Ιστορία γράφουν οι παρέες

Νομίζω ότι το ιδεολογικό στίγμα της περιόδου, είναι η αντιπαράθεση μεταξύ της πραγματικής οικονομίας (βιομήχανοι, έμποροι, κλπ) και του κράτους/τραπεζών. Σχετικό είναι το άρθρο του εκδότη της κυριακάτικης καθημερινής, ενώ αντίστοιχες αναλύσεις ακούγονται όλο και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό, που άρχισα να παρακολουθώ πάλι την επικαιρότητα: "Η κυβέρνηση (…) έχει φέρει εις πέρας σημαντικές μεταρρυθμίσεις παρά τις συγκρούσεις με ισχυρές συντεχνίες. Δεν έχει όμως ακόμη καταφέρει να καταλάβει πώς δουλεύει η αγορά και ορισμένα στελέχη της διακρίνονται από μια κρατικιστική και αντιεπιχειρηματική αντίληψη . Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει άμεσα, αν θέλουμε να μη βουλιάξει εντελώς η πραγματική οικονομία. (…) Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει σήμερα τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του σπάταλου κράτους (…)."

Όταν τα δημοφιλή πρωινάδικα σαν του Αυτιά ή του Παπαδάκη αναλαμβάνουν να εκφράσουν την λαική δυσαρέσκεια αντλώντας μάλιστα από την αριστερή φρασεολογία, σώζουν την αξιοπιστία των κωλο-κάναλων και ετοιμάζουν τον τηλεθεατή να πιστέψει και να στοιχηθεί στην επίσημη προπαγάνδα των δελτίων των "8" Όταν ο Πρόεδρος του κόμματος, το οποίο μαζί με την ΝΔ, εναλλασσόταν στην εξουσία τόσα χρόνια, κάνοντας μια χαρά το παιχνίδι της ντόπιας μεταπρατικής τάξης, προς όφελος των ίδιων και των ξένων προμηθευτών τους, κι έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα στην χειρότερη μπανανία οικογενειοκρατίας, διαφθοράς και απαξίωσης των πάντων έρχεται τώρα και σου λέει ότι εγώ είμαι η λύση, καταγγέλλοντας -με τα επιχειρήματα της αριστεράς- το σύστημα ως βαθυστόχαστος αναλυτής Όταν ο εναλλακτικός δρόμος του σοσιαλισμού εκφράζεται από μια κορπορατίστικη αριστερά , που δεν εμπιστεύεται καμιά αυτοέκφραση και οργάνωση της κοινωνίας αν δεν την ελέγχει κομματικά, που δεν μπορεί να συσχετίσει τον

" Εάν διοχετεύουμε χρήματα σε μια χώρα όπου η διαφθορά επεκτείνεται σε υψηλά κυβερνητικά στελέχη, δεν θα δούμε καμία μεταρρύθμιση ", είπε σήμερα ο Μ. Μobius στο Blooberg . Στην ανάρτηση χορεύοντας με τις αγορές μετέφερα από ξένα think tanks τις αιτίες της ελληνικής κρίσης. Στις αιτίες αυτές η διαφθορά και η τριτοκοσμικού χαρακτήρα ελληνική πολιτική σκηνή ήταν πρώτη μεταξύ αυτών που είχαν τη ρίζα τους στην χώρα μας. Αρα που βρίσκεται το πρόβλημα του ξένου δανεισμού μας και τα υψηλά επιτόκια, αν όχι στο ότι ανέλαβαν να λύσουν το πρόβλημα οι ίδιοι πολιτικοί που το δημιούργησαν? Οι οποίοι είναι στιγματισμένοι ως διεφθαρμένοι? Μετά το "Γιώργο άλλαξε τα όλα" τώρα θα κάνει και η ΝΔ ριζική αλλαγή προσωπικού! Έ  ρε παραμύθι που πέφτει... Διαβάστε τα καταπληκτικά που είπε ο πρωθυπουργός μας σε ομιλία του στο συνέδριο της ΜΚΟ "Διεθνής Διαφάνεια" όπως δημοσιεύτηκαν στο in.gr την Δευτέρα 20/04/2010 με τίτλο "Η διαφθορά και η σπατάλη του κράτους τα αίτι

Ο ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Φίλες και φίλοι, καλώς ανταμώσαμε Έπρεπε να’ρθουν τα δύσκολα για να ανταμώσουμε, να ενωθούμε. Θαρρείς και αυτό που μας συμβαίνει αυτή την περίοδο μας ξεπερνάει, και φοβόμαστε και αποζητούμε τον συνάνθρωπο, να μοιραστούμε τον πόνο μας. Η ιδέα ξεκίνησε από τα μέλη του συλλόγου γονέων του 18ου Λυκείου Τούμπας. Αρχικά τα λέγαμε μεταξύ μας, βράζαμε στο ζουμί μας δηλ., μέχρι που ο φίλος ο Γιάννης έριξε την ιδέα να τελειώνουμε πια με τις κουβέντες καφενείου και τις κλάψες μας και να κάνουμε ότι κάναμε και στον σύλλογο: να ενδιαφερθούμε δηλ. για τα παιδιά μας, για την τσέπη μας και για τον διπλανό μας, κι ας μην είναι συγγενής. Αρχικά ξεκινήσαμε πέντε, μετά γίναμε 10 και μάζωξη στη μάζωξη βρεθήκαμε να είμαστε ακόμη περισσότεροι. Εξ αρχής ξεκαθαρίσαμε ότι τα κόμματα δεν μας ενδιαφέρουν. Ότι η κομματική ταυτότητα του καθενός δεν αποτελεί κριτήριο για την παρέα μας. Όχι ότι κι εμείς δεν περάσαμε κάποια στιγμή ή δεν ψηφίζουμε όλοι στις εκλογές κάποιο κόμμα. Ω

Θάχετε διαβάσει στα κείμενα μου να αναφέρομαι στα ΜΜΕ ως Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Θυμάμαι τον Τσόμσκι σε ένα άρθρο του σχετικό με το πώς κατασκευάζεται η "συναίνεση". Εχοντας, συνεχώς, κατά νου τον έλεγχο που επιχειρείται μέσα από τα ΜΜΕ των συνειδήσεων μας και την διαμόρφωση που κάνουν στη θεματολογία-επιχειρηματολογία των συζητήσεων μας, θα σας περιγράψω ένα σχετικό σερφάρισμα που μόλις πραγματοποίησα. Διάβαζοντας ένα αξιόλογο άρθρο για τον χρυσό -τα οικονομικά ως συνήθως με καίνε- (όποιος ενδιαφέρεται είναι εδώ ),  έπεσε το μάτι μου στην πιό πρόσφατη ανάρτηση του ενλόγω site με τίτλο «Διαρροή έκθεσης της CIA: η απάθεια του κοινού επιτρέπει στους ηγέτες…». Όταν έκανα κλικ στην παραπομπή και οδηγήθηκα εδώ είδα την όλη φράση "Διαρροή έκθεσης της CIA:η απάθεια του κοινού επιτρέπει στους ηγέτεςνα αγνοούν τους εκλογείς τους" και βάλθηκα να τη διαβάζω. Η διαρροή έγινε μέσω του wikileaks ,  το οποίο δίνει τη δυνατότητα -μέσω συστημάτων ασφαλείας και προστασίας της α

Αδέλφια την βάψαμε, μας την είχανε στημένη. Μαζευτήκανε 5-6 τζογαδόροι σ’ένα γραφείο στη Νέα Υόρκη πριν τρία χρόνια και συμφώνησαν να ενώσουν τα κεφάλαια τους και την επιρροή τους στις μεγάλες εφημερίδες, προκειμένου να παίξουν στο στοίχημα «χρεοκοπία Ελλάδας-απουσία μηχανισμών άμυνας της Ευρωζώνης». Κέρδισαν 5.000% στα κεφάλαια τους λέει το ΒΗΜΑ. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του παιχνιδιού ελάχιστη σημασία έχουν. Το «καταπληκτικό» είναι ότι ο πρωθυπουργός μας παραβιάζοντας …ορθάνοιχτες πόρτες, βγήκε στις πρωτεύουσες του εξωτερικού κατακεραυνώνοντας τους κερδοσκόπους κι ευαγγελιζόμενος τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές ελέγχου των παιχνιδιών τους. Πήγε στις μεγαλύτερες τσατσάδες του πλανήτη να μιλήσει για τις παρενέργειες της πορνείας στην τσέπη των φτωχών νοικοκυραίων! Μηχανισμοί ελέγχου των αγορών CDS θα στηθούν. Όχι γιατί τους τάψαλε ο Γιωργάκης, αλλά γιατί φοβούνται οι ξένοι ότι το ίδιο παιχνίδι πολύ πιο εύκολα μπορεί να στηθεί με τα εταιρικά ομόλογα των πολυεθνικών τους. Για τα επιτόκι

Δανειζόμασταν ως χώρα, προ κρίσης, με 5,5%, τώρα με 7,5%. Όχι ότι το 5,5% είναι λίγο. Υπάρχουν πάμπολοι μικρομεσαίοι που δανείζονται με χαμηλότερο κόστος. Το 2% όμως που μας φεσώνουν, λόγω κρίσης, μεταφράζεται σε ετήσιους επιπλέον τόκους άνω του 1 δις. Το τι είναι ένα δις κάθε χρόνο μπορεί κανείς εύκολα να το δει σαν 500.000 τ.μ. σχολικές αίθουσες (με 2.000 Ευρώ το τ.μ.)! Οι νταβατζήδες, ως διεθνής σκιώδης κυβέρνηση τραπεζιτών, εισπράττει από τους λαούς αθόρυβα κι ασύστολα. « Αυτοί που κλέβουν το φαϊ, κηρύσσουν τη λιτότητα ». Εφτιαξε από την Δευτέρα το κλίμα στις αγορές. Μειώθηκαν κάπως τα spreads και τα νταβατζιλίκια. Πώς και γιατί έγινε αυτό; Η Μέρκελ για εσωτερικούς ανούσιους πολιτικάντικους λόγους (γραμμένο τον έχουν τον λαό κι εκεί), αλλά για ουσιαστικούς τραπεζικούς, παίζει την κασέτα του ότι « δεν βοηθάμε, η ευθύνη είναι στην ελληνική κυβέρνηση να πείσει τις αγορές ». Μήπως όμως ακούσατε ότι την Παρασκευή ήταν στην Αθήνα ο κος Ackerman, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche B

Εχουν ενδιαφέρον οι αναλύσεις ξένων που μας επιτρέπουν να δούμε το «ελληνικό πρόβλημα», χωρίς την εμπάθεια της θιγμένης εθνικής περηφάνειας, τo δάχτυλο της Αφροδίτης του Focus ή τις κορώνες των γερμανικών αποζημιώσεων. Σε μια απ’αυτές διαβάζουμε, συνοψίζοντας, τα εξής: • Tα ελλείμματα και το χρέος βοήθησαν εμάς να δημιουργήσουμε υποδομές και να περνάμε καλύτερα, τόνωσαν όμως και την παραγωγή στις ευρωπαικές χώρες , οι τράπεζες των οποίων κατέχουν χρηματοδότησαν αυτά τα ελλείμματα μας. • Ο περιορισμός του ελλείμματος σήμερα με την ακολουθούμενη πολιτική θα οδηγήσει την χώρα σε χρόνια ύφεση . Οποιος είναι μέσα στην αγορά τον τελευταίο χρόνο το έχει νοιώσει για τα καλά στο πετσί του. • Η Ελλάδα εθελοντικά/εκβιαστικά προσχώρησε στην υποδούλωση της και δεχόμενη τους τοποτηρητές της ασκούμενης πολιτικής της μετατράπηκε απλά σε αποικία των δανειστριών χωρών. • Το πρόβλημα είναι η θεσμική ανεπάρκεια της ΕΕ με την ανυπαρξία μιας ευρωπαικής αρχής διαμόρφωσης και άσκησης της φορολογικής πολ

Επειδή με την νομισματική ένωση του Μάαστριχ και την θέσπιση του Ευρώ η Ευρώπη παρέμενε θεσμικά ανοχύρωτη να προστατεύσει την ισχύ του Ευρώ από τις πληθωριστικές πιέσεις που θα προκαλούσαν τα δημόσια ελλείμματα τα οποία παρέμεναν στην αρμοδιότητα των εθνικών κυβερνήσεων, ήρθε η συνθήκη της Λισσαβώνας να θεσπίσει τους σχετικούς κανόνες: απαγόρευση υπέρβασης του 3% του δημόσιου ελλείμματος, επί ποινή επιτήρησης σε περίπτωση παραβίασης του κανόνα. Σημειώνεται ότι το δημόσιο έλλειμμα ως ποσότητα χρήματος αντιστοιχεί σε χρήμα που δεν αντιστοιχεί σε αντίστοιχη παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών και κατά συνέπεια ασκεί πληθωριστικές πιέσεις με ότι αυτό σημαίνει για την ισχύ του Ευρώ και της ευρωπαικής οικονομίας. Επειδή τόσος ντόρος γίνεται για το δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας, μπήκαμε στον κόπο να σταθμίσουμε το όντως συγκριτικά υψηλότερο % ελλείμματος της χώρας μας με το μερίδιο που έχουμε ως χώρα στο ευρωπαικό ΑΕΠ. Από την σύγκριση αυτή προκύπτει, όπως φαίνεται και από τον πίνακα που ακολουθεί

Θέλοντας και μη, μπήκαμε στο «τρυπάκι» να συζητάμε με όρους πολιτικής οικονομίας. Πάψαμε ακόμα να βλέπουμε και το συμβαίνει στην τσέπη μας την ίδια. Δεν κρίνουμε πλέον την πολιτική, ούτε με βάση την τσέπη μας, ούτε με βάση αρχές όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα, κλπ. Εγιναν λαπάδες τα μυαλά μας. Αριστεροί εμείς; Σωπάστε καλέ. Γίναμε, όμως, «τεχνοκράτες» και μιλάμε για τις αγορές, τα spreads, το δημόσιο έλλειμμα ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ), κλπ. Ασχετα αν ελάχιστοι από μας κατέχουν τα πιο βασικά, όπως το τι τέλος πάντων είναι κι αυτό το ΑΕΠ ακόμα! Και δεν συνέβη τυχαία αυτό... Η πεποίθηση ότι η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι υπόθεση τεχνοκρατών και ειδικών υπήρξε κάτι που συστηματικά επεδίωξαν οι αστικές κυβερνήσεις από τα τέλη του 19ου αιώνα, προκειμένου να καταλύσουν τα ψίγματα πραγματικής δημοκρατίας που εμπεριέχονταν στην μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 και πραγματώθηκαν στην Παρισινή κομμούνα. Έτσι καταντήσαμε να θεωρούμε "πεφωτισμένους" αυτούς που