Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

"Επανάστασης Eγκώμιον" από την Monde

Όταν ο δ/ντής σύνταξης της εφημερίδας Monde Diplomatique -η οποία διαβάζεται απ'όλες τις καθώς πρέπει ελίτ του κόσμου- μιλά για την λαική επανάσταση, όπως στην συνέχεια, τύφλα νάχει Aυγή, Ριζοσπάστης, Αριστερά, κλπ; ( Σημαντικό : στην επιλογή που ακολουθεί, εκτός από τους τίτλους, δεν πρόσθεσα ούτε λέξη ..!) Υπάρχουν κοινωνικές τάξεις? Το 1988, ο πρόεδρος Μπους, ψάχνοντας για ένα ισχυρό επιχείρημα, κατηγόρησε τον αντίπαλό του από το Δημοκρατικό Κόμμα, τον Μάικλ Δουκάκη - έναν πλήρως ακίνδυνο τεχνοκράτη: « Θέλει να μας χωρίσει σε τάξεις . Αυτό είναι καλό για την Ευρώπη, αλλά εδώ είναι Αμερική ». Κοινωνικές τάξεις στην Αμερική! Καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος μιας τέτοιας κατηγορίας. Ο νυν ένοικος του Λευκού Οίκου έκρινε επείγον να κατευνάσει τη λαϊκή οργή: «Ενα από τα σημαντικότερα διδάγματα της κρίσης είναι ότι η οικονομία μας δεν λειτουργεί παρά μόνο εάν είμαστε όλοι μαζί . [...] Δεν γίνεται να βλέπουμε έναν δαίμονα σε κάθε επενδυτή ή σε κάθε επιχειρηματία που προσπαθεί να βγάλει κ

Ανοδος του πολιτικού εξτρεμισμού!!!

"Κοινωνική αναταραχή φοβούνται οι Βρυξέλλες, που προβλέπουν ότι 8,5 εκατ. άνεργοι θα προστεθούν στους ήδη 20 εκατ. ανέργους της Ε.Ε. «Οδηγούμαστε προς μία κοινωνική έκρηξη», δηλώνει ο Ζ.Κ. Γιουνκέρ, για άνοδο του «πολιτικού εξτρεμισμού» κάνει λόγο ο Βλ. Σπίντλα. ....". Περισσότερα στο http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41611 Ανακοινώνουν σε μας με μετριοπαθείς υπολογισμούς χαμηλότερα των αναμενόμενων ποσοστά ανεργίας, αλλά προειδοποιούν και τα αφεντικά τους για το τι να περιμένουν. Μην τους κατηγορήσουν μετά για ανικανότητα στη διαχείριση κρίσεων...

Για την πολλά υποσχόμενη γενετική

"Οι γενετικές έρευνες δεν είναι πανάκεια για τις ασθένειες" άρθρο στην Ελευθεροτυπία της 6/5/09 http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=41690 "....Μετά την χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος το 2003, υπήρξε μέχρι σήμερα μια πραγματική ερευνητική «έκρηξη» σχετικά με το ποια γονίδια ευθύνονται για ποια ασθένεια και την ανακάλυψη νέων γονιδιακών θεραπειών , με το σκεπτικό ότι μπορούν να εντοπιστούν ένα ή λίγα γονίδια που ευθύνονται για κάθε ξεχωριστή ασθένεια και έτσι να υπάρξει μια στοχευμένη και πιο αποτελεσματική θεραπεία. Όμως, όσο η έρευνα προχωρά, τόσο τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα και γίνεται όλο και πιο συνειδητό ότι δεν αρκεί ο εντοπισμός μερικών γονιδίων για μια θεραπεία, αν μη τι άλλο λόγω της επίδρασης των υπολοίπων παραγόντων (διατροφή, περιβάλλον κλπ). Σε μερικές περιπτώσεις οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η γενετική επίδραση δεν ευθύνεται σε ποσοστό πάνω από 10% για την εκδήλωση μιας ασθένειας ...." Μ'αρέσει όταν οι

Το ταξίδι του Νάρκισσου στον 20ο αιώνα

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο «όλα σε ένα» επιχειρηματίας άρχισε να μοιράζει αρμοδιότητες: Τμήμα Σχεδιασμού Παραγωγής αρχικά, Λογιστήριο στη συνέχεια, Τμήμα πωλήσεων, κλπ. Η επιχείρηση άρχισε να δημιουργεί την εταιρική γραφειοκρατία της και η φιγούρα του αφεντικού χάθηκε πίσω από μια σειρά ‘ειδικών’. Ο μηχανικός Taylor έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος ‘ειδικός’ ο οποίος αναλύοντας με το χρονόμετρο τις μεθόδους και τα εργαλεία εκτέλεσης μιας εργασίας, μετέτρεψε τους εργαζόμενους σε απλά εκτελεστικά όργανα των εντολών των Τμημάτων Σχεδιασμού. Αυτό σε πρώτη φάση. Γιατί στη συνέχεια, ο «εξορθολογισμός» προχώρησε παραπέρα, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε απλά εξαρτήματα της γραμμής παραγωγής. Ηδη, από το 1920 περίπου η μαζική παραγωγή και το σύγχρονο marketing έκαναν την εμφάνιση τους στην αυτοκινητο-βιομηχανία του Henry Ford. Από την εποχή αυτή, ο εργαζόμενος έπαυε να είναι μάστορας, χάνοντας την αυτοεκτίμηση, αλλά και την διαπραγματευτική δύναμη του. Η τεχνική γνώση του απαλλοτριώθηκε από

Παροιμίες..

Αντάμωσα μ΄ένα φίλο απ΄ τα φοιτητικά χρόνια, ( διαβάζοντας ένα βιβλίο του ) ο οποίος μου θύμισε ότι οι ξενοσπουδαγμένοι, με την εισαγόμενη μεθοδολογία ανάλυσης και σκέψης, αδυνατούν να προσεγγίσουν τα ‘καθ’ημάς’ πράγματα. Και η όποια γνώση τους, είναι αδύνατον να επικοινωνήσει ‘ερωτικά’, (με την έννοια του συμ-πάσχω), μ΄όποιους υποφέρουν ή απλά ψάχνουν το νόημα. ( Από τα ‘καθ’ημάς’ και το ‘ερωτικά’ ελπίζω κάποιοι να αναγνώρισαν τον Μεγάλο Σαλονικιό, Κωστή Μοσκώφ). Αυτή η εισαγόμενη, ακαδημαϊκή, ‘εργαλειακή’ σχεδόν μεθοδολογία και γνώση, εξυπηρετεί μόνο αυτούς, που βάζουν την γνώση στην υπηρεσία των κυβερνώντων ή την χρησιμοποιούν για ίδιο συμφέρον. Γι΄αυτό κι εγώ, σήμερα, φεύγω στ΄άλλο άκρο, παραιτούμαι απ΄οποιαδήποτε προσπάθεια ανάλυσης, και δίνω τον λόγο στον ανώνυμο συμπατριώτη μας: Για να μην 'άγεσαι και φέρεσαι', να χτίζεις εαυτό αντί να χάνεσαι : «Χίλιες γνώμες να ακούς, Απ’τη δικιά σου μη ξεφεύγεις.» Για την έπαρση και για συνετισμό των από πάνω: «Οσο κυκλοφοράς καβάλα

Ας μορφ-ωθούμε…

Οι διανοούμενοι που άλλοτε ήταν σαν εθνικοί σταρ, με διεθνή ακτινοβολία, αραίωσαν. Τη θέση τους πήραν επιφυλλιδογράφοι με το κομμάτι και έμπειροι παλαιοί δημοσιογράφοι. Εφημερίδες αντί για βιβλία. Ακόμα και τους μαρξιστές οικονομολόγους δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις από τους επαγγελματίες του οικονομικού ρεπορτάζ. Τα δε επαγγελματικά στελέχη της αριστεράς ανατρέχουν σε κλασικές πηγές των αρχών του εικοστού αιώνα, για να βρουν πολιτικές απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα. Με τον ίδιο τρόπο που δανείζονται πολιτικές πλατφόρμες από αδελφά κόμματα άλλων χωρών, άλλων συνθηκών, άλλων προταγμάτων και προτεραιοτήτων. Εντωμεταξύ, εμείς, ψαχνόμαστε μεταξύ μας κι είμαστε πάντα οι ίδιοι κι οι ίδιοι και πάντα μειοψηφικά λίγοι. Κι όταν βρισκόμαστε, αν δεν μας ζαλίσει η ρετσίνα, σπάνια χωρίζουμε πλουσιότεροι. Λες και ψάχνουμε ακροατήριο για τους μονολόγους μας ή το μεθύσι. Στην πλειονότητα μας, στις σύγχρονες κοινωνίες, ψάχνουμε ενεργητικά πλέον την παθητικότητα. Όχι μόνο του βυθίσματος στον καναπέ

Η οικονομική κρίση, τα σύκα και η σκάφη

[ Επειδή κατάφεραν και μας έπεισαν ότι είμαστε ανίκανοι να κατανοήσουμε οτιδήποτε πέρα απ’ότι νοιώθουμε, ήρθε αλλοίμονο ο καιρός να προσπαθήσουμε να πούμε «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη». Οι μηχανικοί της παραγωγής, σε συνεργασία με διεστραμμένους κοινωνικούς ψυχολόγους, κατάφεραν να επιβάλλουν -χάρη στην επιστημονική εξειδίκευση- στεγανά στη γνώση και να μας μπερδέψουν, να μας κάνουν τα «μυαλά κουρκούτι». Ας δούμε λοιπόν αν μπορούμε να καταλάβουμε και να συνεννοηθούμε πάνω στο τι είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση. Ας επιδιώξουμε να νοιώσουμε την παιδική χαρά του ότι καταλαβαίνουμε τη μηχανική του θέματος. Και λέω χαρά, γιατί η πραγματική ηδονή είναι φαντάζομαι, πέρα από το να καταλαβαίνουμε, να έχουμε και άποψη και να μπορούμε να αλλάζουμε αυτά που επηρεάζουν τις ζωές μας ]. Η μοιρασιά του πλούτου Η ανθρώπινη εργασία ανά τους αιώνες παρήγαγε πλούτο ο οποίος είναι ήδη μοιρασμένος. Κι έτσι συμβαίνει άλλοι να «γεννιούνται κάτω από την μηλιά», και άλλοι να βρίζουν τα «αρ…δια του πατέρα

Για την βία τους.

Το μονοπώλιο της φυσικής βίας είναι θεμελιακό προνόμιο του σύγχρονου κράτους . Του έχει εκχωρηθεί από το κεφάλαιο, που διατηρεί την άσκηση του μονοπώλιου της απόλυτης βίας , της οικονομικής βίας, της επιβίωσης , πάνω στους όμηρους μισθωτούς . Το ελληνικό κράτος έκανε κατάχρηση της βίας όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, μ΄αποτέλεσμα η κοινωνία μας να έχει γίνει ανεκτική στην άσκηση βίας των "τρομοκρατών". Πολλοί φλερτάραμε, εν ολίγοις, με τα κείμενα της 17 Νοέμβρη. Σήμερα η βία του κράτους ασκείται και δι’αντιπροσώπων (βλ.κουκουλοφόροι εδώ, μουσουλμάνοι αλλού). Με στόχο την ψυχολογική τρομοκρατία των «φιλήσυχων» πολιτών . Βλέπεις οι κοινωνίες ανέκαθεν υποτάσσονται και διοικούνται με το φόβο . Επί πλέον, η βία των επαγγελματιών αντιπροσώπων-τρομοκρατών καλεί για μεγαλύτερη αστυνόμευση ολόκληρης της κοινωνίας . Ισως πρέπει να συμπτήξουμε μέτωπο εναντίον όλων αυτών των επαγγελματιών «επαναστατών/ αντικαπιταλιστών», καταγγέλοντας όλες τις μορφές που παίρνει η βία του συστήματος και

Τα παιδιά.

« Για να είμαστε σοβαροί, ΠΡΕΠΕΙ να δείχνουμε σοβαροί ». Το ΠΡΕΠΕΙ αυτό ο Καβάφης το ακύρωσε, υπογραμμίζοντας, την σοβαρότητα που έχει η έκφραση των προβάτων . Εγώ, σκέφτομαι πόσο πιό σοβαρά δείχνουν τα παιδιά , όταν παίζουν τους ρόλους τους , στον φανταστικό τουςκόσμο.

Η πρώτη του Ομπάμα

Πρώτη μεγάλη πολιτική παρέμβαση του Ομπάμα για την αντιμετώπιση της κρίσης…. Το πακέτο μέτρων ύψους 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάσωση της αμερικανικής οικονομίας. Σκοπός του πακέτου η δημιουργία ή σωτηρία 3,5 εκατ.θέσεων εργασίας. Σημειωτέον ότι ο ρυθμός απολύσεων μόνο τον Γενάρη ήταν 20.000 νέοι άνεργοι ημερησίως. Ισάριθμες πιθανότατα εξαθλιωμένες οικογένειες ημερησίως. Για τον λόγο αυτό βιαζόταν ο Πρόεδρος. Προσέφυγε μάλιστα με περιοδείες και στον λαό για να πείσει τους Ρεπουμπλικάνους να κάνουν γρήγορα, να μη κωλυσιεργούν. Για δικούς του λόγους ήθελε να αποσπάσει και μερικές ψήφους των αντιπάλων. Ηθελε λέει να εμφανίσει εθνική συναίνεση στο σχέδιο του. Για τον σκοπό αυτό μπήκε στην διαδικασία των περικοπών κονδυλίων, καθότι οι ρεπουμπλικάνοι υποτίθεται ότι είναι εναντίον και των σχεδίων σωτηρίας των τραπεζών. Ορίστε τώρα οι περικοπές που έγιναν στα πλαίσια αυτής της διαπραγμάτευσης: κονδύλια που αφορούσαν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανέργων, ασφαλιστική προστασία υγείας για του