Ιστορία γράφουν οι παρέες

Το κείμενο που ακολουθεί πρωτο-δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Free Inquiry την Άνοιξη του 2003 από τον   Lawrence Britt με τίτλο «Fascism, Anyone?» (« Άλλος για φασισμό;») . Αυτό που μούκανε εντύπωση στο κείμενο του Britt , (συγκριτικά με τους σημαντικότατους διανοητές που έχουν εντρυφήσει στο φαινόμενο του φασισμού, βλ. Wikipedia , λήμμα «Ορισμοί του φασισμού») , είναι   η σιβυλλική πρόσκλησή  του να αναστοχαστούμε την σύγχρονη Αμερική  μέσα από τον φακό «της εκπληκτικής σύγκλισης των μεθόδων όλων των φασιστικών καθεστώτων» τα οποία μελέτησε:   ναζιστική Γερμανία,   φασιστική Ιταλία,   Ισπανία του Φράνκο,   Πορτογαλία του Σαλαζάρ,   Ελλάδα του Παπαδόπουλου,   Χιλή του Πινοτσέτ   και   Ινδονησία του Σουχάρτο.   ././././././.   «Fascism, Anyone?» Lawrence W.Britt,   Free Inquiry, Spring 2003 Το κλισέ ότι οι άνθρωποι και τα έθνη διδάσκονται από την ιστορία...

  Προκαλεί ερωτηματικά η εντυπωσιακή ομοιότητα των εφαρμοζόμενων παγκοσμίως πολιτικών Covid από κράτη με ιστορία, κουλτούρα και πολιτικά συστήματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους! Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν ήταν εντυπωσιακά ίδιες παντού. Μόνο ως προς το   timing και το στυλ διέφεραν! Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί προς την κατεύθυνση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο οποίος   είχε εγκαίρως ετοιμάσει την σχετική εργαλειοθήκη, μεταφρασμένη σ όλες τις γλώσσες του κόσμου. Βλέπεις, οι άνθρωποι της εξουσίας, σ’όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη και ανεξαρτήτως πολιτικού συστήματος,   είναι ίδιοι ως προς την βασική τους επιδίωξη:   την τήρηση της δημόσιας τάξης . Ο κίνδυνος κατάρρευσης των συστημάτων υγείας από ενδεχόμενη κορύφωση της πανδημίας, σε μια συγκυρία οξυμμένης κοινωνικής κρίσης (με ανεργία, ανασφάλεια, κοινωνική ανισότητα και τις επακόλουθες κινητοποιήσεις όπως τα κίτρινα γιλέκα, οι εξεγέρσεις στα προάστια, επανεμφάνιση μεγάλων απεργιών, κα) οδήγησε...