Ιστορία γράφουν οι παρέες

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί; Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ βομβαρδιζόμαστε με ειδήσεις για το τι συνέβη στην Αίγυπτο και τι παίχτηκε στη Λιβύη, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία: Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε, να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής τους διαχείρισης και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος. Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα στην εξουσία που τους οδηγούσε κι αυτούς στην φτώχεια. Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα τα τελευταία δύο χρόνια; Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα; Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία: 2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει η λειτουργία τ

Τα παιδιά των αρχόντων κρατούν τις οικογενειακ έ ς παραδόσεις της φιλίας. Α λλάζουν οι καιροί,  αλλάζουν κι αυτά μαζί. Βγήκαν από τους πύργους με τους ψηλούς μαντρότοιχους. Αναπνέουν στον αέρα της δημοκρατίας τους, συντρώγοντας σε δημόσιους χώρους , σε κοινή θέα. Μουσειακά εκθέματα στο διπλανό τραπέζι, που μπορείς να επεξεργάζεσαι με τις ώρες. Τα ξένα αφεντικά τους από τις καπιταλιστικές μητροπόλεις παρακολουθούν κι αυτά. Φωτογραφίζουν, φακελώνουν, συνδυάζουν, εκβιάζουν. Τα πλοκάμια της παγκοσμιοποιημένης αυτοκρατορίας τους τυλίγονται γύρω από τα κορμιά τους. Οι μίζες κι οι παχυλοί μισθοί που γεμίζουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, πλέκουν τα πόδια τους. Σ αν τους εξαγορασμένους αστυνομικούς της χολυγουντιανής   μαφίας . Χωρίς «μα…, μήπως…, όχι…». Απολαμβάνουν το ουίσκυ τους, σκύβουν δουλικά το κεφάλι , καληνυχτούν το αφεντικό κι επιστρέφουν στην πατρίδα για να εκτελέσουν την επόμενη αποστολή. Οι « προστάτες »   περιμένουν στις μητροπόλεις τους τόκους τους από τους μικρομαγ

         (Από την Monde Diplomatique του Μαίου 2011 .)  To ΔΝΤ το παραδέχθηκε: " Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη  της χρηματοοικονομικής κρίσης, είναι ακόμη ζητούμενο η πλήρης αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην σταθερότητα του συστήματος ". Ωστόσο, το γεγονός που ο πρόεδρος της FED Μπεν Μπερνάκι χαρακτηρίζει ως " χειρότερη χρηματοοικονομική κρίση της παγκόσμιας ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης και της κρίσης του 1929 " δεν οδήγησε στις ΗΠΑ ούτε σε μία δικαστική αγωγή .  Οι Goldman Sachs, Morgan Stanley, JP Morgan είχαν στοιχηματίσει στην απαξίωση των ίδιων τίτλων υψηλού κινδύνου, τους οποίους πρότειναν στους πελάτες τους. "Καθάρισαν" με πρόστιμα, το συχνότερο μάλιστα με bonus. Στο τέλος της 10ετίας του '80, μετά την δόλια πτώχευση των ταμιευτηρίων στις ΗΠΑ, οκτακόσιοι τραπεζίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή. Εκτοτε, η ισχύς των τραπεζών που αυξήθηκε περαιτέρω μέσω των συγχωνεύσεων, φαίνεται ότι τους εξασφαλίζει την ατιμωρησία από τα αδύναμα κράτη πάνω σ

[Συχ νά παθαίνεις ένα κορεσμό, που σ’εμποδίζει να κατανοείς/μεταφράζεις την τρέχουσα ειδησεογραφία. Κακά τα ψέματα, χωρίς θεωρητική κατάρτιση στα οικονομικά/τραπεζικά, στις διεθνείς σχέσεις και στην πολιτική ενγένει, δεν μπορείς να  κατανοήσεις την επικαιρότητα. Τα media , στο βαθμό που δεν σχολιάζουν-τοποθετούν την κάθε είδηση σ’ένα ευρύτερο πλαίσιο ερμηνείας της επικαιρότητας, επιτελούν επίφαση ενημέρωσης, Αλλά ακόμα κι όταν βρίσκεις αυτή την ερμηνεία και το σχολιασμό, αν προέρχεται από στρατευμένους για ίδιο όφελος εγκεφάλους στην υπεράσπιση των κάθε μορφής εξουσιών, περισσότερο συσκοτίζεται η εικόνα παρά διαλευκάνεται. Δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μία Αλήθεια ή μία ερμηνεία. Το γεγονός και μόνο ότι δεν διαθέτεις ως αναγνώστης  τον άπειρο χρόνο να διαβάζεις, οδηγεί κάθε γράφοντα σε μεγάλη οικονομία ανάπτυξης των επιμέρους παραμέτρων και αποχρώσεων. Αν αξίζει κάτι, όμως, είναι να διατυπώνονται όσο πιο καθαρά γίνεται οι αλήθειες του καθενός, έντιμα και με τη στοιχειώδη επαγγελματική επ

Ο ρόλος της εξουσίας στους χώρους εργασίας.... Τις τελευταίες δεκαετίες οι ειδήμονες βιομηχανικών σχέσεων βάλθηκαν να μελετούν τη δυναμική των ομάδων στο γραφείο και το εργοστάσιο για να απομακρύνουν τις τριβές και να αυξήσουν την απόδοση. Κατόπιν, άλλοι κοινωνικοί επιστήμονες εφάρμοσαν τις ίδιες ιδέες στην μελέτη και αντιμετώπιση της οικογένειας αποδίδοντας τις οικογενειακές συγκρούσεις στην προσπάθεια των γονέων να επιβάλλουν απαρχαιωμένους εξουσιαστικούς ελέγχους. Ορίζοντας την εξουσία ως διαταγή που επικυρώνεται από τη δύναμη, οι ειδήμονες των κοινωνικών σχέσεων έπεισαν ότι είναι απαρχαιωμένη μορφή κοινωνικού ελέγχου. Η διαταγή παρέμενε κατ’αυτούς αποτελεσματική, μόνον όσο οι εργάτες κατείχαν μία υποτιμημένη, εξαρτημένη θέση εργασίας και δυσκολεύονταν να ικανοποιήσουν ακόμα και τις υλικές τους ανάγκες. Μόλις οι άνθρωποι ικανοποιήσουν τη βασική τους ανάγκη για ψωμί στέγη και ασφάλεια, αφιερώνουν την προσοχή τους στην ικανοποίηση της ανάγκης για αυτοπραγμάτωση. Ο εργάτης εξακολουθεί

Είτε με κατάθλιψη, είτε με πανικό, είτε με τον πόνο της ανεργίας, είτε απλά με τον φόβο της επόμενης μέρας, ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ. Θα βρούμε τον τρόπο μας:  μπαξέδες, κοινή κατσαρόλα, ανταλλαγές ειδών, δυο τρεις οικογένειες κάτω από την ίδια στέγη, συγκατοικήσεις εργένηδων, … Και θα περνάμε και καλά. Έχουμε, συγκριτικά πάντα, καταπληκτικό κλίμα, μια πανέμορφη χώρα κι ένα τσίπουρο που καίει κάθε καημό. Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ; Από τον πόλεμο και μετά, δυο-τρεις   γενιές πριν από μας έχτισαν σπίτια, εκμηχάνισαν την γεωργία και παράγουμε ασύγκριτα περισσότερα, τα πανεμιστήμια έβγαλαν επιστήμονες, στα εργοστάσια μπορούμε να παράγουμε του κόσμου τα καλούδια πανεύκολα. Με ποια λογική πάμε πίσω, στον τρόπο των παππούδων μας; Κάθε γενιά δούλεψε τα 40-50 χρόνια της και το αναμενόμενο είναι ο πλούτος να συσσωρεύεται στην κοινωνία και να κάνει πιο εύκολη τη ζωή των επόμενων γενεών. Αυτό το αυτονόητο γιατί δεν συμβαίνει σήμερα; Ψάχνοντας την απάντηση –σ

Του Ι.Τουτουδάκη, από το Capital Η χώρα θα εγκαταλείψει το ευρώ και θα πάει στη δραχμή.   Μην σας φοβίζουν με γκεμπελικές μεθόδους. Όποιος το ισχυρίζεται αυτό είναι επικίνδυνος (δεν υπάρχει κομψότερος χαρακτηρισμός) ή εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα. Δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει στην χώρα την δραχμή αν δεν το θέλει η ίδια. Η χώρα θα αναδιαρθρώσει κατόπιν συνεννόησης το χρέος και θα συνεχίσει να έχει ευρώ. Δεν μπορούν οι Ευρωπαίοι να την εκδιώξουν. Το ευρώ είναι νόμισμα σε κυκλοφορία στη χώρα, μόνο η χώρα μπορεί να το ανταλλάξει με άλλο νόμισμα. Άρα δεν κινδυνεύει κανείς από την δραχμή, είναι επιλογή για την χώρα αν την θέλει και όχι τιμωρία. Πιθανότερο ενδεχόμενο είναι η Ελλάδα στο ευρώ και η Γερμανία στο μάρκο. Σε θεωρητικό επίπεδο η χώρα θα μπορούσε να πήγαινε στη δραχμή, κάνοντας ένα φορολογικό παράδεισο μέσα στην Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι μια τεράστια συζήτηση. Λόγω, όμως, του ότι ο πολιτικός κόσμος είναι ανεπαρκής για τέτοια εγχειρήματα - εδώ δεν μπορεί να διαχειριστεί τα απλά - η

«Η λειτουργία της οικονομίας δεν έχει την μοιραιότητα των φυσικών φαινομένων (όπως ο καιρός, ο σεισμός, κλπ). Η άρχουσα τάξη –πολιτική και οικονομική- έχει πάντα, όπως ο αρχιτέκτονας, το σχέδιο. Κατά καιρούς το αναπροσαρμόζει, αλλά πάντα υπάρχει Σχέδιο». --------------------------- Ενταξη στην ΕΟΚ, κατάργηση βιομηχανικής πολιτικής και δασμών, κολύμπι στα βαθιά για τους επιχειρηματίες. Αποτέλεσμα: σταδιακή αποβιομηχάνιση (αυτοκινητοβιομηχανία, χημικές βιομηχανίες, κλπ) Κοινή αγροτική πολιτική, ποσοστώσεις στο γάλα και στις αγελάδες, ποσοστώσεις στη ζάχαρη, επιδοτήσεις εγκατάλειψης χωραφιών με φύτευση δένδρων, ξερίζωμα των αμπελιών, κλπ. Αποτέλεσμα ερήμωσε η επαρχία. Ερήμωση της υπαίθρου με στρατιές ανέργων και αποβιομηχάνιση στις πόλεις. Λύση α) από το πελατειακό κράτος/πολιτικούς με τη δημιουργία των νέων τζακιών (εργολάβων κι επιχειρηματιών) και τη δουλειά στο καθ’αυτού δημόσιο και β) στο άσε τους χωριάτες να βρουν τον δρόμο τους μέσα στην μιζέρια της παραοικονομίας (μι

Μια φράση που αντιστοιχεί σε μια νοοτροπία μιας άλλης εποχής, όχι πολύ μακρινής, όταν οι άντρες μετά τη δουλειά βρισκόταν στην πλατεία και σχολίαζαν οτιδήποτε. Στα καφενεία και τις καφετέριες ως τόπο συνάντησης, εν είδει λαικής συναγωγής, όπου γινόταν ανταλλαγή εμπειριών γύρω από τη δουλειά και σχολίαζαν και τα κοινά. Κουτσομπόλευαν κι αυτοί, σαν τις γυναίκες τους οι οποίες ανταμώναν στα σπίτια ή στις αυλές των σπιτιών για τον καφέ, με ελαφρά διαφορετική θεματολογία. Η έξοδος από το ιδιωτικό σπίτι του καθενός και το αντάμωμα στη δημοσιά, σε δημόσιους χώρους, είναι αυτό που έχει αλλάξει σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες. Αρκεί μια βόλτα στο παζάρι σήμερα για να συνειδητοποιήσεις ότι ο κόσμος δεν κυκλοφορεί έξω. Εντούτοις, το αντάμωμα στο παζάρι ή στον καφέ, η έξοδος από τον ιδιωτικό χώρο στην δημοσιά, συντελούσε τα μέγιστα στην κοινωνικοποίηση των κατοίκων, στην καλλιέργεια του αισθήματος του ανήκειν στο χωριό, στον έλεγχο ή επιβράβευση των ξεχωριστών συμπεριφορών, στην τέλεση των ζωτ

Η ευημερία μας ως καταναλωτών, από την ένταξη μας στην τότε ΕΟΚ και μετέπειτα, στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στις κοινοτικές επιδοτήσεις και στον ξένο δανεισμό. Το χρήμα που έρρευσε στη χώρα μας απ΄τα δύο αυτά κανάλια ρευστότητας δεν ήταν, όμως, παρά το αντίτιμο για - την αποβιομηχάνιση που ακολούθησε στη χώρα μας, - την χρηματοδότηση των εξοπλιστικών και λοιπών κρατικών προμηθειών μας και - την χρηματοδότηση των εισαγωγών καταναλωτικών ειδών απ’ τον πλούσιο βορά. Το σύστημα στην ευρωπαική γειτονιά μας λειτουργούσε μια χαρά: μας δίναν επιχορηγήσεις και δάνεια για να πληρώνουμε τους βορείους Hochtief, Siemens, Μirage, Mercedes, Miele,… Ετρωγαν οι πολιτικοί μας τις μίζες τους, αλλά είχαμε κι εμείς στο σπίτι μας ηλεκτρική κουζίνα γερμανικής τεχνολογίας. Την κυνικότητα του συστήματος την είxε διαβάσει καλά ο εκ των πλέον "ψαγμένων" πολιτικών μας Ανδρέας Παπανδρέου. Γι’αυτό και ο αγώνας του εξ αρχής ήταν για τα τότε Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και στη συνέχεια τα Κοι

Όπως τα παιδιά, μεγαλωμένα μέσα στον δαρβινισμό και στα πειράματα και θεωρίες τύπου big bang, αδυνατούν να κατανοήσουν τις θρησκευτικές μυθοπλασίες για την γένεση και την δημιουργία του κόσμου, το ίδιο και τα μεγαλύτερα παιδιά, οι φίλοι μου οι πενηντάρηδες, παρόλο μαθημένοι τριάντα χρόνια να διαχειρίζονται το χρήμα, αδυνατούν να κατανοήσουν την σύγχρονη μεταφυσική της οικονομικής ειδησεογραφίας. Ακόμα και κάποιοι με μεταπτυχιακά στα οικονομικά πολύ συχνά αναγκάζονται να μπουν στην διαδικασία να σταματούν την ανάγνωση, για περίπλοκους συλλογισμούς, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν το "τι θέλει να πει ο ποιητής", τι σημαίνει δηλ. η «βαρυσήμαντη» οικονομική είδηση που μόλις διάβασαν. Οι οικονομικοί αναλυτές και οι πολιτικοί που οικονομολογούν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να μετατρέψουν τους απλούς πολίτες σε οικονομολόγους των προφανών αληθειών: “αφού τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ελλείμματα πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις», «αν ο όποιος ΟΣΕ γράφει ζημίες, να απ

« Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει, μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι » Οταν είδα την παρακάτω φωτογραφία, νόμισα ότι τα δίχτυα μπήκαν για να προστατεύουν τους ανυποψίαστους πεζούς από σκουπίδια που πέφτουν απ’τον ...ουρανό. Ο ανατριχιαστικός τίτλος όμως που την συνόδευε στο σχετικό δημοσίευμα ήταν « Προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών. Δίχτυα τοποθέτησε η Foxconn για να αποτρέψει τις αυτοκτονίες των εργατών της ». Και συνέχιζε το δημοσίευμα: "Ενας ακόμη εργαζόμενος της Foxconn Technology, στην πόλη Σενζέν της νότιας Κίνας, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει -την Πέμπτη- ανεβάζοντας σε 13 τα άτομα, που αυτοκτόνησαν ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν από την αρχή του έτους. Το γεγονός ότι όλα τα συμβάντα αφορούν εργαζομένους κάτω των 25 ετών δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων κάνουν λόγο για εξοντωτικά ωράρια εργασίας και στρατιωτικού τύπου πειθαρχία , ζητώντας τη διεξαγωγή

Νομίζω ότι το ιδεολογικό στίγμα της περιόδου, είναι η αντιπαράθεση μεταξύ της πραγματικής οικονομίας (βιομήχανοι, έμποροι, κλπ) και του κράτους/τραπεζών. Σχετικό είναι το άρθρο του εκδότη της κυριακάτικης καθημερινής, ενώ αντίστοιχες αναλύσεις ακούγονται όλο και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό, που άρχισα να παρακολουθώ πάλι την επικαιρότητα: "Η κυβέρνηση (…) έχει φέρει εις πέρας σημαντικές μεταρρυθμίσεις παρά τις συγκρούσεις με ισχυρές συντεχνίες. Δεν έχει όμως ακόμη καταφέρει να καταλάβει πώς δουλεύει η αγορά και ορισμένα στελέχη της διακρίνονται από μια κρατικιστική και αντιεπιχειρηματική αντίληψη . Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει άμεσα, αν θέλουμε να μη βουλιάξει εντελώς η πραγματική οικονομία. (…) Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει σήμερα τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του σπάταλου κράτους (…)."

Όταν τα δημοφιλή πρωινάδικα σαν του Αυτιά ή του Παπαδάκη αναλαμβάνουν να εκφράσουν την λαική δυσαρέσκεια αντλώντας μάλιστα από την αριστερή φρασεολογία, σώζουν την αξιοπιστία των κωλο-κάναλων και ετοιμάζουν τον τηλεθεατή να πιστέψει και να στοιχηθεί στην επίσημη προπαγάνδα των δελτίων των "8" Όταν ο Πρόεδρος του κόμματος, το οποίο μαζί με την ΝΔ, εναλλασσόταν στην εξουσία τόσα χρόνια, κάνοντας μια χαρά το παιχνίδι της ντόπιας μεταπρατικής τάξης, προς όφελος των ίδιων και των ξένων προμηθευτών τους, κι έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα στην χειρότερη μπανανία οικογενειοκρατίας, διαφθοράς και απαξίωσης των πάντων έρχεται τώρα και σου λέει ότι εγώ είμαι η λύση, καταγγέλλοντας -με τα επιχειρήματα της αριστεράς- το σύστημα ως βαθυστόχαστος αναλυτής Όταν ο εναλλακτικός δρόμος του σοσιαλισμού εκφράζεται από μια κορπορατίστικη αριστερά , που δεν εμπιστεύεται καμιά αυτοέκφραση και οργάνωση της κοινωνίας αν δεν την ελέγχει κομματικά, που δεν μπορεί να συσχετίσει τον

" Εάν διοχετεύουμε χρήματα σε μια χώρα όπου η διαφθορά επεκτείνεται σε υψηλά κυβερνητικά στελέχη, δεν θα δούμε καμία μεταρρύθμιση ", είπε σήμερα ο Μ. Μobius στο Blooberg . Στην ανάρτηση χορεύοντας με τις αγορές μετέφερα από ξένα think tanks τις αιτίες της ελληνικής κρίσης. Στις αιτίες αυτές η διαφθορά και η τριτοκοσμικού χαρακτήρα ελληνική πολιτική σκηνή ήταν πρώτη μεταξύ αυτών που είχαν τη ρίζα τους στην χώρα μας. Αρα που βρίσκεται το πρόβλημα του ξένου δανεισμού μας και τα υψηλά επιτόκια, αν όχι στο ότι ανέλαβαν να λύσουν το πρόβλημα οι ίδιοι πολιτικοί που το δημιούργησαν? Οι οποίοι είναι στιγματισμένοι ως διεφθαρμένοι? Μετά το "Γιώργο άλλαξε τα όλα" τώρα θα κάνει και η ΝΔ ριζική αλλαγή προσωπικού! Έ  ρε παραμύθι που πέφτει... Διαβάστε τα καταπληκτικά που είπε ο πρωθυπουργός μας σε ομιλία του στο συνέδριο της ΜΚΟ "Διεθνής Διαφάνεια" όπως δημοσιεύτηκαν στο in.gr την Δευτέρα 20/04/2010 με τίτλο "Η διαφθορά και η σπατάλη του κράτους τα αίτι

Ο ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Φίλες και φίλοι, καλώς ανταμώσαμε Έπρεπε να’ρθουν τα δύσκολα για να ανταμώσουμε, να ενωθούμε. Θαρρείς και αυτό που μας συμβαίνει αυτή την περίοδο μας ξεπερνάει, και φοβόμαστε και αποζητούμε τον συνάνθρωπο, να μοιραστούμε τον πόνο μας. Η ιδέα ξεκίνησε από τα μέλη του συλλόγου γονέων του 18ου Λυκείου Τούμπας. Αρχικά τα λέγαμε μεταξύ μας, βράζαμε στο ζουμί μας δηλ., μέχρι που ο φίλος ο Γιάννης έριξε την ιδέα να τελειώνουμε πια με τις κουβέντες καφενείου και τις κλάψες μας και να κάνουμε ότι κάναμε και στον σύλλογο: να ενδιαφερθούμε δηλ. για τα παιδιά μας, για την τσέπη μας και για τον διπλανό μας, κι ας μην είναι συγγενής. Αρχικά ξεκινήσαμε πέντε, μετά γίναμε 10 και μάζωξη στη μάζωξη βρεθήκαμε να είμαστε ακόμη περισσότεροι. Εξ αρχής ξεκαθαρίσαμε ότι τα κόμματα δεν μας ενδιαφέρουν. Ότι η κομματική ταυτότητα του καθενός δεν αποτελεί κριτήριο για την παρέα μας. Όχι ότι κι εμείς δεν περάσαμε κάποια στιγμή ή δεν ψηφίζουμε όλοι στις εκλογές κάποιο κόμμα. Ω