Ιστορία γράφουν οι παρέες

Υπάρχουν κάποιοι, καθώς πρέπει διανοούμενοι, οι οποίοι ειρωνεύονται την πολύ πλατιά διαδεδομένη στην κοινωνία μας άποψη ότι μας ψεκάζουν.  Ο σοφός λαός όμως   -που ποτέεεεε δεν κάνει λάθος...- δείχνει τις καμπυλωτές άσπρες ουρές που αφήνουν κάτι μαύρα ιπτάμενα σημαδάκια εκεί ψηλά στον ουρανό και νοιώθει σχεδόν την υγρασία από τα χημικά που ρίχνουν. Πώς αλλοιώς, βλέπεις, θα μπορούσε να εξηγήσει ο πάνσοφος αυτός λαός το γεγονός ότι έχουμε υποστεί τα πάνδεινα και ως κοινωνία παραμένουμε για την ώρα κλινικά νεκροί, δεν αντιδρούμε. «Πριν από τουλάχιστον 40 χρόνια ο Vance Packard , στο βιβλίο του The Hidden Persuaders , που σημείωσε τεράστια επιτυχία, παρουσίασε στο ευρύ κοινό την έννοια της «ασυναίσθητης αντίληψης». Συγκεκριμένα ο συγγραφέας μιλάει στο έργο του για τη γνωστή ιστορία του μηνύματος «ΠΙΕΙΤΕ ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ» που εμφανίζεται στιγμιαία κατά την προβολή μιας κινηματογραφικής ταινίας, ώστε να προξενήσει ασυνείδητα αίσθημα δίψας στους θεατές. Οι ψυχολόγοι γνωρίζουν από καιρό

Οι αρκουδιάρηδες τραβούν τον χαλκά της πείνας. Πονάει. Τόσα χρόνια τον φορούσαμε αδιαμαρτύρητα. Ηταν τα σκοινιά μπόσκα, κάναμε όλα τα τσαλίμια που μας δίδαξαν και φαινόταν σαν να αυτοσχεδιάζουμε. Σχεδόν το ευχαριστιόμασταν . Οι αρκουδιάρηδες, όμως, είχαν εξ αρχής το σχέδιο για τη ζωή μας, για κάθε μέρα και κάθε περίσταση. Αρχικά ήταν η εκπαίδευση. Από μωρά μας έσπρωχναν πάνω στην αναμμένη λαμαρίνα, ενώ ο   αρκουδιάρης βάραγε στο ντέφι το «σήκω χόρεψε κουκλί μου». Κι ενώ χοροπηδούσαμε στα δύο πίσω πόδια για να περιορίσουμε εκεί το κάψιμο,   ο εγκέφαλος μας έγραφε τον αυτοματισμό του ντεφιού και του υποτιθέμενου χορού. Πανεπιστήμια έκαναν οι αρκουδιάρηδες, παβλόφ-σκυλων καθηγητών της κοινωνικής ψυχολογίας, να μελετούν αυτούς τους αυτοματισμούς, πάνω στην τέχνη της διοίκησης των αρκούδων   και της εκούσιας εκμετάλλευσης του πόνου και του κόπου. Εμείς, δεν χρειάστηκε ποτέ νάχουμε δικό μας σχέδιο. Ακόμα κι ο σύντροφος Λένιν υιοθέτησε τις αρχές της «επιστημονικής» οργάνωσης της

Ηταν ότι καλύτερο διάβασα μέσα στον πρόσφατο χρυσαυγίτικο ορυμαγδό το σχόλιο του Μάνου για τον φασισμό. Σχεδόν πονούσα από την ευχαρίστηση σε κάθε επανάληψη. Ταυτόχρονα, όμως, ένοιωθα κάτι να κτυπά στην ροή του κειμένου και είπα να ψάξω γράφοντας να βρώ αυτό που μ'ενοχλεί. Ο Μάνος ακόμα και στον λόγο του κάνει μελωδία, "ωραία και ανυποψίαστη, ή, ωραία γιατί ακριβώς είναι ανυποψίαστη". Στο σχόλιο μου / ανατομία του κειμένου-σκέψης του, δεν κατάφερα παρά να προκαλέσω αιμοραγία σε κάποια περιφερειακά αγγεία, χαλώντας την τάξη και την ομορφιά.  ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΠΟΥ ΤΟΣΟ Μ'ΑΡΕΣΕ ΑΡΧΙΚΑ... “Το πρόσωπο του τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε”   Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει.  Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.(…) Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί

O Νίκος Μπογιόπουλος, από τους λίγους που παρεμβαίνει ιδεολογικά στην υπόθεση της ΕΡΤ και απαντά σε "όσους παριστάνουν είτε τους έκπληκτους με τα αντιδημοκρατικά και αυταρχικά ατοπήματα αυτής της Δημοκρατίας, είτε τους επίδοξους διορθωτές της".   -------- Η Δημοκρατία, που αναγνωρίζει στον εκάστοτε υπουργό τη δικαιοδοσία, με μια μονοκονδυλιά, να βάζει «μαύρο» σήμερα στην ΕΡΤ, αύριο στη ΔΕΗ και στην ΕΥΔΑΠ, μεθαύριο στα Αμυντικά Συστήματα, στα Ναυπηγεία και στα Ασφαλιστικά Ταμεία. H Δημοκρατία που πορεύεται με ντουζίνες Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και με Προεδρικά Διατάγματα, με ΤΑΙΠΕΔ και ξεπουλήματα, με διαδοχικές επιστρατεύσεις και με συκοφαντίες, με κοινωνικό κατατεμαχισμό και με διαρκείς επιχειρήσεις κοινωνικού αυτοματισμού, δεν είναι άγνωστη. Είναι η Δημοκρατία που αμέσως μετά το πρώτο Μνημόνιο επέβαλε απόφαση που επιτρέπει στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες (όπως οι δανειακές συμβάσεις), που δεσμεύουν τη χώρα

Η σαπίλα του καπιταλισμού δεν έχει πάτο Δημοσίευση: Τρί, 11/06/2013 - 14:45 Της Κάλι Καρά Το υπουργείο Υγείας της Βραζιλίας ξεκίνησε πρόσφατα μία διαφημιστική καμπάνια με τίτλο «I'm happy being a prostitute» (Είμαι χαρούμενη που είμαι πόρνη). Παρά τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας Alexandre Padilha, ο οποίος υποστηρίζει πως δεν έδωσε ποτέ την έγκρισή του σε κάτι τέτοιο, καθώς όπως λέει «δεν νομίζω πως αυτό είναι ένα μήνυμα που θα έπρεπε να στέλνει το υπουργείο», και ότι οι καμπάνιες του υπουργείου θα δίνουν βάρος μόνο στα θέματα υγείας, αυτό το μήνυμα αποτελεί μέρος της προετοιμασίας της χώρας στον τομέα του «σεξοτουρισμού», ο οποίος έχει γνωρίσει μία έκρηξη τα τελευταία χρόνια. Με τις συνθήκες ακραίας φτώχειας, κάτω από τις οποίες ζει μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, πολλά αγόρια και κορίτσια ωθούνται στην πορνεία από πολύ νεαρή ηλικία, ακόμη και από αυτήν των 9 ετών. Η Βραζιλ

  Την ώρα που το «μυστικό» της ηλεκτρονικής παρακολούθησης των προσωπικών δεδομένων –τηλεφωνίας και internet - εκατομμυρίων ανθρώπων από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, γίνεται πρωτοσέλιδο σ’όλον τον κόσμο, σ’ένα ράντσο στην Καλιφόρνια συναντώνται ο πρόεδρος Obama με τον Κινέζο ομόλογο του Xi Jinping . Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ο Ομπαμα τάψαλε στον Χι γιατί ...οι Κινέζοι κάνουν βιομηχανική κατασκοπεία, και χακάρουν κυρίως υψηλή τεχνολογία με στρατιωτική χρήση. Όταν αυτοί που είναι ψηλά Μιλάνε για ειρήνη Ο απλός λαός ξέρει Πως έρχεται ο πόλεμος. Διάβασα λοιπόν στον 902. gr το παρακάτω απόσπασμα για την συνάντηση:  «Ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε λόγο για «ειρηνική άνοδο» της Κίνας, ισχυριζόμενος ότι παρά τις αναπόφευκτες εντάσεις στην περιοχή και οι δυο χώρες επιθυμούν μια σχέση συνεργασίας. Από την πλευρά του ο Κινέζος πρόεδρος , … ανέφερε ότι η περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού διαθέτει αρκετό έδαφος και για τις δύο χώρες…» Σοκαρίστηκα. Λέω χοντρά

Ο υπαρκτός σοσιαλισμός ευαγγελίστηκε ότι «θα ανέβαζε την παραγωγικότητα των ανθρώπων σε ανήκουστη μέχρι τότε έκταση, με μια νέα διαμόρφωση της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση». Ωστόσο, αποδείχθηκε από τον ανταγωνισμό των δύο στρατοπέδων στον 20 αιώνα, ότι το κέρδος κι ο καπιταλισμός υπήρξαν αποτελεσματικότεροι στην αύξηση της παραγωγικότητας. Κι ο υπαρκτός κατέρρευσε χωρίς ν’ανοίξει μύτη, γιατί ο κόσμος του το ήθελε, μέσω σύγκρισης των βιοτικών επιπέδων δώθε-κακείθεν. Κι ενώ το κέρδος κέρδισε την κούρσα της παραγωγικότητας, ο σοσιαλισμός στο σπιράλ της ιστορίας έφαγε τεράστιο πισωγύρισμα. Ποιος ξέρει σε πόσες γενιές και μετά από πόση φθορά της συστηματικής προπαγάνδας δυσφήμισης του, θα αποκτήσει πάλι κοινωνική δύναμη. Εν τω μεταξύ, οι σχεδόν διαφημιζόμενες ως «δημιουργική καταστροφή» επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις, κλείνουν εργοστάσια, μετατρέπουν σύγχρονες παραγωγικές δυνάμεις σε σκραπ κι αυτόχειρες ανέργους, διαλύει τα κοινωνικά δίκτυα παραγωγής και την τεχνογνωσία.

  «Οι φορολογικοί παράδεισοι εξυπηρετούν αμέτρητους σκοπούς, αλλά κανένας τους δεν είναι για το κοινωνικό καλό:          Στηρίζουν τη μαζική φοροδιαφυγή.          Βασίζουν ένα παγκόσμιο σύστημα δωροδοκίας διεφθαρμένων αξιωματούχων.          Εξυπηρετούν τους λογαριασμούς εμπόρων ναρκωτικών, όπλων και τρομοκρατών.         Δημιουργούν πέπλα μυστικότητας μέσω εταιριών-όστρακων, που επιτρέπουν τη φοροδιαφυγή, την καταπάτηση γης και την περιβαλλοντική καταστροφή.         Οι μεγάλοι υποκινητές των διεθνών φοροπαραδείσων είναι οι ΗΠΑ, η Ελβετία και η Βρετανία. Πράγματι, πολλοί από τους μεγάλους παραδείσους, όπως οι βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, Κέιμαν και Βερμούδες, είναι βρετανικά υπεράκτια εδάφη. Η κάλυψη της μυστικότητας για τρισεκατομμύρια δολάρια στην Καραϊβική έγινε με την υποστήριξη της αμερικανικής εφορίας IRS και την έγκριση της πολιτικής τάξης των ΗΠΑ και της Wall Street. Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται στους διεθνείς παραδείσους; Κι εδώ μόνο υποθέσεις μπορούμε

Με τα παρακάτω αποσπάσματα από πρόσφατη ανάρτηση του (από την γκρίζα ζώνη μεταξύ ποίησης και πεζού) ένοιωσα την ανάγκη να αποδώσω φόρο τιμής σ’έναν ξεχωριστό Σαλονικιό blogger –δεν ξέρω τίποτα άλλο γι’αυτόν- που αυτοσυστήνεται ως   « Πασαένας » “Πόσο καιρό να παίζεις μουσικές καρέκλες με την ανεργία; ….. Η αλήθεια είναι ότι εφόσον αποφασίσαμε ότι δεν έχουμε ανάγκη τον άλλο, θα είμαστε οι καλύτεροι σκλάβοι, ανεξαρτήτως δυνάστη ….. «τη λύπη μου δε θα τη βρεις παρά σε ένδοξες μέρες». Νοσταλγία τέλος. Δεν υπάρχει χρόνος για πολυτέλειες. ”

Για το λόμπυ της δραχμής,   έτσι είναι: θα ωφεληθούν πολύ οι έχοντες τα 400 -κατ’άλλους- 600 δις Ευρώ στο εξωτερικό. Είναι ύποπτο όμως και κάνει την όλη συζήτηση πολιτικάντικη, ότι αυτοί που εκστομίζουν τις κατηγόριες περί λόμπυ είναι οι ίδιοι οι …έχοντες, με το πολιτικό προσωπικό τους. Αυτοί που μαζί τα φάγανε. Βεβαίως και τους νοιάζει να αποτιμώνται σε Ευρώ τα περιουσιακά που έχουν στην Ελλάδα, παρά να απαξιωθούν   με τη δραχμή και τις διαδοχικές υποτιμήσεις της. Κι αν όμως συμβεί το απευκταίο της δραχμής, οι καταθέσεις τους του   εξωτερικού θα τους βοηθήσουν να πατσίσουν την χασούρα αγοράζοντας πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία κοψοχρονιά.   Πάντως, αυτά τα οικονομικά διλήμματα –λυμένα ούτως ή άλλως, για τους έχοντες στη βάση του «γράμματα κερδίζω, κεφάλι χάνεις»- ελάχιστα μας ενδιαφέρουν. Σημασία έχει τι θα μπορούσαν να πουν οι 1,5 εκατ. άνεργοι.   Κι αν τους ακούω καλά εκεί που τους συναντώ –πάντα εκτός τηλεόρασης- και πιάνω τους ψιθύρους τους, είναι ότι -           τα σπίτια