Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2009

Αυτοβιογραφία

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ Φιλιά που γίνονται ρουφήχτρες της θάλασσας και πόθοι που γίνονται κινούμενη άμμος μας κρατάν από το χέρι και μας ορκίζουν. ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ Προσπαθώ πάντα νάμαι ένας άνθρωπος λογικός όμως εσύ εμφανίζεσαι σε τακτά χρονικά διαστήματα κρατώντας ένα εξώγαμο στην αγκαλιά. ΤΙΜΩΡΙΑ Ας ανθίζουν οι τριανταφυλλιές κι ας επιστρέφουν οι εραστές λαβωμένοι. Οι μέρες αλληλοαναιρούνται και προοδεύουν. ΤΑ ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΒΑΖΑ Ο,τι λέμε σε στιγμές ερωτικού πόθου είναι λόγια του αέρα. Ολοι τώρα λίγο πολύ κυνηγούμε φάλαινες σε θάλασσες απέραντες και κρύες, πολύ συχνά πιστεύοντας πως είμαστε κατευθείαν απόγονοι του Moby Dick, ενώ το μέγεθοςτης συνήθειας μας αφήνει αδιάφορους. Δεν υπάρχουν πια φαεινές ιδέες για να επενδύσουμε τα λάθη της νεότητας ούτε «νύχτες μαγικές ονειρεμένες στην Αραπιά». Η μόνη μας ελπίδα είναι το κανό. Ανθρωποι χωρίς μνήμη έρχονται και μας ζητούν πληροφορίες για τις μεγάλες υφαντουργίες της Αγγλίας τον δέκατο ένατο αιώνα. Ανθρωποι χωρίς μνήμη κάνουν ωτοστόπ και κάποτε φορτικά επιμένουν ν

Είμασταν απασχολημένοι...

Τριάντα χρόνια στον αγώνα της επιβίωσης, στην κρεατομηχανή της αγοράς, είχα ξεχάσει να διαβάζω. Μέχρι που πέρυσι τον Σεπτέμβριο ένας φίλος με ρώτησε, εμένα τον οικονομολόγο, τι ξέρω για την κρίση. Τότε συνειδητοποίησα ότι εγώ, ένας πρώην αριστερός φοιτητής, δεν ξέρω τίποτα. Έτσι, μετά τριάντα χρόνια, ξανάρχισα το διάβασμα. Μετά ήρθε η σύνθεση, η δημιουργία, δηλ.το ημερολόγιο. Και ξανάνιωσα… Μην τα παραλέμε όμως. Ενας σκληρά εργαζόμενος πενηντάρης είμαι, με μειωμένες αντοχές και περιορισμένες τις περιπέτειες. Αρχισα να γράφω για να πω στην παρέα αυτά που έμαθα στο σερφάρισμα μου σε ξενόγλωσσα, βασικά, sites. Κάποιοι απ’αυτούς δουλεύουν περισσότερες ώρες από μένα. Δεν είμαι καθόλου περήφανος για την γενιά μου. Εσείς οι εικοσάρηδες δεν χρειάζεται να καμαρώνετε καθόλου για μας, τους γονείς σας. Τα χρόνια που εμείς είμαστε στην πιάτσα, η κοινωνία μας έγινε το μπουρδέλο που τρώτε στη μάπα τώρα εσείς. Κι ανάθεμα αν κατάλαβε κανείς από μας πως έγινε αυτό. Είμασταν απασχολημένοι όμως: να σιγου

Ευτυχισμένες πόρνες

Στην εποχή της εταιρικής διακυβέρνησης, η σκληρή δουλειά αποτελεί αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για προαγωγή, αύξηση και ηθική επιβράβευση. Το σημαντικό για τα μεγαλοστελέχη-«αφεντικά» δεν είναι το πόσο καλός είσαι εσύ στη δουλειά σου, αλλά η συντήρηση της υφιστάμενης πλεονεκτικής γι’αυτά κατάστασης. Στόχοι τους, με σειρά προτεραιότητας, είναι η προσωπική τους φήμη κι έξωθεν καλή μαρτυρία και η επίτευξη των στόχων της εταιρείας / επικράτηση στα πλαίσια του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος. Ετσι, για να θεωρηθείς καλός, πρέπει να πείσεις ότι τα χαρακτηριστικά σου συνεισφέρουν στους παραπάνω στόχους. Η εικόνα του ‘μονόχνωτου’-υπερπαραγωγικού εργαζόμενου, στον τομέα των υπηρεσιών κυρίως, αποτελεί αναχρονισμό και γραφικότητα. Ανεβαίνεις τις κλίμακες της ιεραρχίας όχι κάνοντας τη δουλειά σου και υπηρετώντας τον οργανισμό, αλλά κολακεύοντας, γοητεύοντας και πείθοντας τους ανωτέρους ότι έχεις τη στόφα του νικητή. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι εργαζόμενοι ίσων περίπου ικανοτήτων, στην εκτέλεσ