Ιστορία γράφουν οι παρέες

"...Οσο για την περιουσία «ψίχουλα» της Εκκλησίας, κατέχει 1.282.300 στρέμματα γης, τα οποία θεωρεί λίγα σε σύγκριση με τη γη που κατέχει το Δημόσιο (43.568.000 στρ.), η Τοπική Αυτοδιοίκηση (15.553.200 στρ.) και οι συνεταιρισμοί (1.098. 400 στρ.). Εχει 6.700 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τα οποία δεν ελέγχει. Αγνοεί τις περιουσίες των 2.500 μονών, ενοριακών ναών και μητροπόλεων λόγω δαιδαλώδους οργάνωσης - μόνο η ετήσια απόδοση της κεντρικής διοίκησης είναι γνωστή (περί τα 20 εκατ. ευρώ). Σημειώνει λαμπρές επιδόσεις στο ξεκοκάλισμα ευρωπαϊκών πόρων (έχει ήδη ρυθμιστεί νομοθετικά ώστε να περάσουν στα χέρια των ιεραρχών κατευθείαν από το υπουργείο Οικονομικών 255 εκατ. ευρώ από το Δ΄ ΚΠΣ), ενώ με ουκ ολίγες συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) καταφέρνει να απομυζά ουκ ολίγο δημόσιο χρήμα. Σημαντική λεπτομέρεια. Κάθε χρόνο το Δημόσιο καταβάλλει πάνω από 200 εκατ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του κλήρου...." Από το άρθρο της Τασούλας Καραισκάκη στην Καθημερινή http://n

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή. Αφιερωμένο από τον πρωθυπουργό μας σε όλους του αγωνιστές της Σοφοκλέους...

".... Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι, μεταξύ των κερδισμένων αυτής της κρίσης, φαίνεται να είναι και ο… μαρξισμός! Αλλη μια ειρωνεία: τη στιγμή που ανεβαίνουν οι μετοχές του Μαρξ στο χρηματιστήριο των ιδεών, δεν έχουν απομείνει και πολλοί μαρξιστές για να διεκδικήσουν μέρισμα…" Ενδεικτικό δημοσίευμα του come back του μαρξισμού στην Κυριακάτικη Καθημερινή http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/10/2008_289845

Να δούμε τα δεδομένα του προβλήματος πρώτα: - Εδώ και 100 περίπου χρόνια το σύστημα δουλεύει με το μοντέλο της ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. - Εδώ και 30 περίπου χρόνια αυτοματισμοί και διάφορες αυτόματες μηχανές (ρομπότ) αντικαθιστούν τους ανθρώπους στις γραμμές παραγωγής. - Ζήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια φάσεις οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. - Ζήσαμε την διαίρεση όλων ημών των εργαζομένων α) σε μόνιμους, ειδικευμένους, καλά αμειβόμενους και β) στους χαμηλόμισθους, ανειδίκευτους, αντικαταστάσιμους, «αναλώσιμους» ενγένει εργαζομένους. - Η μαζική παραγωγή οφείλει να ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙΤΑΙ στη μαζική κατανάλωση. Οτι ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ, για να δημιουργήσει τα προσδοκόμενα κέρδη στο κεφάλαιο, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΑΙ. - Η ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, όμως, προυποθέτει διανομή του παραγόμενου πλούτου (επανεπενδυόμενο κεφάλαιο - κέρδη ιδιοκτητών - αμοιβή εργασίας), ώστε η κοινωνία να έχει αγοραστική δύναμη ίση με την αξία των παραγόμενων και προσφερόμενων σε κατανάλωση προιόντων και υπηρεσιών. Δια

[ Το κείμενο που ακολουθεί ξεκίνησε σαν προσπάθεια κάποιου, που ενώ σπούδασε οικονομικά κι εργάζεται πάνω στο αντικείμενο που σπούδασε, παρόλα αυτά αδυνατούσε να κατανοήσει την τρέχουσα οικονομική κρίση. Ταυτόχρονα, του ήταν επιτακτική η ανάγκη διατήρησης και συμμετοχής σ’ένα διάλογο που δεν έλεγε, όμως, να πάρει μπρός. Οι ανάγκες, βέβαια, της ανάλυσης προυποθέτουν μελέτη της ιστορίας των οικονομικών κρίσεων, την ανάλυση του καπιταλισμού μετά από συστηματική μελέτη της μαρξιστικής βιβλιογραφίας, κοινωνιολογικές γνώσεις, ένα μεταπτυχιακό (…ΜΒΑ κατά προτίμηση!) στα παράγωγα, κλπ. Επειδή όμως μ’αυτές τις προυποθέσεις, εμείς οι εργαζόμενοι δεν θα αρθρώναμε ποτέ λόγο, ενώ έχει ιστορικά αποδειχθεί πόσο επικίνδυνο είναι να αφήνουμε τους "ειδικούς" να μιλούν για λογαριασμό μας, ας συγχωρεθούν τυχόν κενά, ελλείψεις, ή και λάθη ]. Η πραγματική και η πλασματική οικονομία Ανέκαθεν, η χρηματοπιστωτική σφαίρα αποτελούσε “γκρίζα ζώνη” για τους θεωρητικούς μαρξιστές. Ισως αυτό να οφείλεται κ

Και η ζωή συνεχίζεται... Μας έχουν τρελλάνει; Ψαχνόμαστε τι πρέπει να κάνουμε με τις τρείς κι εξήντα καταθέσεις που έχουμε; Κόψαμε και τις περιττές δαπάνες στο supermarket; Oλοι έτσι κάνουν; ΟΧΙ. Κι επειδή η φτώχεια θέλει καλοπέραση, ακούστε… 1. Στο κρατίδιο του Μονακό, στο ακριβότερο εστιατόριο του κρατιδίου με το όνομα Hôtel de Paris, ένας μεζές 50 γραμμαρίων από περσικό χαβιάρι κοστίζει 408 Ευρώ και μπορείς να τον συνοδεύσεις με ένα κρασί από την μεγαλύτερη κάβα του κόσμου που περιέχει 250 χιλ.φιάλες. Σ’αυτό το εστιατόριο λοιπόν διοργάνωσε γεύμα για πενήντα μεγαλο-στελέχη του ο πρόσφατα διασωθείς βελγ-ολλανδο- λουξεμβουργιανός κολοσσός με το όνομα FORTIS. Οι τρείς κυβερνήσεις μαζί χρειάσθηκε να πληρώσουν για την σωτηρία του 11,2 δις Ευρώ. Τώρα που σώθηκε ξέρετε πόσα πλήρωσε για ΕΝΑ γεύμα πενήντα ατόμων στο Μονακό; 3.000 Ευρώ το κεφάλι. Και η δικαιολογία τους; Το γεύμα είχε προγραμματισθεί πριν την κρίση!!! 2. Όπως όλοι οι μέτοχοι και τα μεγαλοστελέχη των εισηγμένων στα χρηματιστήρι

Σενάρια τρόμου; Βρισκόμαστε σε πλήρη εκδήλωση των συμπτωμάτων μιας κρίσης, στο ξέσπασμα της οποίας ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι, λένε, απλώς το "τράβηγμα της σκανδάλης" και η "κορυφή του παγόβουνου". Ακούμε για επιχειρήσεις κολοσσούς να καταρρέουν, για κράτη να κινδυνεύουν να πτωχεύσουν, αλλά εμείς, για την ώρα τουλάχιστον, καταλάβαμε τίποτα; Αν δεν ήταν οι πτωχεύσεις τεραστίων πολυεθνικών, με υπεραιωνόβια ιστορία, θα λέγαμε ότι όλος αυτός ο θόρυβος δεν είναι παρά ένα ακόμη made in USA σενάριο τρόμου, για να μας τα πάρουν ακόμη μια φορά. Γιατί αυτό κάνουν ήδη με τις εξαγορές και τις κεφαλαιακές ενισχύσεις. Παίρνουν λεφτά από τον κρατικό κορβανά, τον οποίο γεμίζουμε με συντριπτικά άνισο τρόπο τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, και τα δίνουν σε ενίσχυση κάποιων μεγαλο-καπιταλιστών. Και νάστε σίγουροι ότι το σενάριο, μετά τις μεγάλες αρπαχτές αυτών των ημερών και τις παπαρολογίες περί νεο-κευνσιανής πολιτικής, θα εξελιχθεί με περικοπές στον τομέα των κοινωνικών παροχ

Για τα “τοξικά” ομόλογα Με τέτοιο πανικό γύρω από την χρηματοοικονομική κρίση, να μη ξέρει η 'παρέα' για την “ πέτρα του σκανδάλου ”; Για τα “τοξικά” ομόλογα -όπως τα βάφτισαν τα δικά μας ΜΜΕ-και τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο από τα γνωστά, στους περισσότερους, ως “ παράγωγα ”; Εχουμε και λέμε λοιπόν… Πρόκειται για μία αγορά παράγωγων/συμβολαίων αξίας 531 τρις δολ.ΗΠΑ σήμερα , έναντι 106 τρις το 2002 και πενταροδεκάρων είκοσι χρόνια πριν . Το όνομα τους οφείλεται στο γεγονός ότι η αξία τους “παράγεται” από άλλα περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, επιτόκια, δάνεια, εμπορεύματα, …). Θεωρητικά, σχεδιάστηκαν προκειμένου να αμυνθεί κάποιος επενδυτής σε ενδεχόμενες μελλοντικές ζημίες του. “Αυτό που ανακαλύψαμε στο πέρασμα των χρόνων είναι ότι τα παράγωγα υπήρξαν ένα εξαιρετικά χρήσιμο μέσο μεταφοράς του κινδύνου, από εκείνους που τον φοβούνται σε εκείνους που θέλουν και μπορούν να τον αναλάβουν” είπε ο κος Greenspan το 2003 σε επιτροπή της Βουλής. “Πιστεύω ότι θα ήταν λάθος να ρυθμίσου

Η αναπαραγωγή του είδους O καπιταλισμός, με την συγκέντρωση της παραγωγής των αγαθών στα εργοστάσια, αφαίρεσε από την οικογένεια την ικανότητα και την ικανοποίηση της ιδιοπαραγωγής των αγαθών που χρειαζόταν. Το τελευταίο οχυρό που έπεσε από τις επεκτατικές δυνάμεις όσμωσης της αγοράς, ήταν το έργο της αναπαραγωγής, που πέρα από την καθ’αυτό πράξη της διαιώνισης του είδους, περιλαμβάνει την ανατροφή και φροντίδα των παιδιών.. Από τις αρχές του εικοστού αιώνα ένα πλήθος ειδικών –ιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί, κά- εκτίμησαν ότι το μεγάλωμα των παιδιών είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για την εμπιστεύεται το κράτος σε … ερασιτέχνες. Ηδη, εκ των πραγμάτων οι μαιευτήρες στις κλινικές ανέλαβαν την ευθύνη στη γέννα και οι παιδίατροι την ευθύνη για την υγεία του παιδιού. Μαζί μ’αυτούς όμως ήρθαν σταδιακά - τα εγχειρίδια για την ανατροφή των παιδιών -οδηγίες χρήσης για κάθε νέα μητέρα-, - η δημόσια μαζική εκπαίδευση να φροντίζει για το μυαλό του

Είμαστε ένα από τα εκατομμύρια είδη (με ψυχή κι αυτά) που ζούν στον τρίτο πλανήτη ενός περιφερειακού άστρου (του ήλιου μας) ενός μεσαίου μεγέθους γαλαξία, με δισεκατομμύρια άστρα. Κι ο ίδιος είναι ένας από δισεκατομμύρια γαλαξίες, που υπάρχουν στο σύμπαν. Πως θες να πιστέψω στον ΕΝΑ Θεό, που μπαίνει στον κόπο, μέσα σ’αυτή την αχανή έκταση, ν’ασχολείται με σένα και με μένα; ( Ασχετο. Αλλά το διάβασα και μ’άρεσε.. )

Ημασταν δυο-τρεις, υποκριτές τελικά, σ’έναν μικρό Δήμο της χώρας μας, που είπαμε πως δεν πάει άλλο νάμαστε μόνοι και αποφασίσαμε να γίνουμε περισσότεροι. Ετσι, καθήσαμε -ο ένας δηλ. με τις ιδέες των άλλων δύο- και γράψαμε το παρακάτω Κάλεσμα, για τη δημιουργία ενός ζωντανού, κι όχι virtual, Συλλογικού Χώρου. Το πνεύμα μας ήταν ότι δεν θέλαμε ούτε προέδρους, ούτε εκλεγμένους αντιπροσώπους. Και ότι ο σκοπός του θα καθοριζόταν από τις επιθυμίες όσων συμμετέχουν. Επειδή, όμως, εμείς αποδειχθήκαμε ελλειμματικοί στα οργανωτικά, και εν ολίγοις κολλήσαμε, προσφέρουμε τη σκυτάλη σε άλλους πιο ζωντανούς, έτοιμους και ικανούς. Αν προχωρήσει κανείς στη Θεσσαλονίκη, ας φωνάξει κι εμάς … ΑΡΧΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ – ΔΡΑΣΕΙΣ Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, οπότε η συνεργασία, η επικοινωνία, η συμμετοχή στα κοινά και η συλλογική έκφραση είναι το ζητούμενο. Το κάλεσμα απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του ευρύτερου Δήμου και περιχώρων. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός Συλλογικού Xώρου έκφρασης και δημιουργίας

Ηνωμένες «Σοσιαλιστικές» Πολιτείες της Αμερικής... Όταν το προηγούμενο Σάββατο ο πρόεδρος Μπούς έδεινε τη συνέντευξη τύπου για την αναγκαιότητα του Ταμείου Επενδύσεων σε απαξιωμένους τίτλους του τραπεζικού συστήματος, ήθελε να επιρρεάσει την δημοκρατική πλειοψηφία της γερουσίας και να περάσει το μέτρο στην κοινή γνώμη. Το να προικοδοτήσεις με 700 δις δολλάρια το ενλόγω Ταμείο θα μπορούσε να εκληφθεί και ως δωρεά στους τραπεζίτες. Η γερουσία δια στόματος του δημοκρατικού γερουσιαστή Charles Schumer εκφράστηκε: «Είναι ένα καλό σχέδιο που μπορεί να σταθεροποιήσει γρήγορα τις αγορές. Είναι λυπηρό, ωστόσο, το ότι δεν προβλέπεται καμμία προστασία και για τους φορολογούμενους ή τους ιδιοκτήτες ακινήτων». Λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές έπρεπε, ως αντιπολιτευόμενος γερουσιαστής, να δείξει και λίγη κοινωνική ευαισθησία! Ενώ, όμως, για τους τραπεζίτες ο πρόεδρος υπήρξε τόσο γενναιόδωρος, για το κοινό υπήρξε ένας κοινός ...εκβιαστής: προσπάθησε να πείσει το κοινό ότι τα χρήματα που θέλει να διαθ

Στην δεκαετία 1996-2006 οι τιμές των κατοικιών στην Αμερική αυξήθηκαν με ένα ρυθμό (70%) που έσπαγε προκλητικά την τάση των τελευταίων 100 χρόνων. Τα τελευταία δύο χρόνια, με το ξέσπασμα της κρίσης, η πτώση της αξίας των ακινήτων στην Αμερική υπολογίζεται σε 20%. Και στην αφετηρία της σημερινής παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης βρίσκονται ακριβώς τα ενυπόθηκα δάνεια μειωμένης εξασφάλισης. Τόσοι ικανοί επιστήμονες και πολιτικοί στην τεχνοκρατική αυτή χώρα δεν είδαν την παράλογη αύξηση των ακινήτων, ώστε να πάρουν κάποια μέτρα να περιορίσουν τη φούσκα? Τόσα ινστιτούτα και στελέχη υπουργείων δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ότι με μία πτώση 20% μόνο θαρχόταν τέτοια καταστροφή? Κάποιοι σήμερα ενοχοποιούν για την όλη κρίση όχι τους πολιτικούς και τα επιστημονικά φερέφωνα τους, αλλά κάποιους «ανεπαρκείς», «λαίμαργους», «υψηλά αμειβόμενους» εργαζόμενους –από τους χρηματιστές, μέχρι τον Γκρίνσπαν που δεν πρόβλεψε... Λες και όταν καταρρέει μια μηχανή έχει νόημα να κατηγορούμε το «Α» ή το «Β» γρανά