Σενάρια τρόμου;
Βρισκόμαστε σε πλήρη εκδήλωση των συμπτωμάτων μιας κρίσης, στο ξέσπασμα της οποίας ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι, λένε, απλώς το "τράβηγμα της σκανδάλης" και η "κορυφή του παγόβουνου".
Ακούμε για επιχειρήσεις κολοσσούς να καταρρέουν, για κράτη να κινδυνεύουν να πτωχεύσουν, αλλά εμείς, για την ώρα τουλάχιστον, καταλάβαμε τίποτα; Αν δεν ήταν οι πτωχεύσεις τεραστίων πολυεθνικών, με υπεραιωνόβια ιστορία, θα λέγαμε ότι όλος αυτός ο θόρυβος δεν είναι παρά ένα ακόμη made in USA σενάριο τρόμου, για να μας τα πάρουν ακόμη μια φορά.
Γιατί αυτό κάνουν ήδη με τις εξαγορές και τις κεφαλαιακές ενισχύσεις. Παίρνουν λεφτά από τον κρατικό κορβανά, τον οποίο γεμίζουμε με συντριπτικά άνισο τρόπο τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, και τα δίνουν σε ενίσχυση κάποιων μεγαλο-καπιταλιστών. Και νάστε σίγουροι ότι το σενάριο, μετά τις μεγάλες αρπαχτές αυτών των ημερών και τις παπαρολογίες περί νεο-κευνσιανής πολιτικής, θα εξελιχθεί με περικοπές στον τομέα των κοινωνικών παροχών και των κρατικών ενγένει δαπανών για τους πολλούς.
Οι κρίσεις είναι εγγενείς στην φύση του καπιταλισμού, όπως από τον 19ο αιώνα είπε και ο θείος Μάρξ. Στην τελική το ποιος πληρώνει τον βαρκάρη έχει σημασία. Και όσο τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα βιώνουν τη μεγάλη ιδεολογική και πραγματική ήττα τους, που ξεκίνησε αμέσως μετά τον Γαλλικό Μάη, ο βαρκάρης ξέρει από ποιόν θα τα πάρει.
Βρισκόμαστε σε πλήρη εκδήλωση των συμπτωμάτων μιας κρίσης, στο ξέσπασμα της οποίας ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι, λένε, απλώς το "τράβηγμα της σκανδάλης" και η "κορυφή του παγόβουνου".
Ακούμε για επιχειρήσεις κολοσσούς να καταρρέουν, για κράτη να κινδυνεύουν να πτωχεύσουν, αλλά εμείς, για την ώρα τουλάχιστον, καταλάβαμε τίποτα; Αν δεν ήταν οι πτωχεύσεις τεραστίων πολυεθνικών, με υπεραιωνόβια ιστορία, θα λέγαμε ότι όλος αυτός ο θόρυβος δεν είναι παρά ένα ακόμη made in USA σενάριο τρόμου, για να μας τα πάρουν ακόμη μια φορά.
Γιατί αυτό κάνουν ήδη με τις εξαγορές και τις κεφαλαιακές ενισχύσεις. Παίρνουν λεφτά από τον κρατικό κορβανά, τον οποίο γεμίζουμε με συντριπτικά άνισο τρόπο τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, και τα δίνουν σε ενίσχυση κάποιων μεγαλο-καπιταλιστών. Και νάστε σίγουροι ότι το σενάριο, μετά τις μεγάλες αρπαχτές αυτών των ημερών και τις παπαρολογίες περί νεο-κευνσιανής πολιτικής, θα εξελιχθεί με περικοπές στον τομέα των κοινωνικών παροχών και των κρατικών ενγένει δαπανών για τους πολλούς.
Οι κρίσεις είναι εγγενείς στην φύση του καπιταλισμού, όπως από τον 19ο αιώνα είπε και ο θείος Μάρξ. Στην τελική το ποιος πληρώνει τον βαρκάρη έχει σημασία. Και όσο τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα βιώνουν τη μεγάλη ιδεολογική και πραγματική ήττα τους, που ξεκίνησε αμέσως μετά τον Γαλλικό Μάη, ο βαρκάρης ξέρει από ποιόν θα τα πάρει.
Σχόλια