Μουσικά -και όχι μόνο- ΡΑΠίσματα...

 

...  από ανθρώπους καλλιτέχνες, που αγνοούσα και την μουσική και τ΄όνομα τους.

Και ένα είδος μουσικής που νόμιζα ότι δεν μου πάει, γιατί τάχατες δεν είναι μουσική!

Μέχρι που "έφαγα" πάνω από τρείς ώρες ψάχνοντας -κόντρα στον αλγόριθμο του Youtube- το 'σωστό' στίχο. 

Είχα καιρό να συγκινηθώ τόσο!  

Σταμάτης Μορφονιός - Σάλτα γαμήσου πια, κυρ Παντελή

Φταίνε οι νέοι που είναι αντάρτες
φταίνε οι γυναίκες για τον βιαστή
φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι πουτάνες
όλοι μας φταίμε, μα όχι εσύ.
–
Έκλεψες όνειρα, πάτησες πτώματα
μέχρι μάς έφερες και τους ναζί.
Μόνο η ζωούλα σου και το σπιτάκι σου
και πέρα βρέχει, κυρ Παντελή.
–
Πολλά ανεχτήκαμε από το σινάφι σου
φτήνια, μιζέρια, ρουφιανιά και χολή
σφιξ’ την γραβάτα σου μπας και γλυτώσουμε
και σάλτα γαμήσου πια κυρ-Παντελή.
–
Δίπλα σου φόνοι κι εσύ….τουμπεκί
είσαι μια αγιάτρευτη κρυφή πληγή.
Σπιτάκι, δουλίτσα, τι-βι και βολή
η σιωπή σου είναι συνενοχή.
–
Καίγεται ο κόσμος κι εσύ προσοχή
δε σταμάτησες όμως εκεί.
Σκοτώνεις στο ξύλο τον Ζακ και σκουπίζεις τα αίμα του απ’ το μαγαζί.
Το μαχαίρι στον Παύλο το κρατούσες μαζί με το κάθαρμα εκείνο τον νεοναζί.
Σφάζεις γυναίκες που δείχνουν πυγμή
γιατί…”όλοι μας ζούμε για μία τιμή”
και μετά προσκυνάς την τι-βι.
–
Καμαρώνεις τους φόνους σου σε χάϊ ντεφινί
και μετά φαγητό και στον θεό προσευχή
και νανάκια γλυκά χωρίς καμιά ενοχή
και το άλλο πρωί, ξανά απ’ την αρχή.
–
Καίγεται ο κόσμος κι εσύ τουμπεκί
μαυραγορίτης όπως στην κατοχή
μια ευκαιρία ζητάς να σου κάτσει η καλή
κι άμα έρθει η ώρα θα τους δείξεις εσύ.
–
Ένα όρθιο κουφάρι δίχως ψυχή.
Σιωπηλέ της ιστορίας πρωταγωνιστή.
Τα τέρατα όλου του κόσμου που πατήσαν στη γη
σφάξαν λαούς κι ακόμα σφάζουν με την δική σου ανοχή.
–
Κι εσύ γερολαδάς θαμμένος μέσα σε μαγαζί
ταγματασφαλίτης που ζητάει λαιμό κομμουνιστή
χαφιεδόμουτρο στην χούντα με φτιαξιά βασανιστή
κι εκαμίτης που ψοφάει για ξύλο και καταστολή.
–
Κομματόσκυλο υπάκουο στου αρχηγού τη γραμμή
ικανός για τα πάντα, στην κατάλληλη τιμή
ανθρωπάκι που ανήκει σε ανθρωποφάγα φυλή
ένας χέστης δειλός που χαϊδεύει ναζί.
–
Ρίχνεις φόλες ,καις τα δάση, και αρπάζεις τη γη
κι όλα καλώς καμωμένα αρκεί κανείς να μην σε δει
σε αηδιάζει των gay το ερωτευμένο φιλί
να παν στον διάολο όλοι οι ανώμαλοι και οι διαφορετικοί.
–
Περιμένεις την κατάλληλη στιγμή
ακόμα λίγο σιωπηλός, ακόμα λίγο υπομονή
και που θα πάει… θα έρθει.. δε μπορεί…
εκείνη η μέρα που ονειρεύεσαι να φέρεις προκοπή.
–
Μα είσαι γελασμένος κυρ-Παντελή…
μα είσαι γελασμένος κυρ-Παντελή…
έχει σωθεί πια η υπομονή…
έχει σωθεί πια η υπομονή…
έχει σωθεί πια η υπομονή γι’ αυτό σάλτα γαμήσου πια κυρ Παντελή..

Και για να θυμηθούμε και τον κυρ Παντελή του Τζαβέλλα  https://www.youtube.com/watch?v=8G1bwt3czkg

 

Social Waste - Για να νικήσουν

 

 

Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι' αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν

 

Πες πως γεννιέσαι και έχεις λεφτά,
Σπίτια και κότερα κι εξοχικά
Και πως ανήκεις στην κατηγορία
Εκείνη που λέμε 'καλή κοινωνία'
Πρωτόδες το φως σε κάποια κλινική,
Μα φυσικά και ιδιωτική
Πήγες στα νήπια και τα προνήπια
Και γενικά τα ξεκίνησες ήπια
Κι ύστερα ήρθε εκείνη η ώρα
Που για τα σχολεία σου λένε προχώρα
Για να λάβεις μόρφωση που να 'ναι όσια
Κι όπως θα μάντεψες όχι δημόσια 

 

Για να στο κάνω και συγκεκριμένο
Πες ότι σου 'γραφε το πεπρωμένο
Να ζήσεις Αθήνα, Λονδίνο, Παρίσι
Και γενικότερα κάπου στη Δύση
Να πας στα καλύτερα πανεπιστήμια
Να συναναστρέφεσαι την academia
Και την ελίτ την οικονομική,
Πολιτική και καλλιτεχνική
Να 'χεις ζωής μέσο όρο 80 παρά
Να μη χρειαστεί να στηθείς στην ουρά
Να σου πάν όλα πρίμα –δε βγαίνει κι η ρίμα
Μα δε θα σου πω άλλα κλισέ για το χρήμα
 

Γιατί στην ουσία, για να 'χεις υγεία
Θα τρέχει για σένα ως κι η τεχνολογία
Και δε θα σε νοιάζει, γιατί να σε νοιάζει;
Τι πάει να πει το ταβάνι πως στάζει
 

Εσύ θα ντυθείς τα επώνυμα ρούχα,
Θα πιεις τα ακριβά τα ποτά τα αλκοολούχα
Θα αλλάξεις σελίδα στην εφημερίδα
Για νέα απ' τον κόσμο μα κι απ' την πατρίδα.
Θα ανάψεις τσιγάρο και θα σχεδιάσεις
Το πώς και το πού διακοπές θα περάσεις
Θα πάρεις αμάξι, θα λες 'είμαι εντάξει'
Θα θέλεις να μπει η ζωή σου σε τάξη.
 

Γιατί έτσι λένε σε όλους πως πρέπει
Εκείνοι που δήθεν είναι καθωσπρέπει
Και δε θα ζητήσεις να βρεις εξηγήσεις
Και ύστερα θα 'ρθει η σειρά σου να πείσεις.

 

Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι' αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν.

 

Και τώρα ξέχνα τα όλα και πες
Ότι γεννήθηκες στο Μαρακές
Στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία,
Τη Σενεγάλη, τη Μαυριτανία.

 
Όχι δεν ήταν σε νοσοκομείο,
Ούτε και πήγες ποτέ σε σχολείο
Δεν πήρες παιχνίδια από πολυκατάστημα
Ούτε θα ζεις για μεγάλο διάστημα.
50 χρόνια το πολύ-πολύ,
Αν η ζωή είναι μαζί σου καλή
Κι αν φυσικά δε σου τύχουν προβλήματα
Όπως εμφύλιοι και πραξικοπήματα.
Αν συνηθίσεις σε βίο αυτάρκη
Κι αν δε σου τύχει να πέσεις σε νάρκη
Τότε θα είσαι απ' τους τυχερούς
Και απ' τους οργανισμούς τους γερούς.
Κι ίσως να μάθεις και κολυβογράμματα,
Μπορεί –που ξέρεις- να δεις και γεράματα
Να 'χεις μισθό κάτω από δυο δολλάρια
Και συνοδεία παντού τη μαλάρια
Ίσως σε βγάλουν και φωτογραφία,
Ίσως στα Πούλιτζερ πας τα βραβεία
Θα χεις ζωή αμφιβόλου ποιότητας
Και 15 λεπτά δημοσιότητας.

 
Ή πες πως γεννιέσαι κορίτσι πράμα
Στο Πακιστάν στη Γη των Φυλών
Να μη σε πιάνει κανένα θάμα
Μήτε ανθρώπων μήτε και θεών
Ή κάπου στην Αίγυπτο παιδί εργάτης
Στα βαμβακοχώραφα ή και στην Κίνα
Να φτιάχνεις παπούτσια, φανέλες και μπάλες
Ή να 'σαι απ' τα παιδιά εκείνα
Που μοίρα τα μοίρανε ξεχωριστή
Κι είχαν κυανόκρανο για βιαστή
Στο Πορτ-ο-Πρένς ή στη Μονρόβια
Και τους κολλήσανε στάμπα ισόβια.

 
Γι'αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν,
Για να νικήσουν.

 

Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι' αυτό δε μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν

 

12ος Πίθηκος - Eνα Καλύτερο Αύριο

Δε μπορώ να αναπνεύσω, 

η αδικία με πνίγει, φορτίο βαρύ, 

μας τελειώνουν αργά, 

βασανιστικά, αναπνέουμε καταστολή 

Αύριο θα πεινάσει η μάνα σου 

και ο αδερφός σου στους δρόμους θα βγει, 

με τι θα πας να τον βρεις, 

με τα πολιτικά σου ή με τη στολή? 

 

Αν ζούσε ο Κλεισθενης να δει, 

θα σας είχε σιχαθεί.. 

Δήμος και κράτος, πολίτης και δύναμη, 

τι από τα δυό είσαι εσύ? 

Πόσο κάνει μια ζωή? 

Μάλλον για σας είναι φθηνή, 

ποτέ δεν είδατε ανθρώπους (ζώα) 

για σας είμαστε αριθμοί. 

 

Στη χώρα της ελευθερίας 

όλοι κουβαλάνε Glock, 

στη χώρα της δημοκρατίας 

σε πατάνε στο λαιμό, 

κυβερνάνε με γκλομπ. 

 

Τα μέτρα θηλιά στο λαιμό, 

στα όρια της χούντας, της τρέλας, της πείνας. 

Ωραία λέξη είναι το lockdown, αντί να πείτε εγκλεισμός, φυλακή καραντίνας. 

Πόσα εκατομμύρια δώσατε στα βοθροκάναλα για τα σποτάκια? 

Για να σας γλύφουν τον κώλο, σαν καλά γιουσουφάκια. 

Μέσα μαζικού εμετού, αυτοί οι ξεφτίλες τους κάνουνε πλάτες.

Δεν είστε δημοσιογράφοι, βλάκες είστε, ψεύτες, είστε πελάτες. 

Ενώ άνθρωποι πηδάνε από ταράτσες, στις ειδήσεις να δείχνετε σάχλες. 

Να προσλάβετε και άλλους γιατρούς, ρε, όχι άλλους μπάτσους νταβάδες. 

 

Ακούς νοικοκύρη, μη βιαστείς να με κρίνεις, να βάλεις ταμπέλα, 

ούτε δεξιός ούτε αριστερός, με λένε Άκη και δηλώνω ελεύθερο πνεύμα. 

Δηλώνω πολίτης Ελλάδας 

και από το σύνταγμα έχω δικαιώματα, 

που καταπατούνται ένα προς ένα 

μέσα σε αίμα και χώματα. 

Ρώτα ένα 20χρονο παιδί, 

τι όνειρα κάνει για τη ζωή, 

σ'αυτό το τόπο τον καταραμένο 

γίναμε σκλάβοι για το ψωμί. 

 

Ίσως αγαπούσα τη χώρα μου, 

αν μ' αγαπούσε και αυτή, 

δε πάσχω από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, 

σιχαίνομαι το βιαστή. 

Βλέπω τα νέα παιδιά, 

σα να' ναι αδέρφια σα να'ναι παιδιά μου, 

για να μη πούνε ποτέ 

πως τα εγκατέλειψα εγώ και η γενιά μου. 

 (....)

Οι προηγούμενες γενιές μας σακάτεψαν, 

τώρα τους πειράζει που αντιδράμε.

Άκου να σου πω κυρ. Παντελή 

αντε και γαμησου, τίποτα δε σου χρωστάμε. 

Βλέπεις είναι και κάποιοι από εμάς 

που δε κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας, 

φάγατε, φάγατε, φάγατε, σκάσατε, 

δώστε μας πίσω το μέλλον μας. 

 

Αποτύχατε, κυρίες και κύριοι, 

πρωταγωνιστές στο θέατρο του παραλόγου, 

το μόνο έγκλημα που έχω διαπράξει 

ονομάζεται ελευθερία του λόγου, 

αντε χρεωστε με τώρα βρωμιαρη, θυμωμενο και επιθετικό, 

φυσικά είστε βολεμένοι 

που να δείτε το κόσμο όπως βλέπω εγώ.

Δικαιοσύνη μόνο για το πλούσιο, 

ξύλο, γαμήσι για το φτωχό, με διαχωρισμό καθαρά ταξικο, 

απορώ, απορώ πως δεν έχεις θυμό. 

Τι θέλεις να σου πρωτοπώ, 

υγεία, παιδεία, αξιοκρατία, 

παιδεραστία, αίμα και βία, 

ζητώ η Νέα Τρομοκρατία.

Έχεις βύσμα θα ζεις καλά, 

δεν έχεις βύσμα, θα τρως σκατα, 

δε γλύφεις κωλους, θα είσαι χαμηλά, 

εργοδότες θέλουμε, όχι αφεντικά 

να'μαστε περήφανοι για τους προγόνους, 

για τους απογόνους όμως τσιμουδια , 

τα παιδιά και τα εγγόνια σου δούλοι, 

να λες τι ωραία που ηταν παλιά.

 

Πως να αγαπάω τη πατρίδα, 

ούτε την άκουσα ούτε την είδα, 

από μικρό μου σκοτώνει τα όνειρα, 

σπρώχνει στο γκρεμό κάθε μου ελπίδα, 

όταν ήμουν παιδί μου είχαν πει, 

πως είναι μια μάνα που τρώει τα παιδιά της, 

αν θέλω να ζήσω σαν άνθρωπος 

πρέπει να φύγω να πάω μακριά της, 

 

Σκάνδαλα, διαφθορά, ανομία, φτχια 

και ο νόμος προστάτης, 

πες μου ρε, λέω ψέματα 

ή μήπως είμαι και γω τρομοκράτης? 

Μηπως είμαι τρελός, ε? 

Μήπως είμαι προδότης ε? 

Μηπως φταίω εγώ που κάνατε τη χώρα 

τη πουτανα της Ευρώπης? 

Με νομους που φτιάξατε ρε, 

ώστε να παραβιαζετε, 

το λαό να διχαζετε, 

το λαό να βιάζετε, 

 

Δε χωνεύεται ρε, το "πειναω", 

δε συνηθίζεται ρε το "πονάω" 

για οξυγόνο να παρακαλάω, 

καθήκον και χρέος μου είναι να μιλάω 

Σας σιχαθηκαμε όλους, 

σαπισατε τη κοινωνία, 

δώστε μας μια ευκαιρία, 

όχι από μια διμοιρία 

 

Η φτώχια γεννάει θηρία, 

στο δρόμο για τη σωτηρία, 

αυτό είναι διαμαρτυρία 

ΖΗΤΏ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 

 

Ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο, 

Θέλουμε ένα καλύτερο αύριο.

Ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο αύριο,

Θέλουμε ένα καλύτερο αύριο.