Ο παραπάνω πίνακας προέρχεται από την περιοδική ενημερωτική
έκθεση (pdf, με ημερομηνία
29 Απριλίου) που καταρτίζει η αρμόδια Ιταλική υπηρεσία (Istituto Superiore di Sanita). Από τον
πίνακα αυτό απομονώσαμε -για λόγους μεγέθυνσης- την κατανομή των θανάτων ανά
δεκαετία ηλικίας των θανόντων.
Με βάση την ενλόγω κατανομή των θανάτων, τα ποσοστά των άνω των 70 ετών, εκπροσωπούν το 77,5% του
συνόλου. Από αυτούς το 24,7% ήταν …άνω
των 90 ετών, ανήκοντας εννοείται και στην ομάδα των …«πλήρεις ημερών», με την ζηλευτή απ' όλους μας αιτία θανάτου ...«βαθιά
γεράματα».
Να σημειωθεί, ακόμη, ότι
η μέση ηλικία των αποδιδόμενων
στον κορονοιό νεκρών είναι τα 81 έτη, παρότι η μέση ηλικία των κρουσμάτων είναι
τα 61 έτη. Δηλ. μπορεί να αρρώσταιναν και νεότεροι, αυτοί που πέθαιναν όμως
ήταν γύρω από το προσδόκιμο της ζωής.
Όμως, ήταν κατά τα
άλλα υγιείς οι αποθανόντες;Με βάση την προαναφερθείσα έκθεση (στοιχεία
29/04, 3η σελ.), όλοι σχεδόν -εκτός από το μικρό ποσοστό του 3,8%-
είχαν ήδη κάποια άλλη πάθηση, ενώ το
60,3% από τους αποθανόντες είχε πολύ βεβαρυμμένη υγεία (πάνω από τρείς άλλες
παθήσεις).
Number of comorbidities
0 comorbidities
|
90
|
3.8
|
1 comorbidity
|
340
|
14.5
|
2 comorbidities
|
504
|
21.4
|
3 comorbidities and over
|
1417
|
60.3
|
Σύμφωνα με ανεπίσημες μαρτυρίες ιατρικού προσωπικού ανά τον
κόσμο, οι οδηγίες που είχαν δοθεί στα νοσοκομεία, ήταν οι θάνατοι να
αποδίδονται στον κορονοιό, εφόσον ο αποβιώσας είχε βγει θετικός στο τεστ ή
ακόμα αν είχε τα συμπτώματα της ασθένειας,
ανεξαρτήτως σοβαρότητας των προϋφιστάμενων παθήσεωνκαι ηλικίας.
Επίσης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από τιςαρμόδιες
εθνικές αρχές που συγκεντρώνει το LTC, ο
κορονοιός φαίνεται να προτιμά ιδιαίτερα τα γηροκομεία, καθότι:“Στις χώρες για τις οποίες διαθέτουμε επίσημα στοιχεία
(Αυστραλία, Βέλγιο, Καναδάς, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ισραήλ, Νορβηγία,
Πορτογαλία, Σιγκαπούρη και ορισμένες περιοχές της Ισπανίας), το ποσοστό των
θανάτων που σχετίζονται με COVID, σε κέντρα φροντίδας, κυμαίνεται από 19% έως
72% επί του συνόλου των θανάτων COVID”. Σύμφωνα με
άλλη πηγή το ενλόγω ποσοστό για τις κατωτέρω χώρες ήταν 57%.
Αντίθετα στις ηλικίες μέχρι 30 έτη, του παραπάνω πίνακα της
Ιταλίας, οι νεκροί αριθμούν μόλις 10 (εννοείται και με άλλα υποκείμενα
νοσήματα).
Τελικά, μήπως κάτω από την μύτη μας συμβαίνει η μεγαλύτερη γενοκτονία υπερηλίκων του
αιώνα; Γιατί δεν αναδείχθηκε η διάσταση αυτή της πανδημίας περισσότερο; Με
τέτοια προτίμηση στις πολύ μεγάλες ηλικίες που έχει δείξει ο ιός και την τόσο
χαμηλή επικινδυνότητα για τις νεαρές ηλικίες, η γενικευμένη καραντίνα(αντί της φύλαξης των ηλικιωμένων, μόνο) ήταν άραγε η πιο ενδεδειγμένη λύση;
Η απάντηση για όσους ενδιαφέρονται,θα προκύψει από τα
συγκριτικά στοιχεία χωρών που «αυθαιρέτησαν» (Νότια Κορέα, Ταιβάν, Σιγκαπούρη,
Σουηδία), οι οποίες αρνήθηκαν να κλείσουν τον κόσμο στα σπίτια, βάζοντας τη ζωή
σε pause και την
οικονομία στο off.
Όταν η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει αποδεχθεί ότι ο κορονοϊός
είναι πολύ μεταδοτικός, επικίνδυνα θανατηφόρος και ότι με την απομόνωση κι όλα
τα ενδεδειγμένα μέσα (μάσκες, γάντια, αγκώνας, …) επιδεικνύει κοινωνική ευαισθησία
και σεβασμό για την ζωή του άλλου (περιμένοντας, εύλογα, αντίστοιχη συμπεριφορά
σε ανταπόδοση), τότε είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να διαφοροποιηθεί.
Το να συμμορφωθεί κανείς στις τυπικές οδηγίες που προαναφέραμε (μάσκες, …) δεν
συζητιέται, επιβάλλεται -αν μη τι άλλο- από στοιχειώδη ευπρέπεια. Μιλάμε για
τον σεβασμό στην υγεία και τη ζωή του άλλου, εδώ κάτω στη γη κι όχι στα μυθιστορηματικά
σύννεφα, ή σε ηρωικές εποχές, όπου ο
ήρωας αψηφά τον θάνατο.
Τι γίνεται όμως όταν πέφτει κανείς πάνω σε στοιχεία εγκυρότατων πηγών που αμφισβητούν ακριβώς την ίδια την επικινδυνότητα της ασθένειας και θέτουν εν αμφιβόλω τις τόσο επώδυνες πολιτικέςτης καραντίνας; Κλείνει κανείς μάτια, αυτιά και υπολογιστή και περιμένει οδηγίες από την κρατική ιεραρχία; Ή, μιλά κι επικοινωνεί, με κίνδυνο να χαρακτηριστεί υπερφίαλος, ματαιόδοξος, αποσυνάγωγος, έως κι επικίνδυνος αναρχικός;
Η τυφλή υπακοή και η συμμόρφωση στον μηχανισμό προπαγάνδας των απανταχού κυβερνήσεων, προϋποθέτει σχέση εμπιστοσύνης, που εξ ορισμού δεν υπάρχει ανάμεσα στον διαφημιστή και τον πολίτη. Κοντεύει ένας αιώνας που στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες μας την πολιτική την ασκούν οι διαφημιστές, οι ειδικοί δημοσίων σχέσεων, οι κοινωνιολόγοι, κ.ά. Η αναζήτηση της αλήθειας, μέσα από μια έντιμη έρευνα και σκέψη, ίσως επιβάλλεται κιόλας. Είναι γνωστή η συνταγή των ΜΜΕ να βομβαρδίζουν, σε καθημερινή βάση, με πληθώρα αποσπασματικών, έως και αντιφατικών μεταξύ τους, πληροφοριών, αφήνοντας τον καθένα στην αμηχανία και αδυναμία να κατανοήσει ή και να καταλήξει σε συμπεράσματα. Ο δημόσιος διάλογος για την πανδημία επιβάλλεται και δεν χαρίζεται σε κάθε λογής συνωμοσιολογικόακροδεξιό φυντάνι, που βρήκε ευκαιρία να ψαρέψει, με δόλωμα την ψυχική οδύνη από την κλεισούρα της καραντίνας, αλλά κυρίως την οικονομική ανασφάλεια και ανέχεια που χτυπά τόσους πολλούς.
Εκτιμώ ότι θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον αν μιλούσαμε, με επίσημα στοιχεία, για θέματα όπως
- Το συγκριτικά χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας (επιτέλους, να ξε-αγχωθούμε λίγο!)
- Την μεγάλη οικονομική κρίση και την απασχόληση (ή την αγορά εργασίας, όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν, αυτοί που θεωρούν τους εργαζόμενους εμπορεύματα, που αγοράζονται και πουλιούνται)
- Τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, την προϊστορία και τη σχέση του με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες
- Την μεθοδολογία κλασικής αστυνομοκρατίας, που αδόκιμα ακολουθήθηκε για ένα ζήτημα υγείας (σχετικά με την εφαρμογή της καραντίνας)
- Τις τεχνικές προπαγάνδας, παραπληροφόρησης, χειραγώγησης και κοινωνικής μηχανικής ενγένει.
ΥΓ. Ασχετο…
«SocialDistancing
και βλακείες!
Πλήρης απομόνωση!
Ο ατομισμός στα άκρα.
Η ζωή σε pause. ‘Eτοιμοι για την δυστοπία…»
Σχόλια