Ιστορία γράφουν οι παρέες

Όπως τα παιδιά, μεγαλωμένα μέσα στον δαρβινισμό και στα πειράματα και θεωρίες τύπου big bang, αδυνατούν να κατανοήσουν τις θρησκευτικές μυθοπλασίες για την γένεση και την δημιουργία του κόσμου, το ίδιο και τα μεγαλύτερα παιδιά, οι φίλοι μου οι πενηντάρηδες, παρόλο μαθημένοι τριάντα χρόνια να διαχειρίζονται το χρήμα, αδυνατούν να κατανοήσουν την σύγχρονη μεταφυσική της οικονομικής ειδησεογραφίας. Ακόμα και κάποιοι με μεταπτυχιακά στα οικονομικά πολύ συχνά αναγκάζονται να μπουν στην διαδικασία να σταματούν την ανάγνωση, για περίπλοκους συλλογισμούς, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν το "τι θέλει να πει ο ποιητής", τι σημαίνει δηλ. η «βαρυσήμαντη» οικονομική είδηση που μόλις διάβασαν. Οι οικονομικοί αναλυτές και οι πολιτικοί που οικονομολογούν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να μετατρέψουν τους απλούς πολίτες σε οικονομολόγους των προφανών αληθειών: “αφού τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ελλείμματα πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις», «αν ο όποιος ΟΣΕ γράφει ζημίες, να απ...

« Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει, μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι » Οταν είδα την παρακάτω φωτογραφία, νόμισα ότι τα δίχτυα μπήκαν για να προστατεύουν τους ανυποψίαστους πεζούς από σκουπίδια που πέφτουν απ’τον ...ουρανό. Ο ανατριχιαστικός τίτλος όμως που την συνόδευε στο σχετικό δημοσίευμα ήταν « Προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών. Δίχτυα τοποθέτησε η Foxconn για να αποτρέψει τις αυτοκτονίες των εργατών της ». Και συνέχιζε το δημοσίευμα: "Ενας ακόμη εργαζόμενος της Foxconn Technology, στην πόλη Σενζέν της νότιας Κίνας, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει -την Πέμπτη- ανεβάζοντας σε 13 τα άτομα, που αυτοκτόνησαν ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν από την αρχή του έτους. Το γεγονός ότι όλα τα συμβάντα αφορούν εργαζομένους κάτω των 25 ετών δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων κάνουν λόγο για εξοντωτικά ωράρια εργασίας και στρατιωτικού τύπου πειθαρχία , ζητώντας τη διεξαγωγή ...

Νομίζω ότι το ιδεολογικό στίγμα της περιόδου, είναι η αντιπαράθεση μεταξύ της πραγματικής οικονομίας (βιομήχανοι, έμποροι, κλπ) και του κράτους/τραπεζών. Σχετικό είναι το άρθρο του εκδότη της κυριακάτικης καθημερινής, ενώ αντίστοιχες αναλύσεις ακούγονται όλο και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό, που άρχισα να παρακολουθώ πάλι την επικαιρότητα: "Η κυβέρνηση (…) έχει φέρει εις πέρας σημαντικές μεταρρυθμίσεις παρά τις συγκρούσεις με ισχυρές συντεχνίες. Δεν έχει όμως ακόμη καταφέρει να καταλάβει πώς δουλεύει η αγορά και ορισμένα στελέχη της διακρίνονται από μια κρατικιστική και αντιεπιχειρηματική αντίληψη . Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει άμεσα, αν θέλουμε να μη βουλιάξει εντελώς η πραγματική οικονομία. (…) Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει σήμερα τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του σπάταλου κράτους (…)."