Ιστορία γράφουν οι παρέες

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί; Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ βομβαρδιζόμαστε με ειδήσεις για το τι συνέβη στην Αίγυπτο και τι παίχτηκε στη Λιβύη, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία: Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε, να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής τους διαχείρισης και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος. Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που τους οδηγούσε κι αυτούς στην φτώχεια. Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα τα τελευταία δύο χρόνια; Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα; Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία: 2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει η λειτουργία τ

Τα παιδιά των αρχόντων κρατούν τις οικογενειακ έ ς παραδόσεις της φιλίας. Α λλάζουν οι καιροί,  αλλάζουν κι αυτά μαζί. Βγήκαν από τους πύργους με τους ψηλούς μαντρότοιχους. Αναπνέουν στον αέρα της δημοκρατίας τους, συντρώγοντας σε δημόσιους χώρους , σε κοινή θέα. Μουσειακά εκθέματα στο διπλανό τραπέζι, που μπορείς να επεξεργάζεσαι με τις ώρες. Τα ξένα αφεντικά τους από τις καπιταλιστικές μητροπόλεις παρακολουθούν κι αυτά. Φωτογραφίζουν, φακελώνουν, συνδυάζουν, εκβιάζουν. Τα πλοκάμια της παγκοσμιοποιημένης αυτοκρατορίας τους τυλίγονται γύρω από τα κορμιά τους. Οι μίζες κι οι παχυλοί μισθοί που γεμίζουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, πλέκουν τα πόδια τους. Σ αν τους εξαγορασμένους αστυνομικούς της χολυγουντιανής   μαφίας . Χωρίς «μα…, μήπως…, όχι…». Απολαμβάνουν το ουίσκυ τους, σκύβουν δουλικά το κεφάλι , καληνυχτούν το αφεντικό κι επιστρέφουν στην πατρίδα για να εκτελέσουν την επόμενη αποστολή. Οι « προστάτες »   περιμένουν στις μητροπόλεις τους τόκους τους από τους μικρομαγ

         (Από την Monde Diplomatique του Μαίου 2011 .)  To ΔΝΤ το παραδέχθηκε: " Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη  της χρηματοοικονομικής κρίσης, είναι ακόμη ζητούμενο η πλήρης αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην σταθερότητα του συστήματος ". Ωστόσο, το γεγονός που ο πρόεδρος της FED Μπεν Μπερνάκι χαρακτηρίζει ως " χειρότερη χρηματοοικονομική κρίση της παγκόσμιας ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης και της κρίσης του 1929 " δεν οδήγησε στις ΗΠΑ ούτε σε μία δικαστική αγωγή .  Οι Goldman Sachs, Morgan Stanley, JP Morgan είχαν στοιχηματίσει στην απαξίωση των ίδιων τίτλων υψηλού κινδύνου, τους οποίους πρότειναν στους πελάτες τους. "Καθάρισαν" με πρόστιμα, το συχνότερο μάλιστα με bonus. Στο τέλος της 10ετίας του '80, μετά την δόλια πτώχευση των ταμιευτηρίων στις ΗΠΑ, οκτακόσιοι τραπεζίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή. Εκτοτε, η ισχύς των τραπεζών που αυξήθηκε περαιτέρω μέσω των συγχωνεύσεων, φαίνεται ότι τους εξασφαλίζει την ατιμωρησία από τα αδύναμα κράτη πάνω σ

[Συχ νά παθαίνεις ένα κορεσμό, που σ’εμποδίζει να κατανοείς/μεταφράζεις την τρέχουσα ειδησεογραφία. Κακά τα ψέματα, χωρίς θεωρητική κατάρτιση στα οικονομικά/τραπεζικά, στις διεθνείς σχέσεις και στην πολιτική ενγένει, δεν μπορείς να  κατανοήσεις την επικαιρότητα. Τα media , στο βαθμό που δεν σχολιάζουν-τοποθετούν την κάθε είδηση σ’ένα ευρύτερο πλαίσιο ερμηνείας της επικαιρότητας, επιτελούν επίφαση ενημέρωσης, Αλλά ακόμα κι όταν βρίσκεις αυτή την ερμηνεία και το σχολιασμό, αν προέρχεται από στρατευμένους για ίδιο όφελος εγκεφάλους στην υπεράσπιση των κάθε μορφής εξουσιών, περισσότερο συσκοτίζεται η εικόνα παρά διαλευκάνεται. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μία Αλήθεια ή μία ερμηνεία. Το γεγονός και μόνο ότι δεν διαθέτεις ως αναγνώστης  τον άπειρο χρόνο να διαβάζεις, οδηγεί κάθε γράφοντα σε μεγάλη οικονομία ανάπτυξης των επιμέρους παραμέτρων και αποχρώσεων. Αν αξίζει κάτι, όμως, είναι να διατυπώνονται όσο πιο καθαρά γίνεται οι αλήθειες του καθενός, έντιμα και με τη στοιχειώδη επαγγελματική επ