Αυτό που συμβαίνει στις φυλακές της χώρας μας, από τις αρχές αυτού του μήνα, μου θυμίζει έντονα το θέμα τότε με τις απαράδεκτες συνθήκες των ψυχιατρείων της Λέρου . Τότε, που ο θόρυβος της δημοσιότητας κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή για αρκετούς ασθενείς συνανθρώπους μας. Μακάρι και οι τωρινές κινητοποιήσεις να φέρουν κάποια αλλαγή και στις φυλακές μας. Δεδομένου ότι "και στην ποινική καταστολή έχουμε τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη: * Το υψηλότερο ποσοστό κρατουμένων (ένας στους χίλιους κατοίκους της χώρας) σε πλήρη αναντιστοιχία με τα ποσοστά παραβατικότητας. * Τη μεγαλύτερη συμφόρηση (ξεπερνάμε και την Τουρκία) στις φυλακές: 13.000 κρατούμενοι με χωρητικότητα για 7.500. * Το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων (45%) και φυλακισμένων για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά (πάνω από τους μισούς). Και * Το μεγαλύτερο ποσοστό προφυλακισμένων (το ένα τρίτο των εγκλείστων) που παραμένουν στις φυλακές διπλάσιο χρόνο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη". Ακόμα κι αν προσωπικά, δεν με βρί
Group Therapy γι'αγανακτησμένα παιδιά...