Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Ο οικουμενικός νταβατζής

Τι μας λένε «οι καλοί» για τις τράπεζες? Ότι φυλάνε τις πολύτιμες αποταμιεύσεις μας Ότι μας δίνουν και τόκο, σαν μέρισμα από τον μεγαλύτερο τόκο που εισπράττουν οι ίδιες όταν δανείζουν τα λεφτά μας στις επιχειρήσεις. Οι καλές μας οι τράπεζες μας παρουσιάζονται να μαζεύουν, φασούλι το φασούλι, τις μικρο-καταθέσεις των πολλών, για να τις κάνουν μεγάλα δάνεια για μεγάλα εργοστάσια, μεγάλα πλοία κι άλλα πολλά μεγάλα. Καθαρά πράγματα, ξεκάθαροι λογαριασμοί. Αν δεν υπήρχαν, θάπρεπε να τις εφεύρουμε. Αλλά και «οι κακοί», τι είναι αυτά που λένε? Ότι δανείζουν 3 και 4 φορές το ύψος των καταθέσεων που έχουν συγκεντρώσει. Ότι μη τύχει και εμφανιστούμε οι καταθέτες όλοι μιας τράπεζας να ζητήσουμε τα λεφτά μας. Δεν υπάρχουν λεφτά. Σκέτα ψηφιακά νούμερα στις οθόνες των υπολογιστών έγιναν! Ότι δανείζουν με βάση τους διεθνείς κανόνες 10 φορές τα δικά τους κεφάλαια. Με 10 εκατ. μετοχικό κεφάλαιο, δανείζουν άλλα 90 εκατ. Που τα βρίσκουν? Τα πληκτρολογούν στα κομπιούτερ τους. Αέρας κοπανιστός! Λένε ακόμα

Η μέγιστη ελευθερία. Αυτή του καταναλωτή.

« Δεν βγαίνουμε. Δεν υπάρχουν άλλα λεφτά Αυτά είναι όλα ». Αλλά « Είσαι ελεύθερος να τα κάνεις ότι θες ». Η μέγιστη ελευθερία. Αυτή του καταναλωτή. Στην πράξη, ότι βγάζουμε πάει σε πολύ χειροπιαστά πράγματα: το 24% πάει για τρόφιμα, το 20% για έξοδα κατοικίας (ενοίκιο, ρεύμα, νερό, θέρμανση, κλπ), το 10% για την υγεία, 8% για ταβέρνες, ξενοδοχεία, κλπ, το 7% για ένδυση-υπόδηση κι άλλο 7% για διαρκή καταναλωτικά αγαθά. Αισίως, ξεπεράσαμε το 75% του συνολικού εισοδήματος μας Το υπόλοιπο πάει σε μεταφορές, επικοινωνίες, εκπαίδευση, κλπ. ( Πηγή: ΕΣΥΕ, Έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών 2004/2005). Για ποια «καταναλωτική» ελευθερία λοιπόν μας μιλούν? Πώς να ασκήσω αυτή την ελευθερία μου στο να επιλέξω, δηλ., ανάμεσα σε δυο μάρκες μαγιονέζας, οδοντόκρεμας, τηγανιών, στερεοφωνικών ή αυτοκινήτων, κλπ,? Αφού στο σχολείο δεν μούδωσαν τέτοιες πρακτικές γνώσεις, στην τηλεόραση και στα άλλα μέσα δεν τους ενδιαφέρει το πρόβλημα μου και στη δουλειά, όπου χάνω τη μισή ζωή μου, κάνω μηχανικά άσχετα π

Τι είναι καπιταλιστική κρίση?

Ας δούμε πρώτα απ' όλα τι δεν είναι καπιταλιστική κρίση . Δεν είναι, λοιπόν, καπιταλιστική κρίση, *Το ότι 950 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα, *Το ότι υπάρχουν 4,75 δισεκατομμύρια φτωχοί σε όλο τον κόσμο, *Το ότι υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο άνεργοι σε όλο τον κόσμο, *Το ότι πάνω από το 50% του παγκόσμιου οικονομικά ενεργού πληθυσμού εργάζεται σε επισφαλείς συνθήκες , *Το ότι 45% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε νερό , *Το ότι 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας , *Το ότι 113 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και 875 εκατομμύρια ενήλικες συνεχίζουν να είναι αναλφάβητοι , *Το ότι 12 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας απολύτως ιάσιμων ασθενειών, *Το ότι 13 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της καταστροφής του περιβάλλοντος , *Το ότι 16.306 είδη, μεταξύ των οποίων το ένα τέταρτο των θηλαστικών, απειλούνται με εξαφάνιση , γιατί όλα αυτά συνέβαιναν πριν από την κρίσ

"Επανάστασης Eγκώμιον" από την Monde

Όταν ο δ/ντής σύνταξης της εφημερίδας Monde Diplomatique -η οποία διαβάζεται απ'όλες τις καθώς πρέπει ελίτ του κόσμου- μιλά για την λαική επανάσταση, όπως στην συνέχεια, τύφλα νάχει Aυγή, Ριζοσπάστης, Αριστερά, κλπ; ( Σημαντικό : στην επιλογή που ακολουθεί, εκτός από τους τίτλους, δεν πρόσθεσα ούτε λέξη ..!) Υπάρχουν κοινωνικές τάξεις? Το 1988, ο πρόεδρος Μπους, ψάχνοντας για ένα ισχυρό επιχείρημα, κατηγόρησε τον αντίπαλό του από το Δημοκρατικό Κόμμα, τον Μάικλ Δουκάκη - έναν πλήρως ακίνδυνο τεχνοκράτη: « Θέλει να μας χωρίσει σε τάξεις . Αυτό είναι καλό για την Ευρώπη, αλλά εδώ είναι Αμερική ». Κοινωνικές τάξεις στην Αμερική! Καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος μιας τέτοιας κατηγορίας. Ο νυν ένοικος του Λευκού Οίκου έκρινε επείγον να κατευνάσει τη λαϊκή οργή: «Ενα από τα σημαντικότερα διδάγματα της κρίσης είναι ότι η οικονομία μας δεν λειτουργεί παρά μόνο εάν είμαστε όλοι μαζί . [...] Δεν γίνεται να βλέπουμε έναν δαίμονα σε κάθε επενδυτή ή σε κάθε επιχειρηματία που προσπαθεί να βγάλει κ

Ανοδος του πολιτικού εξτρεμισμού!!!

"Κοινωνική αναταραχή φοβούνται οι Βρυξέλλες, που προβλέπουν ότι 8,5 εκατ. άνεργοι θα προστεθούν στους ήδη 20 εκατ. ανέργους της Ε.Ε. «Οδηγούμαστε προς μία κοινωνική έκρηξη», δηλώνει ο Ζ.Κ. Γιουνκέρ, για άνοδο του «πολιτικού εξτρεμισμού» κάνει λόγο ο Βλ. Σπίντλα. ....". Περισσότερα στο http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41611 Ανακοινώνουν σε μας με μετριοπαθείς υπολογισμούς χαμηλότερα των αναμενόμενων ποσοστά ανεργίας, αλλά προειδοποιούν και τα αφεντικά τους για το τι να περιμένουν. Μην τους κατηγορήσουν μετά για ανικανότητα στη διαχείριση κρίσεων...

Για την πολλά υποσχόμενη γενετική

"Οι γενετικές έρευνες δεν είναι πανάκεια για τις ασθένειες" άρθρο στην Ελευθεροτυπία της 6/5/09 http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=41690 "....Μετά την χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος το 2003, υπήρξε μέχρι σήμερα μια πραγματική ερευνητική «έκρηξη» σχετικά με το ποια γονίδια ευθύνονται για ποια ασθένεια και την ανακάλυψη νέων γονιδιακών θεραπειών , με το σκεπτικό ότι μπορούν να εντοπιστούν ένα ή λίγα γονίδια που ευθύνονται για κάθε ξεχωριστή ασθένεια και έτσι να υπάρξει μια στοχευμένη και πιο αποτελεσματική θεραπεία. Όμως, όσο η έρευνα προχωρά, τόσο τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα και γίνεται όλο και πιο συνειδητό ότι δεν αρκεί ο εντοπισμός μερικών γονιδίων για μια θεραπεία, αν μη τι άλλο λόγω της επίδρασης των υπολοίπων παραγόντων (διατροφή, περιβάλλον κλπ). Σε μερικές περιπτώσεις οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η γενετική επίδραση δεν ευθύνεται σε ποσοστό πάνω από 10% για την εκδήλωση μιας ασθένειας ...." Μ'αρέσει όταν οι

Το ταξίδι του Νάρκισσου στον 20ο αιώνα

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο «όλα σε ένα» επιχειρηματίας άρχισε να μοιράζει αρμοδιότητες: Τμήμα Σχεδιασμού Παραγωγής αρχικά, Λογιστήριο στη συνέχεια, Τμήμα πωλήσεων, κλπ. Η επιχείρηση άρχισε να δημιουργεί την εταιρική γραφειοκρατία της και η φιγούρα του αφεντικού χάθηκε πίσω από μια σειρά ‘ειδικών’. Ο μηχανικός Taylor έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος ‘ειδικός’ ο οποίος αναλύοντας με το χρονόμετρο τις μεθόδους και τα εργαλεία εκτέλεσης μιας εργασίας, μετέτρεψε τους εργαζόμενους σε απλά εκτελεστικά όργανα των εντολών των Τμημάτων Σχεδιασμού. Αυτό σε πρώτη φάση. Γιατί στη συνέχεια, ο «εξορθολογισμός» προχώρησε παραπέρα, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε απλά εξαρτήματα της γραμμής παραγωγής. Ηδη, από το 1920 περίπου η μαζική παραγωγή και το σύγχρονο marketing έκαναν την εμφάνιση τους στην αυτοκινητο-βιομηχανία του Henry Ford. Από την εποχή αυτή, ο εργαζόμενος έπαυε να είναι μάστορας, χάνοντας την αυτοεκτίμηση, αλλά και την διαπραγματευτική δύναμη του. Η τεχνική γνώση του απαλλοτριώθηκε από

Παροιμίες..

Αντάμωσα μ΄ένα φίλο απ΄ τα φοιτητικά χρόνια, ( διαβάζοντας ένα βιβλίο του ) ο οποίος μου θύμισε ότι οι ξενοσπουδαγμένοι, με την εισαγόμενη μεθοδολογία ανάλυσης και σκέψης, αδυνατούν να προσεγγίσουν τα ‘καθ’ημάς’ πράγματα. Και η όποια γνώση τους, είναι αδύνατον να επικοινωνήσει ‘ερωτικά’, (με την έννοια του συμ-πάσχω), μ΄όποιους υποφέρουν ή απλά ψάχνουν το νόημα. ( Από τα ‘καθ’ημάς’ και το ‘ερωτικά’ ελπίζω κάποιοι να αναγνώρισαν τον Μεγάλο Σαλονικιό, Κωστή Μοσκώφ). Αυτή η εισαγόμενη, ακαδημαϊκή, ‘εργαλειακή’ σχεδόν μεθοδολογία και γνώση, εξυπηρετεί μόνο αυτούς, που βάζουν την γνώση στην υπηρεσία των κυβερνώντων ή την χρησιμοποιούν για ίδιο συμφέρον. Γι΄αυτό κι εγώ, σήμερα, φεύγω στ΄άλλο άκρο, παραιτούμαι απ΄οποιαδήποτε προσπάθεια ανάλυσης, και δίνω τον λόγο στον ανώνυμο συμπατριώτη μας: Για να μην 'άγεσαι και φέρεσαι', να χτίζεις εαυτό αντί να χάνεσαι : «Χίλιες γνώμες να ακούς, Απ’τη δικιά σου μη ξεφεύγεις.» Για την έπαρση και για συνετισμό των από πάνω: «Οσο κυκλοφοράς καβάλα

Ας μορφ-ωθούμε…

Οι διανοούμενοι που άλλοτε ήταν σαν εθνικοί σταρ, με διεθνή ακτινοβολία, αραίωσαν. Τη θέση τους πήραν επιφυλλιδογράφοι με το κομμάτι και έμπειροι παλαιοί δημοσιογράφοι. Εφημερίδες αντί για βιβλία. Ακόμα και τους μαρξιστές οικονομολόγους δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις από τους επαγγελματίες του οικονομικού ρεπορτάζ. Τα δε επαγγελματικά στελέχη της αριστεράς ανατρέχουν σε κλασικές πηγές των αρχών του εικοστού αιώνα, για να βρουν πολιτικές απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα. Με τον ίδιο τρόπο που δανείζονται πολιτικές πλατφόρμες από αδελφά κόμματα άλλων χωρών, άλλων συνθηκών, άλλων προταγμάτων και προτεραιοτήτων. Εντωμεταξύ, εμείς, ψαχνόμαστε μεταξύ μας κι είμαστε πάντα οι ίδιοι κι οι ίδιοι και πάντα μειοψηφικά λίγοι. Κι όταν βρισκόμαστε, αν δεν μας ζαλίσει η ρετσίνα, σπάνια χωρίζουμε πλουσιότεροι. Λες και ψάχνουμε ακροατήριο για τους μονολόγους μας ή το μεθύσι. Στην πλειονότητα μας, στις σύγχρονες κοινωνίες, ψάχνουμε ενεργητικά πλέον την παθητικότητα. Όχι μόνο του βυθίσματος στον καναπέ

Η οικονομική κρίση, τα σύκα και η σκάφη

[ Επειδή κατάφεραν και μας έπεισαν ότι είμαστε ανίκανοι να κατανοήσουμε οτιδήποτε πέρα απ’ότι νοιώθουμε, ήρθε αλλοίμονο ο καιρός να προσπαθήσουμε να πούμε «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη». Οι μηχανικοί της παραγωγής, σε συνεργασία με διεστραμμένους κοινωνικούς ψυχολόγους, κατάφεραν να επιβάλλουν -χάρη στην επιστημονική εξειδίκευση- στεγανά στη γνώση και να μας μπερδέψουν, να μας κάνουν τα «μυαλά κουρκούτι». Ας δούμε λοιπόν αν μπορούμε να καταλάβουμε και να συνεννοηθούμε πάνω στο τι είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση. Ας επιδιώξουμε να νοιώσουμε την παιδική χαρά του ότι καταλαβαίνουμε τη μηχανική του θέματος. Και λέω χαρά, γιατί η πραγματική ηδονή είναι φαντάζομαι, πέρα από το να καταλαβαίνουμε, να έχουμε και άποψη και να μπορούμε να αλλάζουμε αυτά που επηρεάζουν τις ζωές μας ]. Η μοιρασιά του πλούτου Η ανθρώπινη εργασία ανά τους αιώνες παρήγαγε πλούτο ο οποίος είναι ήδη μοιρασμένος. Κι έτσι συμβαίνει άλλοι να «γεννιούνται κάτω από την μηλιά», και άλλοι να βρίζουν τα «αρ…δια του πατέρα

Για την βία τους.

Το μονοπώλιο της φυσικής βίας είναι θεμελιακό προνόμιο του σύγχρονου κράτους . Του έχει εκχωρηθεί από το κεφάλαιο, που διατηρεί την άσκηση του μονοπώλιου της απόλυτης βίας , της οικονομικής βίας, της επιβίωσης , πάνω στους όμηρους μισθωτούς . Το ελληνικό κράτος έκανε κατάχρηση της βίας όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, μ΄αποτέλεσμα η κοινωνία μας να έχει γίνει ανεκτική στην άσκηση βίας των "τρομοκρατών". Πολλοί φλερτάραμε, εν ολίγοις, με τα κείμενα της 17 Νοέμβρη. Σήμερα η βία του κράτους ασκείται και δι’αντιπροσώπων (βλ.κουκουλοφόροι εδώ, μουσουλμάνοι αλλού). Με στόχο την ψυχολογική τρομοκρατία των «φιλήσυχων» πολιτών . Βλέπεις οι κοινωνίες ανέκαθεν υποτάσσονται και διοικούνται με το φόβο . Επί πλέον, η βία των επαγγελματιών αντιπροσώπων-τρομοκρατών καλεί για μεγαλύτερη αστυνόμευση ολόκληρης της κοινωνίας . Ισως πρέπει να συμπτήξουμε μέτωπο εναντίον όλων αυτών των επαγγελματιών «επαναστατών/ αντικαπιταλιστών», καταγγέλοντας όλες τις μορφές που παίρνει η βία του συστήματος και

Τα παιδιά.

« Για να είμαστε σοβαροί, ΠΡΕΠΕΙ να δείχνουμε σοβαροί ». Το ΠΡΕΠΕΙ αυτό ο Καβάφης το ακύρωσε, υπογραμμίζοντας, την σοβαρότητα που έχει η έκφραση των προβάτων . Εγώ, σκέφτομαι πόσο πιό σοβαρά δείχνουν τα παιδιά , όταν παίζουν τους ρόλους τους , στον φανταστικό τουςκόσμο.

Η πρώτη του Ομπάμα

Πρώτη μεγάλη πολιτική παρέμβαση του Ομπάμα για την αντιμετώπιση της κρίσης…. Το πακέτο μέτρων ύψους 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάσωση της αμερικανικής οικονομίας. Σκοπός του πακέτου η δημιουργία ή σωτηρία 3,5 εκατ.θέσεων εργασίας. Σημειωτέον ότι ο ρυθμός απολύσεων μόνο τον Γενάρη ήταν 20.000 νέοι άνεργοι ημερησίως. Ισάριθμες πιθανότατα εξαθλιωμένες οικογένειες ημερησίως. Για τον λόγο αυτό βιαζόταν ο Πρόεδρος. Προσέφυγε μάλιστα με περιοδείες και στον λαό για να πείσει τους Ρεπουμπλικάνους να κάνουν γρήγορα, να μη κωλυσιεργούν. Για δικούς του λόγους ήθελε να αποσπάσει και μερικές ψήφους των αντιπάλων. Ηθελε λέει να εμφανίσει εθνική συναίνεση στο σχέδιο του. Για τον σκοπό αυτό μπήκε στην διαδικασία των περικοπών κονδυλίων, καθότι οι ρεπουμπλικάνοι υποτίθεται ότι είναι εναντίον και των σχεδίων σωτηρίας των τραπεζών. Ορίστε τώρα οι περικοπές που έγιναν στα πλαίσια αυτής της διαπραγμάτευσης: κονδύλια που αφορούσαν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανέργων, ασφαλιστική προστασία υγείας για του

Ποιές Η.Π.Α.;;;

“Τουλάχιστον 23 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους στις ΗΠΑ από την κακοκαιρία που πλήττει τις μεσοδυτικές Πολιτείες, από την Οκλαχόμα έως τη Δυτική Βιρτζίνια. …. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έμειναν στο σκοτάδι. Υπάρχουν ανησυχίες ότι θα παραμείνουν χωρίς ρεύμα για αρκετές ακόμη ημέρες….” Η είδηση από το in.gr και αφορά την μητρόπολη του καπιταλισμού, που σε θαμπώνει με τα “νέον” και τον πλούτο των χολιγουντιανών λεωφόρων. Είδηση που σε κάνει να νοιώθεις πλούσιος και ασφαλής, ακόμα και στην Ψωροκώσταινα.

Τ' αηδιαστικά σαράκια

Τελευταία τεμπελιάζω όσον αφορά στο γράψιμο. Κατά τ'άλλα διαβάζω πολύ. Τα ίδια και τα ίδια βιβλία κι ενδιάμεσα από κανένα μυθιστόρημα για ξεκούραση. Διάβασα και το "Ο θάνατος της κόκκινης ηρωίδας", αστυνομικό, με φόντο την σημερινή Κίνα, με διάσπαρτα ενδιάμεσα αποστάγματα της κινέζικης σοφίας. Οπως : " ήταν τελικά μια επιλογή, τ'ότι δεν ήθελα να κάνω επιλογή " ή αυτό που μ'έστειλε και έχασα τον ρυθμό μου και στο διάβασμα "ανάμεσα στα έντομα, τα πιό αηδιαστικά είναι τα σαράκια που τρέφονται με βιβλία ". Αυτό το τελευταίο τώρα γιατί το πήρα προσωπικά δεν κατάλαβα. Αποκλείεται ο πούστης ο κινέζος να αναφερόταν πραγματικά στο συγκεκριμένο ζωύφιο;

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – Κuνeva Κostadinka

Το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου, επιστρέφοντας στο σπίτι της η καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε επίθεση από αγνώστους με βιτριόλι. H κυρία Κούνεβα, στις 10.12.07, μ’αφορμή το συνταξιοδοτικό και με την ιδιότητα της ως γραμματέα της Παναττικής Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, είχε μιλήσει στην Ελευθεροτυπία και είχε πεί το εξής ακατανόητο (...) για τους απλούς ανθρώπους: “Οι εταιρείες που δουλεύουμε υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν το κοινό, αλλά τελικά φαίνεται ότι ιδρύθηκαν για να πλουτίζουν οι ιδιοκτήτες τους” . Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι συνδικαλίστρια στον χώρο των ιδιωτικών συνεργείων καθαρισμού. Δουλεύει στον ΗΣΑΠ. Είχε δώσει μάχες ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Είχε απειληθεί γι αυτό. Φέτος, π αρότρυνε πάλι τις συναδέλφους της, να μην υπογράψουν για περισσότερα χρήματα από αυτά που θα έπαιρναν . Η εταιρεία στην οποία δούλευαν ήθελε να τους φάει ένα μέρος από το δώρο των Χριστουγέννων. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ήρθε

Επικήδειοι χαιρετισμοί και γνωριμίες

Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν Αγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου. «Το ελληνικό θέατρο από πολύ νωρίς καθιέρωσε τον Χάρολντ Πίντερ ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς του ρεπερτορίου του. Με μια πρόχειρη στατιστική υπερβαίνουν τα 50 ανεβάσματα έργων του σε όλη τη χώρα, με πρωτοστάτη τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, που με συστηματική παρουσίαση των μεγάλων έργων του πραγματικά μύησαν το ελληνικό κοινό στον ιδιότυπο κόσμο του. Ο Μίνως Βολανάκης πρέπει επίσης να μνημονευθεί μεταξύ των πρώτων που γοητεύθηκαν από τη μαγεία και το μυστήριο της θεατρικής γλώσσας του, δουλεύοντας κυρίως πάνω στα μονόπρακτά του. Το ΚΘΒΕ τον τίμησε τρεις φορές με σημαντικά ανεβάσματα έργων του. Πιο πρόσφατα ο Αντώνης Αντύπας και ο Λευτέρης Βογιατζής έδωσαν νέα δημιουργική πνοή στο ενδιαφέρον της ελληνικής σκηνής για τον Πίντερ». Το 2005 κέρδισε το βραβείο Νομπέλ

Zeitgeist Addendum Analysis

Κι άλλο video που αξίζει να το δούμε αλλά "σε παρέα" για σχολιασμό πατώντας εδώ για την ολόκληρη ταινία κι εδώ αν θέλετε να την αναλύσετε http://zeitgeistanalysis.site50.net/