Ιστορία γράφουν οι παρέες

Είτε με κατάθλιψη, είτε με πανικό, είτε με τον πόνο της ανεργίας, είτε απλά με τον φόβο της επόμενης μέρας, ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ. Θα βρούμε τον τρόπο μας:  μπαξέδες, κοινή κατσαρόλα, ανταλλαγές ειδών, δυο τρεις οικογένειες κάτω από την ίδια στέγη, συγκατοικήσεις εργένηδων, … Και θα περνάμε και καλά. Έχουμε, συγκριτικά πάντα, καταπληκτικό κλίμα, μια πανέμορφη χώρα κι ένα τσίπουρο που καίει κάθε καημό. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ; Από τον πόλεμο και μετά, δυο-τρεις   γενιές πριν από μας έχτισαν σπίτια, εκμηχάνισαν την γεωργία και παράγουμε ασύγκριτα περισσότερα, τα πανεμιστήμια έβγαλαν επιστήμονες, στα εργοστάσια μπορούμε να παράγουμε του κόσμου τα καλούδια πανεύκολα. Με ποια λογική πάμε πίσω, στον τρόπο των παππούδων μας; Κάθε γενιά δούλεψε τα 40-50 χρόνια της και το αναμενόμενο είναι ο πλούτος να συσσωρεύεται στην κοινωνία και να κάνει πιο εύκολη τη ζωή των επόμενων γενεών. Αυτό το αυτονόητο γιατί δεν συμβαίνει σήμερα; Ψάχνοντας την απ...

Του Ι.Τουτουδάκη, από το Capital Η χώρα θα εγκαταλείψει το ευρώ και θα πάει στη δραχμή.   Μην σας φοβίζουν με γκεμπελικές μεθόδους. Όποιος το ισχυρίζεται αυτό είναι επικίνδυνος (δεν υπάρχει κομψότερος χαρακτηρισμός) ή εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα. Δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει στην χώρα την δραχμή αν δεν το θέλει η ίδια. Η χώρα θα αναδιαρθρώσει κατόπιν συνεννόησης το χρέος και θα συνεχίσει να έχει ευρώ. Δεν μπορούν οι Ευρωπαίοι να την εκδιώξουν. Το ευρώ είναι νόμισμα σε κυκλοφορία στη χώρα, μόνο η χώρα μπορεί να το ανταλλάξει με άλλο νόμισμα. Άρα δεν κινδυνεύει κανείς από την δραχμή, είναι επιλογή για την χώρα αν την θέλει και όχι τιμωρία. Πιθανότερο ενδεχόμενο είναι η Ελλάδα στο ευρώ και η Γερμανία στο μάρκο. Σε θεωρητικό επίπεδο η χώρα θα μπορούσε να πήγαινε στη δραχμή, κάνοντας ένα φορολογικό παράδεισο μέσα στην Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι μια τεράστια συζήτηση. Λόγω, όμως, του ότι ο πολιτικός κόσμος είναι ανεπαρκής για τέτοια εγχειρήματα - εδώ δεν μπορεί να διαχειριστεί τα απλά ...