Ιστορία γράφουν οι παρέες

Οι διανοούμενοι που άλλοτε ήταν σαν εθνικοί σταρ, με διεθνή ακτινοβολία, αραίωσαν. Τη θέση τους πήραν επιφυλλιδογράφοι με το κομμάτι και έμπειροι παλαιοί δημοσιογράφοι. Εφημερίδες αντί για βιβλία. Ακόμα και τους μαρξιστές οικονομολόγους δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις από τους επαγγελματίες του οικονομικού ρεπορτάζ. Τα δε επαγγελματικά στελέχη της αριστεράς ανατρέχουν σε κλασικές πηγές των αρχών του εικοστού αιώνα, για να βρουν πολιτικές απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα. Με τον ίδιο τρόπο που δανείζονται πολιτικές πλατφόρμες από αδελφά κόμματα άλλων χωρών, άλλων συνθηκών, άλλων προταγμάτων και προτεραιοτήτων. Εντωμεταξύ, εμείς, ψαχνόμαστε μεταξύ μας κι είμαστε πάντα οι ίδιοι κι οι ίδιοι και πάντα μειοψηφικά λίγοι. Κι όταν βρισκόμαστε, αν δεν μας ζαλίσει η ρετσίνα, σπάνια χωρίζουμε πλουσιότεροι. Λες και ψάχνουμε ακροατήριο για τους μονολόγους μας ή το μεθύσι. Στην πλειονότητα μας, στις σύγχρονες κοινωνίες, ψάχνουμε ενεργητικά πλέον την παθητικότητα. Όχι μόνο του βυθίσματος στον καναπέ...

[ Επειδή κατάφεραν και μας έπεισαν ότι είμαστε ανίκανοι να κατανοήσουμε οτιδήποτε πέρα απ’ότι νοιώθουμε, ήρθε αλλοίμονο ο καιρός να προσπαθήσουμε να πούμε «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη». Οι μηχανικοί της παραγωγής, σε συνεργασία με διεστραμμένους κοινωνικούς ψυχολόγους, κατάφεραν να επιβάλλουν -χάρη στην επιστημονική εξειδίκευση- στεγανά στη γνώση και να μας μπερδέψουν, να μας κάνουν τα «μυαλά κουρκούτι». Ας δούμε λοιπόν αν μπορούμε να καταλάβουμε και να συνεννοηθούμε πάνω στο τι είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση. Ας επιδιώξουμε να νοιώσουμε την παιδική χαρά του ότι καταλαβαίνουμε τη μηχανική του θέματος. Και λέω χαρά, γιατί η πραγματική ηδονή είναι φαντάζομαι, πέρα από το να καταλαβαίνουμε, να έχουμε και άποψη και να μπορούμε να αλλάζουμε αυτά που επηρεάζουν τις ζωές μας ]. Η μοιρασιά του πλούτου Η ανθρώπινη εργασία ανά τους αιώνες παρήγαγε πλούτο ο οποίος είναι ήδη μοιρασμένος. Κι έτσι συμβαίνει άλλοι να «γεννιούνται κάτω από την μηλιά», και άλλοι να βρίζουν τα «αρ…δια του πατέρα ...