρτα, στην αγορά αυτοκινήτου με δάνειο, στη χρηματοδότηση των επενδύσεων των επιχειρήσεων, στο διεθνές εμπόριο και στον κρατικό δανεισμό για την ανέγερση σχολείων. Σιγά-σιγά αυτοί οι καλοί άνθρωποι μπλέχτηκαν σε ότι κι αν κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι στην πραγματική οικονομία, στην καθημερινή μας ζωή. Προσφέρουν το λογιστικό -«αέρας κοπανιστός»- χρήμα, και ζητούν τόκους (=μερτικό) από την κάθε συναλλαγή.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εμένα αυτό το τελευταίο μού θυμίζει ασπρόμαυρες ταινίες με ήρωες να λένε «για να σ’αφήσουμε να συνεχίσεις να ζείς όπως ως σήμερα, θα μας πληρώνεις το 10% επί των εισπράξεων σου. Αλλιώς σου καίμε το μαγαζί». Δεν καταλαβαίνω γιατί μου θυμίζει μαφιόζικη προστασία. Γιατί βλέπω πάνω απ’όλους μας το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα σαν ένα οικουμενικό νταβατζή.
Δεν καταλαβαίνω…
Σχόλια