Ο πιο αρχέγονος, ο πατέρας όλων των φόβων, ο φόβος του θανάτου.
Φλέβα χρυσού βρήκαν αυτοί που χρησιμοποιούν τον φόβο για να κρατούν τους ανθρώπους «μαζεμένους». Μέχρι το 1990, όλη η δύση ζούσε με τον φόβο της κόκκινης κομμουνιστικής αρκούδας! Παράλληλα και μέχρι και σήμερα, ζούμε τον τρόμο του πυρηνικού όλεθρου, της κλιματικής αλλαγής, τους μετεωρίτες που έρχονται από μακριά να πέσουν πάνω μας, τους ισλαμιστές και λοιπούς τρομοκράτες, .... Αλλά ποιος ξεχνά και τις υγειονομικές βόμβες του Ειτζ, του άνθρακα, και τους διάφορους ιούς κι επιδημίες, από την νόσο των τρελλών αγελάδων μέχρι την νόσο των πτηνών και πόσα άλλα! Τόσο μακρυνά, αλλά και τόσο έντονα για όσους τα ζήσαμε. Με το Χόλυγουντ να υφαίνει το μακάβριο χαλί του φόβου, με όλα τα παραπάνω, αλλά κι άλλα τρομακτικά σενάρια, για να χαλά τον ύπνο και του τελευταίου τηλεθεατή.
Και τώρα, κοντά δύο χρόνια πανδημία Covid_19 και μόλις πρόσφατα ο ΠΟΥ μας δήλωσε ότι «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον ιό». https://www.rt.com/news/539868-who-predicts-covid-pandemic-end/ Να το πάρουμε απόφαση ότι θάχουμε μια ζωή την απειλή των μεταλλάξεων, μια ζωή απειλούμενοι από έναν αόρατο εχθρό, ανίσχυροι στην μοναξιά μας.
Χωρισμένοι σε εμβολιαστές και «αντί». Δυο στρατόπεδα, εικονολάτρες και εικονοκλάστες, σε εμπόλεμη κατάσταση και με την περιφρόνηση, την απαξίωση και το μίσος να ξεχειλίζει . Οι μεν που κάνουν το εμβόλιο, φοβισμένοι από τον ιό, εξαγριώνονται με τους «άλλους» που δεν εμβολιάζονται γιατί έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος για αυτούς. Οι άλλοι, πάλι, που δεν κάνουν το εμβόλιο, φοβούνται και τον ιό, αλλά περισσότερο το εμβόλιο γιατί έχουν τους λόγους τους. Και χάρι στην κρατική προπαγάνδα και τους αλγόριθμους των social media η αντιπαλότητα να γίνεται μπετόν. Χωρίς κανένας τους να σκέφτεται ότι το διαίρει και βασίλευε, η τρομοκρατία κι ο φόβος που σκοτεινιάζουν την λογική και οι αγώνες για «αδειανά πουκάμισα» είναι η πετυχημένη συνταγή των εξουσιών για την διατήρηση της Τάξης τους. Ειδικά, σε περιόδους σαν την τωρινή, της οικονομικής κρίσης και των ανακατατάξεων (γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, the Great Reset και Narrative του Νταβός, …).
Χειμώνα καλοκαίρι στο ρυθμό του τρόμου του θανάτου, υπολογίζοντας αριθμό κρουσμάτων, διασωληνωμένων και νεκρών. Εχοντας εντελώς ξεχάσει ότι -ούτως ή άλλως- είμαστε ευάλωτοι, φθαρτοί κι εφήμεροι. Ισως επειδή ζούμε σ’έναν πολιτισμό και μια εποχή που έχει θεοποιήσει την αιώνια νεότητα, χρηματοδοτεί έρευνες για την αθανασία κι έχει ταυτίσει τα γηρατειά με ασθένεια. Από τον φόβο μας για τον ιό, κλεινόμαστε σαν σε σκάφανδρο στον εαυτούλη μας, εξωθώντας στα άκρα μια μοναξιά κι έναν ατομισμό που ήταν ήδη στο κόκκινο από πριν. Κι αυτό την στιγμή που η ισόβια οικονομική ανασφάλεια, που για πολλούς είναι ανέχεια, εξουθενώνει τους πάντες. Και που για να αλλάξει, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική. Τώρα που είναι επιτακτική ανάγκη να εφεύρουμε τρόπους να μιλήσουμε και να έρθουμε κοντά με τον διπλανό μας, τώρα μας καλλιεργούν παβλοφικά αντανακλαστικά να θεωρούμε τον άλλο εν δυνάμει απειλή.
Πριν μερικές μέρες ο Σαλονικιός πρόεδρος της Pfizer, επ’ ευκαιρία της βράβευσής του από το βαρυσήμαντο Atlantic Council, μας διαβεβαίωσε ότι https://www.atlanticcouncil.org/blogs/new-atlanticist/pfizers-albert-bourla-on-how-the-pandemic-ends/ η ζωή θα ξαναγίνει όπως ήταν πριν. Μόνη προυπόθεση να έχουν εμβολιαστεί όλοι. Αυτό που κάνει εντύπωση όμως είναι οι λέξεις που χρησιμοποιεί (και το αφήνω επίτηδες στα αγγλικά, όπως ακριβώς το είπε): «The only thing that stands between the new way of life and the current way of life, frankly, is the hesitancy to get vaccinated». Αρα δεν μιλάμε για επιστροφή σε κάποια προ πανδημίας κανονικότητα. Μιλάμε για «νέο τρόπο ζωής». Για τον ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ τους, στον οποίο σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης δημοσκόπησης «οι άνθρωποι στο γερμανικό κρατίδιο της Έσσης φέρεται να είναι τόσο τρομοκρατημένοι από τον Covid-19 που πολλοί δεν θα ξαναρχίσουν να αγκαλιάζουν φίλους και μέλη της οικογένειάς τους - ή ακόμα και να κάνουν χειραψία - μόλις τελειώσει η πανδημία». https://www.rt.com/news/539933-germans-covid-hugs-poll/ Να τον χέσω τον νέο τρόπο ζωής τους. Με το Ειτζ κατάφεραν να ανακόψουν εντελώς σχεδόν το ρεύμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Με τον τρόμο και τις οδηγίες τους για κοινωνική απόσταση θα μας οδηγήσουν και στην … ασεξουαλικότητα . https://www.bbc.com/worklife/article/20210507-asexuality-the-ascent-of-the-invisible-sexual-orientation
Όχι άλλος φόβος, καρντάσια! Μεγάλα παιδιά είμαστε, ξέρουμε να τηρούμε τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Ας αδιαφορήσουμε επιτέλους για τον αριθμό των κρουσμάτων της ημέρας!. Ο φόβος κάνει τεράστιο κακό στην υγεία μας, λένε οι επιστήμονες. Ισως, λέω εγώ, περισσότερο από το αθροιζόμενο κακό που κάνουν οι παρενέργειες των αδοκίμαστων εμβολίων, η αυξημένη επικινδυνότητα του ιού και η απαξίωση των δημοσίων συστημάτων υγείας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών. Γι αυτό ας αγωνιστούμε μαζί με τους γιατρούς μας για την ενίσχυση του ΕΣΥ, ας αγκαλιάσουμε τους λίγους φίλους που μας έμειναν κι ας βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί, πίνοντας ένα τσίπουρο «στην υγειά μας», «δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!»
Σχόλια