Τραγουδήθηκε ο έρωτας από τους μεγαλύτερους ποιητές και βάρδους. Στις δίνες του βιώθηκαν τα πιό όμορφα συναισθήματα.
Εγώ, βέβαια, πέρα απ’τα φτερά κι ένα μόνιμο ηλίθιο χαμόγελο που μου κόλαγε, τον βίωσα ως κάτι το εξαιρετικά επώδυνο. Γιατί σ’όλες τις περιπτώσεις που ερωτεύτηκα, στην τελική, σε κάποια προσωπική μου αναπηρία το απέδιδα. Η οποία, όμως, μέσα από στην ερωτική σχέση φωτιζόταν και μου δινόταν η δυνατότητα στην συνέχεια να την ξεπεράσω. Σε μια περίπτωση ένοιωθα χωριάτης, ακαλλιέργητος, αμόρφωτος. Μου άφησε το στίγμα της σπρώχνοντας με στο μονοπάτι της αυτοβελτίωσης, διάβασμα και αυτοπαρατήρηση. Σε μια άλλη, ένοιωθα «διαφορετικός», δυσπροσάρμοστος, όλο ανασφάλειες. Μου πρόσφερε τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό κι έναν μικροαστικό ρόλο-ταυτότητα και τέλειωσα.
Μεγάλο πράγμα ο έρωτας. Από το πουθενά, σαν το βέλος του Εκτορα βρίσκει την πτέρνα του καθενός. Ο συνειδητοποιημένος ανακαλύπτει τα αδύναμα σημεία του και προσπαθεί να αυτοβελτιωθεί. Ο έχων κάποιας φρένας βιώνει το μεγαλείο των στιγμών και μεγαλώνει ως άνθρωπος. Ο απλά ζωντανός άνθρωπος μπορεί να αποδιοργανωθεί εντελώς.
Κι επειδή έχει τις ρίζες στο βασικό ένστικτο της σεξουαλικής έλξης, επιλογής και αναπαραγωγής μπορεί να αγγίξει γι’αυτό τον λόγο τον καθένα μας. Και να τον οδηγήσει στο να εναντιωθεί στην κοινωνία, στα πρέπει και στα πιστεύω της. Τον κάνει δηλ. να επαναστατήσει.
Η σεξουαλική απελευθέρωση έφερε μαζί της την παρακμή της ρομαντικής αγάπης, του έρωτα. Εφερε μαζί της μια αντίληψη της σεξουαλικής πράξης εντελώς πραγματιστική. Αποζητούμε το σεξ για την ηδονή. Για τον ερεθισμό των ερωτογόνων ζωνών μας. Ο Αλλος παύει να είναι πρόσωπο. Μετατρέπεται σε μέσο και αντικείμενο ικανοποίησης των σεξιστικών φαντασιώσεων μας. Φτιάχνουμε το έργο τέχνης του εαυτού μας μπρος στον καθρέπτη και ψάχνουμε στους γύρω μας τις φωτογραφίες των ιλουστρασιόν περιοδικών και της κινηματογραφικής πραγματικότητας.
Η αναζήτηση της ηδονής έχει αναχθεί σε αυτοσκοπό. Την ψάχνουμε στην κατανάλωση, στην διασκέδαση, στην επιλογή των ταινιών που θα δούμε (μόνο κωμωδίες), στην επιλογή των θεμάτων συζήτησης (αποφυγή των σοβαρών), κλπ. Ενώ ταυτόχρονα έχουμε εμβαπτίσει το λεξιλόγιο μας και κάθε πτυχή της ζωής σε σεξιστικά υπονοούμενα.
Οι διαμορφωτές της κοινωνίας μας μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας (τηλεόραση και life style περιοδικά, κυρίως) στο όνομα της απελευθέρωσης κατόρθωσαν να νεκρώσουν τη ζωτική λειτουργία του έρωτα, να απονευρώσουν την επαναστατική του δύναμη και να καθυποτάξουν τους ανθρώπους σε μια κυνική πραγματιστική λογική.
Ο σεξισμός χέρι-χέρι με την ιδεολογία της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αυτή η χαλάρωση των σεξουαλικών περιορισμών, εντός και εκτός του γάμου, μοιάζει να είναι συνειδητή επιλογή των διαμορφωτών της κοινωνίας μας.
Οι ερωτικές σχέσεις, όμως, ήταν και θάπρεπε να είναι ο πιο προσωπικός και απροσπέλαστος χώρος του καθενός μας. Για ατελείωτα εσωτερικά ή αστρικά ταξίδια. Αυτή η «χειραφέτηση» και «απελευθέρωση», τελικά προκύπτει ότι χρησιμοποιήθηκαν ως μέσα για την πιο ύπουλη και την απόλυτη μορφή καθυπόταξης της κοινωνίας μας. Μιας καθυπόταξης που ολοκληρώνει την καθυποταγή μας στις «αόρατες δυνάμεις της αγοράς» και σε μια οργάνωση της εργασίας που σχεδιάστηκε για να μετατρέπει τους ανθρώπους σ’εξαρτήματα μηχανής, αντί να τους προσφέρει την χαρά μιας όποιας δημιουργίας.
"Οι σεξουαλικές σχέσεις, αντί για συναισθηματικές, τείνουν να εξομειώνονται με απλές κοινωνικές σχέσεις.
Η πλειονότητα των συγκαιρινών μας δηλώνει ότι δεν ερωτεύτηκε ποτέ.
Περαστικά μας".
Εγώ, βέβαια, πέρα απ’τα φτερά κι ένα μόνιμο ηλίθιο χαμόγελο που μου κόλαγε, τον βίωσα ως κάτι το εξαιρετικά επώδυνο. Γιατί σ’όλες τις περιπτώσεις που ερωτεύτηκα, στην τελική, σε κάποια προσωπική μου αναπηρία το απέδιδα. Η οποία, όμως, μέσα από στην ερωτική σχέση φωτιζόταν και μου δινόταν η δυνατότητα στην συνέχεια να την ξεπεράσω. Σε μια περίπτωση ένοιωθα χωριάτης, ακαλλιέργητος, αμόρφωτος. Μου άφησε το στίγμα της σπρώχνοντας με στο μονοπάτι της αυτοβελτίωσης, διάβασμα και αυτοπαρατήρηση. Σε μια άλλη, ένοιωθα «διαφορετικός», δυσπροσάρμοστος, όλο ανασφάλειες. Μου πρόσφερε τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό κι έναν μικροαστικό ρόλο-ταυτότητα και τέλειωσα.
Μεγάλο πράγμα ο έρωτας. Από το πουθενά, σαν το βέλος του Εκτορα βρίσκει την πτέρνα του καθενός. Ο συνειδητοποιημένος ανακαλύπτει τα αδύναμα σημεία του και προσπαθεί να αυτοβελτιωθεί. Ο έχων κάποιας φρένας βιώνει το μεγαλείο των στιγμών και μεγαλώνει ως άνθρωπος. Ο απλά ζωντανός άνθρωπος μπορεί να αποδιοργανωθεί εντελώς.
Κι επειδή έχει τις ρίζες στο βασικό ένστικτο της σεξουαλικής έλξης, επιλογής και αναπαραγωγής μπορεί να αγγίξει γι’αυτό τον λόγο τον καθένα μας. Και να τον οδηγήσει στο να εναντιωθεί στην κοινωνία, στα πρέπει και στα πιστεύω της. Τον κάνει δηλ. να επαναστατήσει.
Η σεξουαλική απελευθέρωση έφερε μαζί της την παρακμή της ρομαντικής αγάπης, του έρωτα. Εφερε μαζί της μια αντίληψη της σεξουαλικής πράξης εντελώς πραγματιστική. Αποζητούμε το σεξ για την ηδονή. Για τον ερεθισμό των ερωτογόνων ζωνών μας. Ο Αλλος παύει να είναι πρόσωπο. Μετατρέπεται σε μέσο και αντικείμενο ικανοποίησης των σεξιστικών φαντασιώσεων μας. Φτιάχνουμε το έργο τέχνης του εαυτού μας μπρος στον καθρέπτη και ψάχνουμε στους γύρω μας τις φωτογραφίες των ιλουστρασιόν περιοδικών και της κινηματογραφικής πραγματικότητας.
Η αναζήτηση της ηδονής έχει αναχθεί σε αυτοσκοπό. Την ψάχνουμε στην κατανάλωση, στην διασκέδαση, στην επιλογή των ταινιών που θα δούμε (μόνο κωμωδίες), στην επιλογή των θεμάτων συζήτησης (αποφυγή των σοβαρών), κλπ. Ενώ ταυτόχρονα έχουμε εμβαπτίσει το λεξιλόγιο μας και κάθε πτυχή της ζωής σε σεξιστικά υπονοούμενα.
Οι διαμορφωτές της κοινωνίας μας μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας (τηλεόραση και life style περιοδικά, κυρίως) στο όνομα της απελευθέρωσης κατόρθωσαν να νεκρώσουν τη ζωτική λειτουργία του έρωτα, να απονευρώσουν την επαναστατική του δύναμη και να καθυποτάξουν τους ανθρώπους σε μια κυνική πραγματιστική λογική.
Ο σεξισμός χέρι-χέρι με την ιδεολογία της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αυτή η χαλάρωση των σεξουαλικών περιορισμών, εντός και εκτός του γάμου, μοιάζει να είναι συνειδητή επιλογή των διαμορφωτών της κοινωνίας μας.
Οι ερωτικές σχέσεις, όμως, ήταν και θάπρεπε να είναι ο πιο προσωπικός και απροσπέλαστος χώρος του καθενός μας. Για ατελείωτα εσωτερικά ή αστρικά ταξίδια. Αυτή η «χειραφέτηση» και «απελευθέρωση», τελικά προκύπτει ότι χρησιμοποιήθηκαν ως μέσα για την πιο ύπουλη και την απόλυτη μορφή καθυπόταξης της κοινωνίας μας. Μιας καθυπόταξης που ολοκληρώνει την καθυποταγή μας στις «αόρατες δυνάμεις της αγοράς» και σε μια οργάνωση της εργασίας που σχεδιάστηκε για να μετατρέπει τους ανθρώπους σ’εξαρτήματα μηχανής, αντί να τους προσφέρει την χαρά μιας όποιας δημιουργίας.
"Οι σεξουαλικές σχέσεις, αντί για συναισθηματικές, τείνουν να εξομειώνονται με απλές κοινωνικές σχέσεις.
Η πλειονότητα των συγκαιρινών μας δηλώνει ότι δεν ερωτεύτηκε ποτέ.
Περαστικά μας".
Σχόλια
Συμφωνώ ωστόσο μαζί σου, ότι είναι κρίμα που οι γύρω μας την ψάχνουν κυνηγώντας εικόνες και φαντάσματα με σχέσεις της βδομάδας.
Κι είναι κρίμα και για μας, στο βαθμό που η ίδια η ευτυχία μας επηρεάζεται από την εικόνα και τα μηνύματα που εκπέμπουν καθημερινά αυτοί οι γύρω μας.