Ιστορία γράφουν οι παρέες

Η σαπίλα του καπιταλισμού δεν έχει πάτο Δημοσίευση: Τρί, 11/06/2013 - 14:45 Της Κάλι Καρά Το υπουργείο Υγείας της Βραζιλίας ξεκίνησε πρόσφατα μία διαφημιστική καμπάνια με τίτλο «I'm happy being a prostitute» (Είμαι χαρούμενη που είμαι πόρνη). Παρά τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας Alexandre Padilha, ο οποίος υποστηρίζει πως δεν έδωσε ποτέ την έγκρισή του σε κάτι τέτοιο, καθώς όπως λέει «δεν νομίζω πως αυτό είναι ένα μήνυμα που θα έπρεπε να στέλνει το υπουργείο», και ότι οι καμπάνιες του υπουργείου θα δίνουν βάρος μόνο στα θέματα υγείας, αυτό το μήνυμα αποτελεί μέρος της προετοιμασίας της χώρας στον τομέα του «σεξοτουρισμού», ο οποίος έχει γνωρίσει μία έκρηξη τα τελευταία χρόνια. Με τις συνθήκες ακραίας φτώχειας, κάτω από τις οποίες ζει μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, πολλά αγόρια και κορίτσια ωθούνται στην πορνεία από πολύ νεαρή ηλικία, ακόμη και από αυτήν των 9 ετών. Η Βραζιλ

  Την ώρα που το «μυστικό» της ηλεκτρονικής παρακολούθησης των προσωπικών δεδομένων –τηλεφωνίας και internet - εκατομμυρίων ανθρώπων από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, γίνεται πρωτοσέλιδο σ’όλον τον κόσμο, σ’ένα ράντσο στην Καλιφόρνια συναντώνται ο πρόεδρος Obama με τον Κινέζο ομόλογο του Xi Jinping . Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ο Ομπαμα τάψαλε στον Χι γιατί ...οι Κινέζοι κάνουν βιομηχανική κατασκοπεία, και χακάρουν κυρίως υψηλή τεχνολογία με στρατιωτική χρήση. Όταν αυτοί που είναι ψηλά Μιλάνε για ειρήνη Ο απλός λαός ξέρει Πως έρχεται ο πόλεμος. Διάβασα λοιπόν στον 902. gr το παρακάτω απόσπασμα για την συνάντηση:  «Ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε λόγο για «ειρηνική άνοδο» της Κίνας, ισχυριζόμενος ότι παρά τις αναπόφευκτες εντάσεις στην περιοχή και οι δυο χώρες επιθυμούν μια σχέση συνεργασίας. Από την πλευρά του ο Κινέζος πρόεδρος , … ανέφερε ότι η περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού διαθέτει αρκετό έδαφος και για τις δύο χώρες…» Σοκαρίστηκα. Λέω χοντρά

Ο υπαρκτός σοσιαλισμός ευαγγελίστηκε ότι «θα ανέβαζε την παραγωγικότητα των ανθρώπων σε ανήκουστη μέχρι τότε έκταση, με μια νέα διαμόρφωση της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση». Ωστόσο, αποδείχθηκε από τον ανταγωνισμό των δύο στρατοπέδων στον 20 αιώνα, ότι το κέρδος κι ο καπιταλισμός υπήρξαν αποτελεσματικότεροι στην αύξηση της παραγωγικότητας. Κι ο υπαρκτός κατέρρευσε χωρίς ν’ανοίξει μύτη, γιατί ο κόσμος του το ήθελε, μέσω σύγκρισης των βιοτικών επιπέδων δώθε-κακείθεν. Κι ενώ το κέρδος κέρδισε την κούρσα της παραγωγικότητας, ο σοσιαλισμός στο σπιράλ της ιστορίας έφαγε τεράστιο πισωγύρισμα. Ποιος ξέρει σε πόσες γενιές και μετά από πόση φθορά της συστηματικής προπαγάνδας δυσφήμισης του, θα αποκτήσει πάλι κοινωνική δύναμη. Εν τω μεταξύ, οι σχεδόν διαφημιζόμενες ως «δημιουργική καταστροφή» επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις, κλείνουν εργοστάσια, μετατρέπουν σύγχρονες παραγωγικές δυνάμεις σε σκραπ κι αυτόχειρες ανέργους, διαλύει τα κοινωνικά δίκτυα παραγωγής και την τεχνογνωσία.

  «Οι φορολογικοί παράδεισοι εξυπηρετούν αμέτρητους σκοπούς, αλλά κανένας τους δεν είναι για το κοινωνικό καλό:          Στηρίζουν τη μαζική φοροδιαφυγή.          Βασίζουν ένα παγκόσμιο σύστημα δωροδοκίας διεφθαρμένων αξιωματούχων.          Εξυπηρετούν τους λογαριασμούς εμπόρων ναρκωτικών, όπλων και τρομοκρατών.         Δημιουργούν πέπλα μυστικότητας μέσω εταιριών-όστρακων, που επιτρέπουν τη φοροδιαφυγή, την καταπάτηση γης και την περιβαλλοντική καταστροφή.         Οι μεγάλοι υποκινητές των διεθνών φοροπαραδείσων είναι οι ΗΠΑ, η Ελβετία και η Βρετανία. Πράγματι, πολλοί από τους μεγάλους παραδείσους, όπως οι βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, Κέιμαν και Βερμούδες, είναι βρετανικά υπεράκτια εδάφη. Η κάλυψη της μυστικότητας για τρισεκατομμύρια δολάρια στην Καραϊβική έγινε με την υποστήριξη της αμερικανικής εφορίας IRS και την έγκριση της πολιτικής τάξης των ΗΠΑ και της Wall Street. Πόσα φορολογικά έσοδα χάνονται στους διεθνείς παραδείσους; Κι εδώ μόνο υποθέσεις μπορούμε

Με τα παρακάτω αποσπάσματα από πρόσφατη ανάρτηση του (από την γκρίζα ζώνη μεταξύ ποίησης και πεζού) ένοιωσα την ανάγκη να αποδώσω φόρο τιμής σ’έναν ξεχωριστό Σαλονικιό blogger –δεν ξέρω τίποτα άλλο γι’αυτόν- που αυτοσυστήνεται ως   « Πασαένας » “Πόσο καιρό να παίζεις μουσικές καρέκλες με την ανεργία; ….. Η αλήθεια είναι ότι εφόσον αποφασίσαμε ότι δεν έχουμε ανάγκη τον άλλο, θα είμαστε οι καλύτεροι σκλάβοι, ανεξαρτήτως δυνάστη ….. «τη λύπη μου δε θα τη βρεις παρά σε ένδοξες μέρες». Νοσταλγία τέλος. Δεν υπάρχει χρόνος για πολυτέλειες. ”

Για το λόμπυ της δραχμής,   έτσι είναι: θα ωφεληθούν πολύ οι έχοντες τα 400 -κατ’άλλους- 600 δις Ευρώ στο εξωτερικό. Είναι ύποπτο όμως και κάνει την όλη συζήτηση πολιτικάντικη, ότι αυτοί που εκστομίζουν τις κατηγόριες περί λόμπυ είναι οι ίδιοι οι …έχοντες, με το πολιτικό προσωπικό τους. Αυτοί που μαζί τα φάγανε. Βεβαίως και τους νοιάζει να αποτιμώνται σε Ευρώ τα περιουσιακά που έχουν στην Ελλάδα, παρά να απαξιωθούν   με τη δραχμή και τις διαδοχικές υποτιμήσεις της. Κι αν όμως συμβεί το απευκταίο της δραχμής, οι καταθέσεις τους του   εξωτερικού θα τους βοηθήσουν να πατσίσουν την χασούρα αγοράζοντας πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία κοψοχρονιά.   Πάντως, αυτά τα οικονομικά διλήμματα –λυμένα ούτως ή άλλως, για τους έχοντες στη βάση του «γράμματα κερδίζω, κεφάλι χάνεις»- ελάχιστα μας ενδιαφέρουν. Σημασία έχει τι θα μπορούσαν να πουν οι 1,5 εκατ. άνεργοι.   Κι αν τους ακούω καλά εκεί που τους συναντώ –πάντα εκτός τηλεόρασης- και πιάνω τους ψιθύρους τους, είναι ότι -           τα σπίτια

Θεατρικό στο France Inter , εννιά η ώρα το πρωί, με θέμα τις ίντριγκες με τις οποίες εξασφάλισε ο Χίτλερ το απαραίτητο πετρέλαιο για να κινήσει τα τάνκς του στον 2 ο παγκόσμιο πόλεμο. Ακροατές κοιμισμένοι ακόμα μέσ’στο πρωινό, μόλις που βγήκαν από τα ζεστά παπλώματα, μεσ’στην αποχαυνωμένη βδομαδιάτικη ρουτίνα του σπίτι-δουλειά.   Από την -πολύχρωμη ακουστικά- θεατρική απόδοση, ζουν όλη την ένταση της προετοιμασίας του πολέμου. Αυτές είναι ενδιαφέρουσες εποχές για να ζει κανείς. Τότε τουλάχιστον συνέβαιναν πράγματα. Όχι σαν σήμερα Πιο δυνατά, το βράδυ, στο κρατικό κανάλι παίζει τη διάσωση του στρατιώτη Ράιαν. Διασκορπισμένα μέλη βομβαρδισμένων κορμιών, σε πλάνα που προκαλούν εμετό. Για τους πολλούς όμως είναι Περιπέτεια. Με την αδρεναλίνη να ντοπάρει και να εγγράφει στους εγκεφάλους, παρθένους από εμπειρίες πολέμου, τα δίκτυα εκείνα των νευρώνων που κάνουν τους αθώους ετοιμοπόλεμους.   Για ένα δίκαιο πόλεμο όπου πάντα νικά το Καλό. Αλλοιώς, πώς να πουλήσεις τον πόλε

Μέσα στην καθημερινότητα χάνουμε το δάσος των μακρόσυρτων στο χρόνο μηχανισμών (λογικής αγορών, ιδεολογημάτων δικαίωσης των επιλογών μας, βιολογικών/ψυχαναλυτικών διαδικασιών), πίσω από το δέντρο των μικροπροβλημάτων του αυτοκτονικού νάρκισσου εαυτούλη μας. Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από τους γερμανικούς  Financial Times της 27/9, που θέτει πολύ ξεκάθαρα την αλληλοσυσχέτιση του θέματος που μας καίει ως κοινωνία (έξοδος στη δραχμή!) με τις διεθνείς σχέσεις και την γαιοπολιτική. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον στη λογική αποκλειστικά του δένδρου-δάσους «Στην γη υπάρχουν τρία μεγάλα κέντρα εξουσίας, τα οποία χρειάζονται, επιθυμούν και εν μέρει μπορούν να επιτύχουν την ηρεμία: είναι η Κίνα, οι ΗΠΑ και η ΕΕ ή καλύτερα οι Μπαράκ Ομπάμα, Βεν Τζιαμπάο και Άνγκελα Μέρκελ.  Και οι τρεις, π.χ. θέλουν την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Πριν από το καλοκαίρι του 2012 σε εμπιστευτικές συναντήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο συζητείτο πώς η Ελλάδα θα αποβαλλόταν από την Ευρωζώνη. Τότε, όμως, υπή

Όλοι οι συνειρμοί μου, όλοι οι συλλογισμοί μου, ευχάριστη ανακάλυψη .     Παιχνίδια του μυαλού, πολύχρωμα βεγγαλικά, γοητεία αποκάλυψης. Με το μολύβι, όμως και το πληκτρολόγιο, αυτό που μένει τελικά, κοινοτοπίες.  (Θέλει τέχνη να πλάσεις λάσπη ουράνιες αλήθειες…) Ξέρω όμως ότι και η πέννα μου δεν είναι δα πινέλο ζωγραφικής. Όμως εξακολουθώ να γράφω. Με την ίδια ματαιοδοξία, το ίδιο πάθος του ερασιτέχνη ζωγράφου, που στοιβάζει τα έργα στην αποθήκη του σπιτιού του. Δεν θ’αλλάξει ο κόσμος με τα γραπτά μου. Βοηθάνε όμως εμένα τον ίδιο: κείμενο το κείμενο, ξύλο το   ξύλο, δένω την σχεδία και επιπλέω σε μια θάλασσα σύγχυσης. Άλλα είναι τα δυνατά ξύλα της κι άλλα απλά γεμίζουν τα κενά. - Servez-vous !

Η παραβολή... Ο τραπεζίτης Σάλλας, από ταμίας του ΠΑΣΟΚ και διαμεσολαβητής στο πρώτο μεγάλο πάρτι διαπλοκής (με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων και τις κρατικές προμήθειες) παίρνει και την ΑΤΕ. Το Reuters τον ξεμπροστιάζει για ένα σκάνδαλο οικογενειοκρατίας, τραπεζικής διαπλοκής και παραβίασης βασικών κανόνων λειτουργίας του συστήματος ( inside trading ) και η δημοσιότητα στην Ελλάδα είναι μηδαμινή. Σκάνδαλα για την 4 η εξουσία στη χώρα μας είναι μόνο το φακελάκι του γιατρού, το λάδωμα του υπαλλήλου και η μίζα του εφοριακού. Επίσης, διοικητής στην ΑΤΕ (Πανταλάκης) ο οποίος χειρίστηκε το σπάσιμο της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα, δηλ. στην ουσία αυτός που εκ των έσω μελέτησε, ξεκαθάρισε το κομμάτι που «χαρίζεται» στην Πειραιώς, πριν πάει στην ΑΤΕ ήταν νούμερο 2 σ’αυτή και δεξί χέρι του Σάλλα. Ο συγκεκριμένος λειτούργησε με όρους δημόσιου συμφέροντος ή ‘καθάρισε την μπουγάδα’ για τον Σάλλα; Είναι δυνατόν τέτοιες διαπλοκές και συναλλαγές να περνούν στο ντούκου

Από το διάγγελμα του πρωθυπουργού μας το Σάββατο, πριν την ψήφιση του 2ου μνημόνιου: (...) " Σε ό,τι με αφορά, ανέλαβα την ευθύνη και τον κίνδυνο να κάνω ό,τι μου αναλογεί για να φτάσουμε στην άκρη αυτής της διαδρομής. Και θα το κάνω ".  Κίνδυνο;  Aπό ποιόν και γιατί;   Εχουμε πόλεμο καλέ μας;

 «Αργά ή γρήγορα, µεγαλώνοντας, ερχόµαστε αντιµέτωποι µε την ιδέα του θανάτου. Πυκνώνουν γύρω µας οι απώλειες, οι φίλοι που φεύγουν. Ήµουν ανάµεσα σ' αυτούς που, ένα πρωί, στη διάρκεια των γυρισµάτων του Βλέµµατος του Oδυσσέα , βρήκαµε νεκρό, στο µικρό ξενοδοχείο της Φλώρινας, τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ. » Όταν τον άγγιξα, η κρυάδα του θανάτου έγινε ταραχή. Ερώτηµα για µένα, για την ανθρώπινη µοίρα: Τι κάνει κανείς αν έχει µία µόνο µέρα να ζήσει... Πώς περνάει αυτή η µέρα... Πώς αισθάνεται σ' αυτό το µεταίχµιο, µε τη ζωή πίσω και το όριο µπροστά... » Θ.Αγγελόπουλος

  A ποκλειστικός εισαγωγέας γνωστής μάρκας αυτοκινήτων. Ξεφόρτωνε στο λιμάνι και φόρτωνε να ικανοποιήσει τις παραγγελίες που δεχόταν από τους ανά νομό αντιπροσώπους. Αυτοί, βάσει νόμου, ήταν αποκλειστικοί του συνεργάτες. Κοσμογυρισμένος ο εισαγωγέας μας, έβλεπε στα ταξίδια του ότι έξω το πράγμα πήγαινε αλλιώς. Εκεί οι ντίλερ δεν είχαν πλέον ταμπέλα μια μόνο μάρκα αυτοκινήτων, είχαν γίνει σουπερμάρκετ. Δεν ήταν πλέον αποκλειστικοί, πουλούσαν αυτοκίνητα από διάφορες μάρκες.  Με μια τέτοια εξέλιξη ο εισαγωγέας μας έβλεπε ότι οι αντιπρόσωποι του θα τον εκβίαζαν. Θα διεκδικούσαν μεγαλύτερο κομμάτι από το δικό του κέρδος, διαφορετικά θα πουλούσαν άλλα αυτοκίνητα.  Κατέστρωσε λοιπόν ένα απλό σχέδιο. Προ δεκαπενταετίας περίπου, άρχισε να τους φορτώνει με αυτοκίνητα «επί πιστώσει» . Συνηθισμένη πρακτική στο εμπόριο . Οι αντιπρόσωποι γέμισαν τις εκθέσεις τους με όλα τα μοντέλα, πουλούσαν ευκολότερα και περισσότερο, πλήρωναν με την πώληση, κι όλα καλά. Δουλειές με φούντες. Με τα χρόνια και με δε

O ταν μιλούν για "κρίση εξωτερικού χρέους", εννοούν "κρίση στο μηχανισμό είσπραξης των φόρων". Δεν φθάνουν δηλ. τα έσοδα του κράτους για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των  ξένων δανειστών. Οι κυβερνήσεις των χρεωμένων χωρών έχουν μεταβληθεί σε «ευγενείς»- φοροεισπρακτόρες μιας φεουδαρχικής τραπεζοκρατίας. Όταν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, η ανώτερη ιεραρχία της αυλής τους ειρωνεύεται, τους εμπαίζει, τους «καίει». Αν κατ’εξακολούθηση κλέβουν και μοιράζονται με τις ντόπιες παρέες τους (οι περίφημοι πέντε νταβατζήδες στην Ελλάδα, ή η μαφία στην Ιταλία, κλπ) τους φόρους και τα κέρδη του βασιλιά, τότε ο τελευταίος αντικαθιστά τους …δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς,   με   δικούς του ανθρώπους (Παπαδήμος, Μόντι, κλπ) . Οι παγκόσμιες τράπεζες μετά το ’80 διείσδυσαν και ελέγχουν πέρα από την αμερικάνικη κυβέρνηση την πλειονότητα των μηχανισμών και στην Ευρώπη. Ο Μόντι πρόεδρος του Τ rilateral Commission , o Παπαδήμος μέλος!!! Από τα πρώτα ραντεβού πούκανε ο νέος