Η Αμερικάνικη Αυτοκρατορία στήριξε την ανάπτυξή της,
α) στην δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου στρατιωτικών βάσεων σε τρίτες χώρες. Η σχέση της αμερικάνικης οικονομίας με τις τρίτες χώρες δεν ήταν αποικιοκρατική με την κλασική έννοια. Αμερικάνοι που να αποίκησαν τρίτες χώρες, όπως έκαναν οι βρετανοί, δεν υπήρξαν ποτέ. Η επιβολή της στις άλλες χώρες χρωστά πολλά αποκλειστικά στην στρατιωτική της δύναμη, στον φόβο της κόκκινης αρκούδας στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, καθώς και στην πολιτιστική της επιρροή (soft power).
β) στην βιομηχανική ηγεμονία της. Ακόμα και σήμερα, η Αμερική αντιπροσωπεύει το 23% περίπου της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, ενώ κατά τον μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αντιπροσώπευε το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Η παραγωγή της, ωστόσο, αναπτύχθηκε στηριζόμενη κυρίως στην εσωτερική αγορά. Υπήρξε η χώρα που δίδαξε τη μαζική παραγωγή και κατανάλωση στις άλλες χώρες.
Ο φόβος του κομμουνισμού και η απειλή από μια εξίσου τεράστια χώρα όπως η ΕΣΣΔ, συσπείρωσαν κάτω από τις φτερούγες της όλο τον αναπτυγμένο κόσμο. Τώρα που εξέλιπε αυτή η απειλή και μετά το στραπατσάρισμα του θεσμικού και ιδεολογικού της προτύπου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που διανύουμε, σε τι θα στηρίξει την παγκόσμια επιβολή της?
Ηδη έχει αρχίσει το «ψαλίδισμα» των ζωνών επιρροής της (βλ.Λατινική Αμερική), οι αναπτυσσόμενες χώρες αναπτύσσουν το εξωτερικό εμπόριο τους βασιζόμενοι στις μεταξύ τους ανταλλαγές, το δολάριο χάνει συνεχώς θέση ως αποταμιευτικό νόμισμα και πολλοί περιφερειακοί διακρατικοί οργανισμοί και συνασπισμοί υποστηρίζουν νέους πόλους εξουσίας.
Η μόνη παράμετρος που συνηγορεί υπέρ του ότι η Αμερική δεν θα χρησιμοποιήσει την τεράστια στρατιωτική της δύναμη για να υπερασπιστεί τον ρόλο της ως παγκόσμιου ηγεμόνα, είναι ότι στον κόσμο μας σήμερα δεν υπάρχει αυτή ως μόνη ισχυρή παγκόσμια δύναμη, αλλά και άλλοι πολλοί, ήδη ισχυροί, πόλοι (Ευρώπη, Ιαπωνία, Κίνα, Ρωσία, …), οι οποίοι έχουν συμφέρον στην διατήρηση της ειρήνης.
Σχόλια