Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον...

Όλοι οι συνειρμοί μου, όλοι οι συλλογισμοί μου, ευχάριστη ανακάλυψη .     Παιχνίδια του μυαλού, πολύχρωμα βεγγαλικά, γοητεία αποκάλυψης. Με το μολύβι, όμως και το πληκτρολόγιο, αυτό που μένει τελικά, κοινοτοπίες.  (Θέλει τέχνη να πλάσεις λάσπη ουράνιες αλήθειες…) Ξέρω όμως ότι και η πέννα μου δεν είναι δα πινέλο ζωγραφικής. Όμως εξακολουθώ να γράφω. Με την ίδια ματαιοδοξία, το ίδιο πάθος του ερασιτέχνη ζωγράφου, που στοιβάζει τα έργα στην αποθήκη του σπιτιού του. Δεν θ’αλλάξει ο κόσμος με τα γραπτά μου. Βοηθάνε όμως εμένα τον ίδιο: κείμενο το κείμενο, ξύλο το   ξύλο, δένω την σχεδία και επιπλέω σε μια θάλασσα σύγχυσης. Άλλα είναι τα δυνατά ξύλα της κι άλλα απλά γεμίζουν τα κενά. - Servez-vous !

Περί διαφθοράς

Η παραβολή... Ο τραπεζίτης Σάλλας, από ταμίας του ΠΑΣΟΚ και διαμεσολαβητής στο πρώτο μεγάλο πάρτι διαπλοκής (με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων και τις κρατικές προμήθειες) παίρνει και την ΑΤΕ. Το Reuters τον ξεμπροστιάζει για ένα σκάνδαλο οικογενειοκρατίας, τραπεζικής διαπλοκής και παραβίασης βασικών κανόνων λειτουργίας του συστήματος ( inside trading ) και η δημοσιότητα στην Ελλάδα είναι μηδαμινή. Σκάνδαλα για την 4 η εξουσία στη χώρα μας είναι μόνο το φακελάκι του γιατρού, το λάδωμα του υπαλλήλου και η μίζα του εφοριακού. Επίσης, διοικητής στην ΑΤΕ (Πανταλάκης) ο οποίος χειρίστηκε το σπάσιμο της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα, δηλ. στην ουσία αυτός που εκ των έσω μελέτησε, ξεκαθάρισε το κομμάτι που «χαρίζεται» στην Πειραιώς, πριν πάει στην ΑΤΕ ήταν νούμερο 2 σ’αυτή και δεξί χέρι του Σάλλα. Ο συγκεκριμένος λειτούργησε με όρους δημόσιου συμφέροντος ή ‘καθάρισε την μπουγάδα’ για τον Σάλλα; Είναι δυνατόν τέτοιες διαπλοκές και συναλλαγές να περνούν στο ντούκου

Οι λέξεις που προδίδουν

Από το διάγγελμα του πρωθυπουργού μας το Σάββατο, πριν την ψήφιση του 2ου μνημόνιου: (...) " Σε ό,τι με αφορά, ανέλαβα την ευθύνη και τον κίνδυνο να κάνω ό,τι μου αναλογεί για να φτάσουμε στην άκρη αυτής της διαδρομής. Και θα το κάνω ".  Κίνδυνο;  Aπό ποιόν και γιατί;   Εχουμε πόλεμο καλέ μας;

H ιδέα του θανάτου

 «Αργά ή γρήγορα, µεγαλώνοντας, ερχόµαστε αντιµέτωποι µε την ιδέα του θανάτου. Πυκνώνουν γύρω µας οι απώλειες, οι φίλοι που φεύγουν. Ήµουν ανάµεσα σ' αυτούς που, ένα πρωί, στη διάρκεια των γυρισµάτων του Βλέµµατος του Oδυσσέα , βρήκαµε νεκρό, στο µικρό ξενοδοχείο της Φλώρινας, τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. » Όταν τον άγγιξα, η κρυάδα του θανάτου έγινε ταραχή. Ερώτηµα για µένα, για την ανθρώπινη µοίρα: Τι κάνει κανείς αν έχει µία µόνο µέρα να ζήσει... Πώς περνάει αυτή η µέρα... Πώς αισθάνεται σ' αυτό το µεταίχµιο, µε τη ζωή πίσω και το όριο µπροστά... » Θ.Αγγελόπουλος

Ιστορίες προ κρίσεως

  A ποκλειστικός εισαγωγέας γνωστής μάρκας αυτοκινήτων. Ξεφόρτωνε στο λιμάνι και φόρτωνε να ικανοποιήσει τις παραγγελίες που δεχόταν από τους ανά νομό αντιπροσώπους. Αυτοί, βάσει νόμου, ήταν αποκλειστικοί του συνεργάτες. Κοσμογυρισμένος ο εισαγωγέας μας, έβλεπε στα ταξίδια του ότι έξω το πράγμα πήγαινε αλλιώς. Εκεί οι ντίλερ δεν είχαν πλέον ταμπέλα μια μόνο μάρκα αυτοκινήτων, είχαν γίνει σουπερμάρκετ. Δεν ήταν πλέον αποκλειστικοί, πουλούσαν αυτοκίνητα από διάφορες μάρκες.  Με μια τέτοια εξέλιξη ο εισαγωγέας μας έβλεπε ότι οι αντιπρόσωποι του θα τον εκβίαζαν. Θα διεκδικούσαν μεγαλύτερο κομμάτι από το δικό του κέρδος, διαφορετικά θα πουλούσαν άλλα αυτοκίνητα.  Κατέστρωσε λοιπόν ένα απλό σχέδιο. Προ δεκαπενταετίας περίπου, άρχισε να τους φορτώνει με αυτοκίνητα «επί πιστώσει» . Συνηθισμένη πρακτική στο εμπόριο . Οι αντιπρόσωποι γέμισαν τις εκθέσεις τους με όλα τα μοντέλα, πουλούσαν ευκολότερα και περισσότερο, πλήρωναν με την πώληση, κι όλα καλά. Δουλειές με φούντες. Με τα χρόνια και με δε

Ακόμα ένα παραμύθι

O ταν μιλούν για "κρίση εξωτερικού χρέους", εννοούν "κρίση στο μηχανισμό είσπραξης των φόρων". Δεν φθάνουν δηλ. τα έσοδα του κράτους για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των  ξένων δανειστών. Οι κυβερνήσεις των χρεωμένων χωρών έχουν μεταβληθεί σε «ευγενείς»- φοροεισπρακτόρες μιας φεουδαρχικής τραπεζοκρατίας. Όταν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, η ανώτερη ιεραρχία της αυλής τους ειρωνεύεται, τους εμπαίζει, τους «καίει». Αν κατ’εξακολούθηση κλέβουν και μοιράζονται με τις ντόπιες παρέες τους (οι περίφημοι πέντε νταβατζήδες στην Ελλάδα, ή η μαφία στην Ιταλία, κλπ) τους φόρους και τα κέρδη του βασιλιά, τότε ο τελευταίος αντικαθιστά τους …δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς,   με   δικούς του ανθρώπους (Παπαδήμος, Μόντι, κλπ) . Οι παγκόσμιες τράπεζες μετά το ’80 διείσδυσαν και ελέγχουν πέρα από την αμερικάνικη κυβέρνηση την πλειονότητα των μηχανισμών και στην Ευρώπη. Ο Μόντι πρόεδρος του Τ rilateral Commission , o Παπαδήμος μέλος!!! Από τα πρώτα ραντεβού πούκανε ο νέος

Συνταχθείτε με τον Γιωργάκη, κωλόγεροι

Όταν οι Μερκοζύ, οι λοιποί λαομίσητοι ηγέτες του Ευρωπαικού κατεστημένου, η ΝΔ με τον Καρατζαφέρη, ο Μητσοτάκης και σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ καταφέρονται …σκαιότατα κατά του Γιωργάκη μας, εγώ συγγνώμη, αλλά ενστικτώδικα οδηγήθηκα να πάρω την πλευρά του διωκόμενου και να συνταχθώ μαζί του. Δεν ξέρω αν κάνοντας γιόγκα ή διαλογισμό συμβουλεύτηκε τον παγκοσμίας κλάσεως "αλητάμπουρα" που ήταν πατέρας του και άκουγε στο όνομα Αντρίκος Δεν με νοιάζει αν σαν Αμερικανάκι παιδί της Μάργκαρετ και παίρνοντας   γραμμή από τους κατά το ήμισυ συμπατριώτες του, προκειμένου να αναγκάσει τους Ευρωπαίους ηγέτες να υπακούσουν στη "φωνή του κυρίου" ερέθισε τις αγέλες των κεφαλαιαγορών, που όρμησαν στην κατηφόρα Μ’αφήνουν παγερά αδιάφορο οι κρίσεις περί ανεπάρκειας, αλαζονείας ή τυχοδιωκτισμού του από πολιτικούς του αντιπάλους, δελφίνους ή όλους εκείνους εκείνους που συνήθισαν να αναπαράγουν τις πολιτικάντικες ατάκες του Τράγκα Μου αρκεί που με την απρόβλεπτη ενέργεια του "έκ

Αν ήμουν Ελληνας

Του Gabor Steingart, αρχισυντάκτη της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handlesblatt.   Ο ταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’ όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα προκειμένου να συλλέξουν πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν πίσω κατά τρόπο ευχάριστο. Αναμφίβολα, τις τελευταίες μέρες συναντήσαμε γενναίους Ελληνες, που αντιμάχονται την κρίση - μια κρίση που είναι πιο δυνατή απ’ αυτούς. Παρά ταύτα, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν διαφορετική: Είχαμε έρθει σε μια εξουθενωμένη χώρα, μια χώρα που κουβαλάει στις πλάτες ένα διπλό βάρος - εκείνο του τεράστιου χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια και εκείνο μιας πολιτικής διάσωσης από πλευράς της Ευρώπης, που κάνει τα πράγματα χειρότερα. Τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει οι «σωτήρες» της Ελλάδας είναι αποκαρδιωτικά: Η πα

Μια μούτζα στις "γραβάτες"

Το νιάτο σίγουρα δεν έχει ξεκάθαρη άποψη για το κούρεμα του χρέους, τα CDS, τον αφελληνισμό των τραπεζών μας ή τα 10-20 χρόνια λιτότητας που μας επιφυλάσσουν. Το πιθανότερο είναι να πήρε στις τρυφερές του πλάτες την ανεργία και την απόγνωση των γονιών του. Είχε δεν είχε την υποστήριξη των γονιών του, μούτζωσε-έφτυσε αυτούς που τους βολεύει ανέκαθεν να μπερδεύουν αμήχανα την ψιχάλα με το σάλιο. Κι αυτοί συνέχισαν να χειροκροτούν!. Μην τολμήσει κανείς ν'αγγίξει το παλληκάρι . Εκανε την υπέρβαση του. Οπως όλοι οι μεταξύ μας άγνωστοι ήρωες, με μια ανοιχτή παλάμη σαν άλμπουρο, παρέλασε αφήνοντας πίσω εγκληματίες, προδότες, δειλούς, άβουλους και ποιητές.

"2.000 οικογένειες κατέχουν το 80% του πλούτου της Ελλάδας" !!!!....

Από συνέντευξη που έδωσε ο Dietmar Bartsch, Αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) (βλ.εδώ) : "H Aριστερά σε καμία περίπτωση δεν τάσσεται υπέρ της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, τονίζει ο Bartsch. «Δεν είναι αυτό το θέμα. Εάν δεν καταπολεμηθούν αποφασιστικά τα αίτια της κρίσης , η κρίση θα οξυνθεί και οι αποφάσεις σε επίπεδο ΕΕ θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση στις χώρες που δέχονται οικονομική στήριξη». Στην Ελλάδα, π.χ. , κατέχουν 2.000 οικογένειες το 80% του πλούτου της χώρας . Κάτι θα πρέπει να γίνει σε αυτή την κατεύθυνση. Και για ποιό λόγο δεν ασκούνται πιέσεις για να σταματήσει η Ελλάδα να είναι η 3η χώρα σε εξοπλιστικές δαπάνες ; Χρειάζεται και ένα είδος Σχεδίου Μάρσαλ για να ανακάμψει η χώρα . Το ένα πακέτο μετά το άλλο και τώρα η μόχλευση του ΕΤΧΣ μπορούν να οδηγήσουν σε χάος».

Η Καταρ(α) στην Χαλκιδική

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της 01/10/2011 με τί τλο Full finance package secured for project portfolio της European Goldfields Ltd η πολυδιαφημισμένη επένδυση/συμφωνία με την Qatar Holding LLC ( Κατάρ) έχει τα  εξής τρία κύρια σημεία:   Ø       Ευρώ 445 εκατ. (600 εκατ. δολ.ΗΠΑ) ως δάνειο του Καταρ στην European Goldfields o        7ετούς διάρκειας, o        με περιθώριο επιτοκίου7% επί του Libor (0.55%), o        αποπληρωμή με 8 δόσεις, αρχής γενομένης από το 2015, και εξασφαλίσεις       προσημείωση στα πάγια της εταιρείας στην Ελλάδα, και       εγγυήσεις από τους κύριους μετόχους του 22% των μετοχών της εταιρείας (έναντι C$9,08 εκάστη)   όρος της συμφωνίας –μεταξύ άλλων- είναι να δανείσουν την εταιρεία τους και οι σημερινοί μέτοχοι της, αλλά χωρίς εξασφαλίσεις, το ποσό των Ευρώ 111 εκατ ( US $150 εκατ.)   Ø       Ευρώ 128 εκατ. για τη μεταβίβαση   18 . 202 . 687 μετοχών έναντι C$10 εκάστη ( το 9 , 9% της εταιρείας ) . Πωλητές είναι οι ΑΚΤΩΡ και ο κ.Κούτρας προσωπι

ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ...

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί; Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ βομβαρδιζόμαστε με ειδήσεις για το τι συνέβη στην Αίγυπτο και τι παίχτηκε στη Λιβύη, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία: Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε, να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής τους διαχείρισης και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος. Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που τους οδηγούσε κι αυτούς στην φτώχεια. Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα τα τελευταία δύο χρόνια; Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα; Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία: 2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει η λειτουργία τ

Πού είσαι Μπρέχτ?

Τα παιδιά των αρχόντων κρατούν τις οικογενειακ έ ς παραδόσεις της φιλίας. Α λλάζουν οι καιροί,  αλλάζουν κι αυτά μαζί. Βγήκαν από τους πύργους με τους ψηλούς μαντρότοιχους. Αναπνέουν στον αέρα της δημοκρατίας τους, συντρώγοντας σε δημόσιους χώρους , σε κοινή θέα. Μουσειακά εκθέματα στο διπλανό τραπέζι, που μπορείς να επεξεργάζεσαι με τις ώρες. Τα ξένα αφεντικά τους από τις καπιταλιστικές μητροπόλεις παρακολουθούν κι αυτά. Φωτογραφίζουν, φακελώνουν, συνδυάζουν, εκβιάζουν. Τα πλοκάμια της παγκοσμιοποιημένης αυτοκρατορίας τους τυλίγονται γύρω από τα κορμιά τους. Οι μίζες κι οι παχυλοί μισθοί που γεμίζουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, πλέκουν τα πόδια τους. Σ αν τους εξαγορασμένους αστυνομικούς της χολυγουντιανής   μαφίας . Χωρίς «μα…, μήπως…, όχι…». Απολαμβάνουν το ουίσκυ τους, σκύβουν δουλικά το κεφάλι , καληνυχτούν το αφεντικό κι επιστρέφουν στην πατρίδα για να εκτελέσουν την επόμενη αποστολή. Οι « προστάτες »   περιμένουν στις μητροπόλεις τους τόκους τους από τους μικρομαγ

Tέσσερα χρόνια μετά

         (Από την Monde Diplomatique του Μαίου 2011 .)  To ΔΝΤ το παραδέχθηκε: " Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη  της χρηματοοικονομικής κρίσης, είναι ακόμη ζητούμενο η πλήρης αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην σταθερότητα του συστήματος ". Ωστόσο, το γεγονός που ο πρόεδρος της FED Μπεν Μπερνάκι χαρακτηρίζει ως " χειρότερη χρηματοοικονομική κρίση της παγκόσμιας ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης και της κρίσης του 1929 " δεν οδήγησε στις ΗΠΑ ούτε σε μία δικαστική αγωγή .  Οι Goldman Sachs, Morgan Stanley, JP Morgan είχαν στοιχηματίσει στην απαξίωση των ίδιων τίτλων υψηλού κινδύνου, τους οποίους πρότειναν στους πελάτες τους. "Καθάρισαν" με πρόστιμα, το συχνότερο μάλιστα με bonus. Στο τέλος της 10ετίας του '80, μετά την δόλια πτώχευση των ταμιευτηρίων στις ΗΠΑ, οκτακόσιοι τραπεζίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή. Εκτοτε, η ισχύς των τραπεζών που αυξήθηκε περαιτέρω μέσω των συγχωνεύσεων, φαίνεται ότι τους εξασφαλίζει την ατιμωρησία από τα αδύναμα κράτη πάνω σ

«Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης» και άλλα ακαταλαβίστικα

[Συχ νά παθαίνεις ένα κορεσμό, που σ’εμποδίζει να κατανοείς/μεταφράζεις την τρέχουσα ειδησεογραφία. Κακά τα ψέματα, χωρίς θεωρητική κατάρτιση στα οικονομικά/τραπεζικά, στις διεθνείς σχέσεις και στην πολιτική ενγένει, δεν μπορείς να  κατανοήσεις την επικαιρότητα. Τα media , στο βαθμό που δεν σχολιάζουν-τοποθετούν την κάθε είδηση σ’ένα ευρύτερο πλαίσιο ερμηνείας της επικαιρότητας, επιτελούν επίφαση ενημέρωσης, Αλλά ακόμα κι όταν βρίσκεις αυτή την ερμηνεία και το σχολιασμό, αν προέρχεται από στρατευμένους για ίδιο όφελος εγκεφάλους στην υπεράσπιση των κάθε μορφής εξουσιών, περισσότερο συσκοτίζεται η εικόνα παρά διαλευκάνεται. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μία Αλήθεια ή μία ερμηνεία. Το γεγονός και μόνο ότι δεν διαθέτεις ως αναγνώστης  τον άπειρο χρόνο να διαβάζεις, οδηγεί κάθε γράφοντα σε μεγάλη οικονομία ανάπτυξης των επιμέρους παραμέτρων και αποχρώσεων. Αν αξίζει κάτι, όμως, είναι να διατυπώνονται όσο πιο καθαρά γίνεται οι αλήθειες του καθενός, έντιμα και με τη στοιχειώδη επαγγελματική επ

Περί εξουσίας ο λόγος

Ο ρόλος της εξουσίας στους χώρους εργασίας.... Τις τελευταίες δεκαετίες οι ειδήμονες βιομηχανικών σχέσεων βάλθηκαν να μελετούν τη δυναμική των ομάδων στο γραφείο και το εργοστάσιο για να απομακρύνουν τις τριβές και να αυξήσουν την απόδοση. Κατόπιν, άλλοι κοινωνικοί επιστήμονες εφάρμοσαν τις ίδιες ιδέες στην μελέτη και αντιμετώπιση της οικογένειας αποδίδοντας τις οικογενειακές συγκρούσεις στην προσπάθεια των γονέων να επιβάλλουν απαρχαιωμένους εξουσιαστικούς ελέγχους. Ορίζοντας την εξουσία ως διαταγή που επικυρώνεται από τη δύναμη, οι ειδήμονες των κοινωνικών σχέσεων έπεισαν ότι είναι απαρχαιωμένη μορφή κοινωνικού ελέγχου. Η διαταγή παρέμενε κατ’αυτούς αποτελεσματική, μόνον όσο οι εργάτες κατείχαν μία υποτιμημένη, εξαρτημένη θέση εργασίας και δυσκολεύονταν να ικανοποιήσουν ακόμα και τις υλικές τους ανάγκες. Μόλις οι άνθρωποι ικανοποιήσουν τη βασική τους ανάγκη για ψωμί στέγη και ασφάλεια, αφιερώνουν την προσοχή τους στην ικανοποίηση της ανάγκης για αυτοπραγμάτωση. Ο εργάτης εξακολουθεί

Θα την παλέψουμε

Είτε με κατάθλιψη, είτε με πανικό, είτε με τον πόνο της ανεργίας, είτε απλά με τον φόβο της επόμενης μέρας, ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ. Θα βρούμε τον τρόπο μας:  μπαξέδες, κοινή κατσαρόλα, ανταλλαγές ειδών, δυο τρεις οικογένειες κάτω από την ίδια στέγη, συγκατοικήσεις εργένηδων, … Και θα περνάμε και καλά. Έχουμε, συγκριτικά πάντα, καταπληκτικό κλίμα, μια πανέμορφη χώρα κι ένα τσίπουρο που καίει κάθε καημό. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ; Από τον πόλεμο και μετά, δυο-τρεις   γενιές πριν από μας έχτισαν σπίτια, εκμηχάνισαν την γεωργία και παράγουμε ασύγκριτα περισσότερα, τα πανεμιστήμια έβγαλαν επιστήμονες, στα εργοστάσια μπορούμε να παράγουμε του κόσμου τα καλούδια πανεύκολα. Με ποια λογική πάμε πίσω, στον τρόπο των παππούδων μας; Κάθε γενιά δούλεψε τα 40-50 χρόνια της και το αναμενόμενο είναι ο πλούτος να συσσωρεύεται στην κοινωνία και να κάνει πιο εύκολη τη ζωή των επόμενων γενεών. Αυτό το αυτονόητο γιατί δεν συμβαίνει σήμερα; Ψάχνοντας την απάντηση –σ