Ιστορία γράφουν οι παρέες

[ Παρόλο που δεν συμφωνώ με το «σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά», στη συνέχεια θα προσπαθήσω να κωδικοποιήσω τα πρόσφατα διαβάσματα μου για την παγκόσμια οικονομική κατάσταση. Εύχομαι να κάνω λάθος, αλλά τα πράγματα μου βγαίνουν λίγο μαύρα. Και το κακό είναι ότι δεν βγαίνουν μαύρα μόνο σε μένα. Μακάρι να είναι η τυπική απαισιοδοξία των αριστερών. Στην τελική, όμως, δεν είναι κακό να είναι κανείς ενήμερος και για το κακό σενάριο. Ειδικά, όταν σ’αυτό παίζει και ο πόλεμος. Αν μη τι άλλο θα είναι υποψιασμένος, αν και όταν τα πράγματα κατατείνουν στην επαλήθευση του ]. Το πρόβλημα ξεκινά από το χρήμα και κυρίως από το γεγονός ότι, πέρα από μέσο μέτρησης αξιών και μέσου ανταλλαγής, αποτελεί και μέσο αποταμίευσης πλούτου. Μέχρι το 1945 , όλα τα νομίσματα είχαν την αντιστοιχία τους σε ισοδύναμο χρυσού . Τη χρονιά εκείνη, με τη συμφωνία του Μπρέτον-Γουντς, το δολλάριο αντικατέστησε το χρυσό, αποτελώντας το ίδιο τη βάση για ένα σύστημα μεταβαλλόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών των άλλων νομ...

Το Ecofin σήμερα (02/12/09) θα αποφασίσει και τυπικά την υπαγωγή της Ελλάδας στο άρθρο 104/8 της Ευρωπαικής Συνθήκης, στο άρθρο της περίφημης Επιτήρησης, στο οποίο εντάσσεται η χώρα/μέλος που δεν πήρε τα απαραίτητα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος κάτω απ’το 3%.   Τον Φεβρουάριο είναι προγραμματισμένο να περάσει στο άρθρο 104/9, οπότε θα πρέπει να στέλνει σε τριμηνιαία βάση τα στοιχεία για την πορεία του προϋπολογισμού στις Βρυξέλλες , αλλά και για την πορεία υλοποίησης των μέτρων που θα ληφθούν.   Ομως, «η ένταξη της Ελλάδας στο άρθρο 104/11, όπου είτε θα πληρώνει πρόστιμο είτε θα υπάρξει περικοπή των κοινοτικών κονδυλίων, αν και θεωρείται δύσκολο να γίνει, δεν αποκλείστηκε κατηγορηματικά από αρμόδιους παράγοντες του υπουργείου» (!!!).   Την Πέμπτη 03/12/09 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), από κοινού με την Κομισιόν, θα πραγματοποιήσουν επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα ! Θα παν στο Εθνικό Λογιστήριο, θα κατεβάσουν τα βιβλία μας να τα ξεψαχνίσουν κ...

[Υπάρχουν κάποια ανυπόγραφα κείμενα που κυκλοφορούν με λίστες μαζικών αποστολών. Χαίρεσαι που τα πήρες κι αυθόρμητα επιθυμείς να τα μοιραστείς και με άλλους φίλους. Η «προώθηση», ως η καλύτερη ψηφοφορία για το περιεχόμενο και την ποιότητα αυτών των κειμένων. Η ανιδιοτέλεια, επίσης, της ανωνυμίας των συντακτών τους. Επιτρέπει τον καθένα να τα νοιώθει σαν δικά του. Στο κάτω-κάτω Ανώνυμος κι ο παραλήπτης του - αναγνώστης νοιώθει ότι θα μπορούσε να το είχε γράψει ο ίδιος.] H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. ...

Διάβασα κάποιον πετυχημένο εμπορικά συγγραφέα (τον Philip Roth νομίζω) να λέει ότι οι ταινίες και το σινεμά είναι τα μυθιστορήματα του αύριο. Ότι η λογοτεχνία αυτού του είδους πεθαίνει μπροστά στην δύναμη πούχει η εικόνα και στην ευκολία πρόσληψης της. Πάντα μου άρεσαν τα φίλμ του Τζάρμους. Και τόσων άλλων ανεξάρτητων-περιθωριακών κινηματογραφιστών οι περισσότεροι των οποίων ευρωπαίοι. Αλλά και από το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας τον βρήκε και πήρε την συνέντευξη στο φεστιβάλ που διοργανώνει κάθε χρόνο  ο Κουστουρίτσα στο χωριό του (!!!), κάπου στην βαλκανική ενδοχώρα, σημαίνει πολλά για τον «άνθρωπο» Τζάρμους. Ο Τζάρμους είναι κινηματογραφιστής : “Εκείνο που βασικά με ενδιαφέρει είναι η ομορφιά της εικόνας, όπου μέσα της μπορείς να κινήσεις διάφορα πράγματα και πρόσωπα . Στο σινεμά χωρίς την εικόνα τίποτα δεν έχει αξία. Η πλοκή είναι δευτερεύουσα”. Τα ίδια νομίζω θα άκουγα και από ένα μουσικοσυνθέτη που δεν τον ενδιαφέρει να κάνει σουξέ αλλά να γράψει καλ...

Εγινε η «κοινωνική γείωση» απαιτούμενο και στόχος του ΣΥΡΙΖΑ! Μιλούν όλοι για «τοπικές οργανώσεις-ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία», κι εξ αντιδιαστολής μυρίζει κανείς την …πτωμαϊνη. Ποιοί είναι αυτοί που βάζουν τέτοιους στόχους? «Αιθεροβάμονες» της αριστεράς που χρειάζονται «γείωση»? Ή ζόμπι της που επέστρεψαν από τα σύννεφα της πρώτης μεταδιδακτορικής δεκαετίας, προκειμένου να ξεδιψάσουν στην κοινωνική αριστερά των πραγματικών κοινωνικών προβλημάτων της κρισιακής συγκυρίας? Ολα αυτά τα οργανωτίστικα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει κανείς ενδιαφέρουν κανένα νέο ή και γέρο, που δεν πέρασε όμως από κομματικές διαδικασίες? Είναι δυνατόν τόσοι έξυπνοι άνθρωποι, μεσήλικες και άνω οι περισσότεροι, να μη καταλαβαίνουν ότι ο ΣΥΝ δεν θέλει? Οταν όλοι εσείς με λόγο στα διοικητικά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχατε τη δύναμη, μερικούς μόλις μήνες πριν, να επιβάλλετε ούτε έναν εκτός ΣΥΝ βουλευτή, πώς είναι δυνατόν να ζητάτε την αυτοκατάργησή του σήμερα προτείνοντας την οργανωτική αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ? Αλλαξαν οι συσχ...

Με αφορμή δημοσιεύματα στον οικονομικό τύπο για την ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ για την ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΠΟΛΙΤΙΚΗ του ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009, την αναζήτησα στο πρωτότυπο . Πρόκειται για ένα πόνημα 192 σελίδων, ενδεδυμένο τον μανδύα επιστημονικής αντικειμενικότητας, με παράρτημα βιβλιογραφικών πηγών, κλπ. Ούτε διδακτορική διατριβή να ήταν! Λες και χρειάζεται ο ενλόγω επιστημονικός μανδύας, για να συγκαλυφθεί η αποδεδειγμένη ανικανότητα των οικονομολογούντων ελίτ της εξουσίας να προβλέψουν, αλλά και να διαχειριστούν την κρίση. Παρόλο, όμως, που βρίθει σημαντικότατων στατιστικών στοιχείων,  δεν αποτελεί παρά την ιδεολογική/θεωρητική τεκμηρίωση της ακολουθητέας πολιτικής από την κυβέρνηση πουπροωθεί ΄το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο. Για τον λόγο αυτό, η κοινωνία μας-και ιδιαίτερα η μαχόμενη αριστερά- δεν θάπρεπε να την μεταχειρίζεται δημοσιογραφικά. Για να ερμηνεύσει μόνο κανείς τα εκεί γραφόμενα, θάπρεπε ενδεχομένως να αφιερώσει ισάριθμες σελίδες. Για να αρθρώσει, ωστόσο, τον δ...

Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει στην ευρωπαική ζώνη το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης χρήματος, λογιστικού και χαρτονομισμάτων. Τα κράτη, με την άδεια της, μπορούν να παράγουν μόνο τα κέρματα. Η ΕΚΤ παράγει το χρήμα σε ένα κομπιούτερ, πληκτρολογώντας μηδενικά πίσω από το «1». Στη συνέχεια το δανείζει στις τράπεζες. Οι τράπεζες με τη σειρά τους δανείζουν αυτό το χρήμα στις εταιρείες, αλλά  και στα κράτη για το λογιστικό κλείσιμο των ελλειμμάτων τους . Οι τράπεζες δανείζονται με 1% σήμερα από την ΕΚΤ. Τα κράτη δανείζονται απ’τις τράπεζες με 1% συν ένα περιθώριο επιτοκίου/κέρδους. Αυτό το περιθώριο καθορίζεται από τις διαβλητότατες εταιρείες αξιολόγησης. Οι απορίες μου τώρα: Γιατί τα κράτη, κατ’ουσίαν εμείς οι φορολογούμενοι, πρέπει να περάσουμε από το γκισέ του νταβατζή να του ακουμπήσουμε το περιθώριο επιτοκίου που ορίζουν οι εταιρείες του, που κάνουν αξιολογήσεις? Γιατί να απαγορεύεται να δανειστούμε απευθείας από την ΕΚΤ, όπως κάνει οποιαδήποτε κωλοτράπ...

Η απάντηση στο κλασσικό ερώτημα « Ποιος, τέλος πάντων, κυβερνά αυτόν τον τόπο;» ίσως βρίσκεται, για σήμερα, στις εξής συγκυρίες: Tο τελευταίο ραντεβού του απερχόμενου πρωθυπουργού K.Καραμανλή ήταν με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Το πρώτο ραντεβού του νέου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου συμπτωματικά πάλι ήταν με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Και μην το πει κανείς συμπτωματικό, όταν υποτίθεται ότι την οικονομική πολιτική ασκούν οι αρμόδιοι υπουργοί. Όπως συμπτωματικό δεν ήταν και το «γλείψιμο» του ευρώ-τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, όταν του έγινε η πρόταση από το ΠΑΣΟΚ να μπει πρώτος τη τάξει στο ψηφοδέλτιο επικρατείας.

[ Το κείμενο που ακολουθεί είναι από τα συνηθισμένα χιουμοριστικά mail που προωθούνται από φίλο σε φίλο. Το βρήκα πολύ εμπνευσμένο κι εύστοχο σχόλιο για την κουλτούρα της εργασίας στους σύγχρονους γραφειακούς χώρους. Το πραγματικό αφεντικό είναι απών, έχει χαθεί στο ομιχλώδες βάθος της ιεραρχικής κλίμακας, κρυμένο πίσω από τον εκάστοτε ιεραρχικά ανώτερο ]. Όταν σου παίρνει πολύ ώρα , είσαι αργός. Όταν παίρνει πολλή ώρα στο αφεντικό σου, είναι προσεχτικός. Όταν δεν κάνεις κάτι , είσαι τεμπέλης. Όταν δεν κάνει κάτι, είναι απασχολημένος. Όταν κάνεις λάθος , είσαι ηλίθιος. Όταν κάνει λάθος, είναι άνθρωπος. Όταν το κάνεις όπως θες εσύ , δεν κάνεις ό,τι σου είπαν. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, είναι δημιουργικός. Όταν το κάνεις μόνος σου , δεν είσαι συνεργάσιμος. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, παίρνει πρωτοβουλία. Όταν παίρνεις θέση , είσαι ξεροκέφαλος. Όταν παίρνει θέση, είναι αποφασιστικός. Όταν παραβιάζεις έναν κανόνα , είσαι ανατρεπτικός και εγωκεντρικός . Όταν το αφ...

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά, Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος, Δίχως απ' όξω ή από πέρα να προσμένεις τίποτα. Δε θα 'χεις άλλο πάρεξ μονάχα να ζεις. Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά           Τόσο μα τόσο σοβαρά           Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ' έναν τοίχο           με τα χέρια σου δεμένα                Ή μέσα στ' αργαστήρι                Με λευκή μπλούζα και μεγάλα ματογυάλια Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι, Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα 'χεις δει το πρόσωπό τους                        και θα πεθάνεις ξέροντας καλά ...

Πρόκειται για λέξη που μ'έχει "ιντριγκάρει" από τα φοιτητικά μου χρόνια. Στην προκειμένη, ας εννοήσουμε μ'αυτόν τον όρο τη δυστυχία του ανθρώπου που είναι βουτηγμένος σ’ένα τρόπο ζωής κι ένα σύστημα ιδεών, αρχών και εννοιών , που ούτε ελέγχει, ούτε έχει επιλέξει ο ίδιος. Κι επειδή ο τρόπος ζωής μας επ η ρεάζεται άμεσα από την εργασία, ας δούμε πως εξελίχθηκε αυτή: Μέχρι την εμφάνιση της βιομηχανίας, στα πλαίσια του φεουδαρχικού συστήματος, οι πρόγονοι μας ζούσαν παράγοντας τα προς το ζην, είτε από τη γη, είτε στο σπίτι, είτε στα εργαστήρια. Οι κανόνες της κοινωνικής ζωής παραδιδόταν από γενιά σε γενιά και ερχόταν από πολύ παλιά. Το εμπόριο ασκούνταν σε ακτίνα λίγων μόλις χιλιομέτρων. Αργότερα επεκτάθηκε ενοποιώντας μεγαλύτερες εκτάσεις γης, χωριών και πόλεων, για να φθάσει μετά τις ανακαλύψεις των θαλασσοπόρων να γίνει διηπειρωτικό. Στη συνέχεια, η "συμπαθής" τάξη των εμπόρων αποφάσισε να παράγει η ίδια μαζικά τα αγαθά που εμπορευόταν. Χρειάσθηκε για...

στην έκθεση, μπήκα στον πειρασμό να σκέφτομαι την ομιλία του σαν να ήμουν εγώ το αφεντικό του . Ιδού αυτές οι σκέψεις μου λοιπόν: Απευθυνόταν στον κόσμο, όχι σε μένα. Ετσι πρέπει. Προσπαθούσε με την παθιασμένη ειλικρίνεια του απατεώνα ψεύτη  -που έχει πρώτος πιστέψει στα ψέμματα του- να πείσει τον κόσμο ότι τα σκληρά μέτρα είναι προς το συμφέρον του. Είχε δει από μήνες ότι έχανε το παιχνίδι, αλλά τελικά με τις σκηνοθετικές ικανότητες που έχει , δραματοποίησε τη πτώση του, με την προκήρυξη αυτών των πρόωρων εκλογών. Ο Γιώργος με την παρέα του δεν κρατιόντουσαν. Ενα ολόκληρο χρόνο πριν, ανακοίνωσαν ότι την άνοιξη θα το πάνε σε εκλογές. Ορεξάτα τα παιδιά να ξαναπιάσουν δουλειά (τις κουτάλες). Ο Κώστας, όμως , πιο σοβαρός και πιο υπεύθυνος επαγγελματίας. Σκέφθηκε τι αναστάτωση θα προκαλούσε η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στις προμήθειες και στα άλλα επιχειρηματικά νταραβέρια μας με το δημόσιο (βασικός χρηματοδότης μας γαρ, της ιδιωτικ...

"… αυτό που μπορεί να πληρώσει το χρήμα, αυτό ακριβώς είμαι εγώ, ο κάτοχος του χρήματος. Οι ιδιότητες του χρήματος είναι δικές μου, εμένα του κατόχου, ιδιότητες και ουσιαστικές δυνάμεις. Ετσι, αυτό που είμαι και αυτό που μπορώ να κάνω, σε καμία περίπτωση δεν καθορίζεται από την ατομικότητά μου. Είμαι άσχημος , αλλά μπορώ ν' αγοράσω την πιο όμορφη γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι άσχημος, γιατί το αποτέλεσμα της ασχήμιας, η απωθητική της δύναμη, εξουδετερώνεται από το χρήμα. Είμαι κουτσός , αλλά το χρήμα μού προμηθεύει 24 ποδάρια, κατά συνέπεια δεν είμαι κουτσός. Είμαι κακός, ανυπόληπτος , ασυνείδητος και κουτός άνθρωπος. Το χρήμα όμως, είναι ευυπόληπτο Και το ίδιο και ο κάτοχός του... Είμαι άμυαλος , αν όμως το χρήμα είναι ο πραγματικός νους όλων των πραγμάτων, πως είναι δυνατό ο κάτοχός του να είναι άμυαλος; Κάτι περισσότερο, ο κάτοχος του χρήματος μπορεί να εξαγοράσει έξυπνους ανθρώπους για λογαριασμό του. Συνεπώς έχει εξουσία πάνω σε έξυπνους ανθρώπους, εξυπνότ...

Ο Μαρξ κι ο Φρόυντ πραγματοποίησαν στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα τις δύο μεγαλύτερες ανακαλύψεις - επαναστάσεις στον τομέα των λεγόμενων επιστημών του ανθρώπου (φιλοσοφία, κοινωνιολογία, πολιτική οικονομία, …): τον ιστορικό υλισμό ο ένας, το ασυνείδητο ο άλλος. Όπως είναι φυσικό στον κόσμο της διανοητικής εργασίας, δεν επινόησαν τίποτε εκ του μηδενός. Ούτε οι κοινωνικές τάξεις, ούτε η ηθική του σοσιαλιστικού οράματος, ούτε η πολιτική οικονομία ήταν άγνωστες προ Μαρξ. Αντιστοίχως, από την αρχαιότητα ήταν γνωστή η χρήση χρησμών, ονείρων, εξορκισμών, κλπ σε κάποιες θεραπευτικές πρακτικές. Και οι δυο τους, δημιούργησαν λοιπόν τη θεωρία ή τις πρώτες μορφές της θεωρίας ενός αντικειμένου που προϋπήρχε ήδη. Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει, ήταν ο κατ’εμέ συνδετικός κρίκος των δύο μεγάλων αυτών διανοητών. Η αντίληψη που διαμόρφωσαν για το υποκείμενο, τη συνειδητότητα και την ελεύθερη βούληση του ατόμου. Κουβαλώντας ως σφραγίδα πάνω μου εκείνο το φοιτητικό σύνθημα «πέρα από τον ιμπεριαλισμό...

Ολο το 2007 σφραγίστηκαν 89.072 επιταγές. Την επόμενη χρονιά 118.036. Στο επτάμηνο Ιανουαρίου – Ιουλίου φέτος σφραγίστηκαν 196.431 τεμάχια. Σε αξίες, η εκτίναξη στα 2 δισ. ευρώ είναι η χειρότερη «επίδοση» που έχει καταγραφεί ποτέ όχι μόνο σε επίπεδο επταμήνου, αλλά και σε ετήσια βάση (1,5 δις το 2005). Η οικοδομή χάλια, η βιομηχανία κάτω, ο τουρισμός χάνει λεφτά: η ανεργία στα ύψη. Στο μακρινό αυτό ακρωτήρι αυτό της βαλκανικής χερσονήσου όπου ζούμε, ακόμη και η κρίση φθάνει με καθυστέρηση.

Απολαύστε το βιντεάκι αυτό (σε τρία διαδοχικά μέρη), αφιερώνοντας μόλις 20 λεπτά συνολικά! Αξίζει τον κόπο.... Η δημιουργός του, με όλη την ιστορία του βίντεο βρίσκεται για τους αγγλομαθείς στη δ/νση "εδώ" (www.storyofstuff.com). Μας την σύστησε ("κάτι σαν συνεισφορά στην παρέα") η Κατερίνα.

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ Φιλιά που γίνονται ρουφήχτρες της θάλασσας και πόθοι που γίνονται κινούμενη άμμος μας κρατάν από το χέρι και μας ορκίζουν. ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ Προσπαθώ πάντα νάμαι ένας άνθρωπος λογικός όμως εσύ εμφανίζεσαι σε τακτά χρονικά διαστήματα κρατώντας ένα εξώγαμο στην αγκαλιά. ΤΙΜΩΡΙΑ Ας ανθίζουν οι τριανταφυλλιές κι ας επιστρέφουν οι εραστές λαβωμένοι. Οι μέρες αλληλοαναιρούνται και προοδεύουν. ΤΑ ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΒΑΖΑ Ο,τι λέμε σε στιγμές ερωτικού πόθου είναι λόγια του αέρα. Ολοι τώρα λίγο πολύ κυνηγούμε φάλαινες σε θάλασσες απέραντες και κρύες, πολύ συχνά πιστεύοντας πως είμαστε κατευθείαν απόγονοι του Moby Dick, ενώ το μέγεθοςτης συνήθειας μας αφήνει αδιάφορους. Δεν υπάρχουν πια φαεινές ιδέες για να επενδύσουμε τα λάθη της νεότητας ούτε «νύχτες μαγικές ονειρεμένες στην Αραπιά». Η μόνη μας ελπίδα είναι το κανό. Ανθρωποι χωρίς μνήμη έρχονται και μας ζητούν πληροφορίες για τις μεγάλες υφαντουργίες της Αγγλίας τον δέκατο ένατο αιώνα. Ανθρωποι χωρίς μνήμη κάνουν ωτοστόπ και κάποτε φορτικά επιμένουν ν...

Τριάντα χρόνια στον αγώνα της επιβίωσης, στην κρεατομηχανή της αγοράς, είχα ξεχάσει να διαβάζω. Μέχρι που πέρυσι τον Σεπτέμβριο ένας φίλος με ρώτησε, εμένα τον οικονομολόγο, τι ξέρω για την κρίση. Τότε συνειδητοποίησα ότι εγώ, ένας πρώην αριστερός φοιτητής, δεν ξέρω τίποτα. Έτσι, μετά τριάντα χρόνια, ξανάρχισα το διάβασμα. Μετά ήρθε η σύνθεση, η δημιουργία, δηλ.το ημερολόγιο. Και ξανάνιωσα… Μην τα παραλέμε όμως. Ενας σκληρά εργαζόμενος πενηντάρης είμαι, με μειωμένες αντοχές και περιορισμένες τις περιπέτειες. Αρχισα να γράφω για να πω στην παρέα αυτά που έμαθα στο σερφάρισμα μου σε ξενόγλωσσα, βασικά, sites. Κάποιοι απ’αυτούς δουλεύουν περισσότερες ώρες από μένα. Δεν είμαι καθόλου περήφανος για την γενιά μου. Εσείς οι εικοσάρηδες δεν χρειάζεται να καμαρώνετε καθόλου για μας, τους γονείς σας. Τα χρόνια που εμείς είμαστε στην πιάτσα, η κοινωνία μας έγινε το μπουρδέλο που τρώτε στη μάπα τώρα εσείς. Κι ανάθεμα αν κατάλαβε κανείς από μας πως έγινε αυτό. Είμασταν απασχολημένοι όμως: να σιγου...

Στην εποχή της εταιρικής διακυβέρνησης, η σκληρή δουλειά αποτελεί αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για προαγωγή, αύξηση και ηθική επιβράβευση. Το σημαντικό για τα μεγαλοστελέχη-«αφεντικά» δεν είναι το πόσο καλός είσαι εσύ στη δουλειά σου, αλλά η συντήρηση της υφιστάμενης πλεονεκτικής γι’αυτά κατάστασης. Στόχοι τους, με σειρά προτεραιότητας, είναι η προσωπική τους φήμη κι έξωθεν καλή μαρτυρία και η επίτευξη των στόχων της εταιρείας / επικράτηση στα πλαίσια του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος. Ετσι, για να θεωρηθείς καλός, πρέπει να πείσεις ότι τα χαρακτηριστικά σου συνεισφέρουν στους παραπάνω στόχους. Η εικόνα του ‘μονόχνωτου’-υπερπαραγωγικού εργαζόμενου, στον τομέα των υπηρεσιών κυρίως, αποτελεί αναχρονισμό και γραφικότητα. Ανεβαίνεις τις κλίμακες της ιεραρχίας όχι κάνοντας τη δουλειά σου και υπηρετώντας τον οργανισμό, αλλά κολακεύοντας, γοητεύοντας και πείθοντας τους ανωτέρους ότι έχεις τη στόφα του νικητή. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι εργαζόμενοι ίσων περίπου ικανοτήτων, στην εκτέλεσ...

Αν, αναζητώντας τις αιτίες της προσωπικής σου δυστυχίας, οδηγηγηθείς στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας μας, στο όλα για το κέρδος, τότε η Ευτυχία σου είναι ζήτημα, εξόχως, Πολιτικό. Αλλά, όσο οι «επαναστάτες» πολιτικοί μας δεν επιδεικνύουν στοιχεία, έστω, ολοκληρωμένης προσωπικότητας, ή ανθρώπινης αδυναμίας, η αριστερά θάχει πολύ λίγα να μας πει για την κοινωνικο-πολιτική διάσταση της υπαρξιακής μας δυστυχίας. Θα αποτυγχάνει, εσαεί, να μας σηκώσει από τους καναπέδες .

(Παρόλο που οι καλύτερες συζητήσεις είναι αυτές όπου βγάζουμε τα εσώψυχα μας, αυτές, γενικώς, δεν καταλήγουν πουθενά. Το μόνο που συνήθως μένει, είναι η ανακουφιστική λειτουργία της εξομολόγησης, που πρώτη η εκκλησία ανακάλυψε. Προσωπικά, Φρόϋντ δεν διδάχθηκα πουθενά, αλλά ούτε και τον διάβασα ποτέ στο πρωτότυπό του. Ως έφηβο όμως -και για χρόνια- με συνόδευε μια σκέψη που βρήκα σε κάποιο από τα διηγήματα του Κώστα Χατζή, για την «πολλαπλότητα» του εγώ μας. Η οποία έλεγε ότι δεν είμαστε Ενα πρόσωπο, με απόλυτα προβλέψιμες και με συνοχή συμπεριφορές, αλλά πολλά. Αυτή η διατύπωση, με γοήτευε αλλά και με βόλευε αφάνταστα. Ετσι εξηγούσα και τις εντελώς διαφορετικές γυναίκες με τις οποίες έκανα σχέσεις, με κάθε μία από τις οποίες έβγαζα και διαφορετικό εαυτό. Μετά την πολλαπλότητα του εγώ, η επόμενη έννοια στην οποία κόλλησα -χωρίς ποτέ να ξανασχοληθώ μέχρι πρόσφατα- ήταν το «Υπερεγώ». Αυτόν τον όρο τον αντιλαμβανόμουν πάντα ως μια σύγκρουση ανάμεσα στα θέλω του εγώ μου και στις προσδοκίες ...

Η πιο διαδεδομένη συνταγή για την αποφυγή των συναισθηματικών περιπλοκών είναι η ελευθερογαμία: στις τουαλέτες του σχολείου, του κλαμπ, στο ξενοδοχείο που νοικιάζεται με την ώρα, στο αυτοκίνητο, ανάμεσα σε δυο πράγματα, γενικώς, που έχουμε να κάνουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα. Με αυστηρότατο διαχωρισμό σεξ και συναισθήματος. Η trendy ιδεολογία των life style περιοδικών έχει αναγορεύσει αυτό το cool sex και τους μη δεσμευτικούς δεσμούς σε προοδευτική και μοντέρνα στάση ζωής. Ρομαντισμοί, ζήλεια ή κτητικότητα, όταν εντοπίζονται στη συμπεριφορά του ζευγαριού, αποτελούν αντικείμενο ειρωνείας. Μόνο που οι trendy δηλώσεις, και από τις δύο πλευρές, περί ελευθερίας και μη κτητικότητας μέσα στη σχέση, ακυρώνουν την όποια επιθυμία για επικοινωνία και οικειότητα. Μόνο που το σεξ χωρίς συναίσθημα, εύκολα μετατρέπεται σε «τεχνική» και καταλήγουμε πάλι στην αναζήτηση λίγου συναισθήματος. Είναι δωρεάν η είσοδος στον ρομαντικό κόσμο του έρωτα. Χωρίς «entry fees» αλλά με τεράστιο κόστος εξόδου και πό...