Δημοκρατία

O Νίκος Μπογιόπουλος, από τους λίγους που παρεμβαίνει ιδεολογικά στην υπόθεση της ΕΡΤ και απαντά σε "όσους παριστάνουν είτε τους έκπληκτους με τα αντιδημοκρατικά και αυταρχικά ατοπήματα αυτής της Δημοκρατίας, είτε τους επίδοξους διορθωτές της".

 

--------

Η Δημοκρατία, που αναγνωρίζει στον εκάστοτε υπουργό τη δικαιοδοσία, με μια μονοκονδυλιά, να βάζει «μαύρο» σήμερα στην ΕΡΤ, αύριο στη ΔΕΗ και στην ΕΥΔΑΠ, μεθαύριο στα Αμυντικά Συστήματα, στα Ναυπηγεία και στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
H Δημοκρατία που πορεύεται με ντουζίνες Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και με Προεδρικά Διατάγματα, με ΤΑΙΠΕΔ και ξεπουλήματα, με διαδοχικές επιστρατεύσεις και με συκοφαντίες, με κοινωνικό κατατεμαχισμό και με διαρκείς επιχειρήσεις κοινωνικού αυτοματισμού,
δεν είναι άγνωστη.

Είναι η Δημοκρατία που αμέσως μετά το πρώτο Μνημόνιο επέβαλε απόφαση που επιτρέπει στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες (όπως οι δανειακές συμβάσεις), που δεσμεύουν τη χώρα και το λαό, χωρίς καν τυπική έγκριση της Βουλής.
Είναι η Δημοκρατία που με τους νόμους της βγάζει «παράνομες» και «καταχρηστικές» το 95% των απεργιών και των κινητοποιήσεων του λαού.
Είναι η Δημοκρατία που έστειλε τα ΜΑΤ ενάντια στους απεργούς χαλυβουργούς -για «να ανοίξει το εργοστάσιο», όπως είπαν οι Δενδιοκεδίκογλου- αλλά όταν το εργοστάσιο το έκλεισε ο ίδιος ο βιομήχανος, ποτέ δεν έστειλε ΜΑΤ εναντίον του για να το ανοίξει...
Είναι η Δημοκρατία που μόλις ο «902» έδωσε τη «φωνή» και την εικόνα του για να μεταδίδεται το σήμα της ΕΡΤ «έστειλε» την εταιρεία «Digea» των ιδιωτών καναλαρχών να «φιμώσουν» και τον «902», και έσπευσε να εκδώσει και απόφαση, ώστε να καλύψει -αναδρομικά- τους τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους καναλάρχες.
Είναι η Δημοκρατία που μοιράζει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες και που πολύ πριν από το «λουκέτο» στην ΕΡΤ είχε ήδη «αποφασίσει και διατάξει» το κόψιμο των μισθών, τον αφανισμό των συντάξεων, τη διάλυση των νοσοκομείων, το «λουκέτο» σχολείων, το «κούρεμα» των ασφαλιστικών ταμείων, την «κινεζοποίηση» των εναπομεινάντων εργαζομένων, είχε ήδη «αποφασίσει και διατάξει» ότι στην Ελλάδα δεν θα ισχύει ούτε καν εκείνο το απίθανο «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια», αλλά το ένας εργαζόμενος... ανά σόι ανέργων.
Αυτή είναι η Δημοκρατία τους.

Και για να μην κοροϊδευόμαστε, όσοι παριστάνουν είτε τους έκπληκτους με τα αντιδημοκρατικά και αυταρχικά ατοπήματα αυτής της Δημοκρατίας, είτε τους επίδοξους διορθωτές της, δεν μπορεί να μη γνωρίζουν:
Το βασικό γνώρισμα αυτής της Δημοκρατίας δεν είναι ότι έχει εκτραπεί ή ότι έχει παρεκτραπεί. Το βασικό της γνώρισμα είναι ότι πρόκειται για μια Δημοκρατία ταξική. Για μια Δημοκρατία αστική. Καπιταλιστική. Κεφαλαιοκρατική.

Επομένως, ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή και στην παρεκτροπή της ταξικής, της αστικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας για τους λίγους, ούτε ρεαλιστικός, ούτε αποτελεσματικός, αλλά πολλές φορές ούτε και ειλικρινής είναι, εφόσον εισηγείται «λύσεις» που εξαντλούνται στη διατήρηση αυτής της -κατά τα άλλα «διορθωμένης» αλλά πάντα ίδιας- αστικής, καπιταλιστικής, κεφαλαιοκρατικής Δημοκρατίας.

Καμία κεφαλαιοκρατική Δημοκρατία, ακόμα κι όταν -ανάλογα με το ιστορικό και πολιτικό περιβάλλον- συνοδεύεται με ολίγον από «δημοκρατική βελτίωση» και με ολίγον από «δημοκρατική διόρθωση», δεν διαφυλάσσει το λαό και τα δικαιώματά του από την (ιστορικ
ά επαναλαμβανόμενη) «μαύρη» εκτροπή και παρεκτροπή της.
Ο λαός, χωρίς να παραιτείται ούτε στιγμή από την ανυποχώρητη και αταλάντευτη πάλη του ενάντια στον αντιδημοκρατικό κατήφορο και τη φαλκίδευση των δημοκρατικών του δικαιωμάτων, χωρίς να σταματά ποτέ να επιδιώκει την υπεράσπιση, την κατοχύρωση και τη διεύρυνση αυτών των δικαιωμάτων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν πρέπει να ξεχνά: Από την εκτροπή της αστικής Δημοκρατίας δεν θα διαφυλαχτεί μέσα από τη μακιγιαρισμένη διατήρησή της, αλλά -τελικά- μέσω της δημοκρατικής ανατροπής της.

Που σημαίνει:
Εγκαθίδρυση από το λαό και θεμελίωση πάνω στο βάθρο της ύψιστης δημοκρατικής νομιμοποίησης που συνιστά η θέληση της λαϊκής πλειοψηφίας, εκείνης της ανώτερης (και δημοκρατικότερης) Δημοκρατίας που πρέπει και είναι εφικτό να υπάρξει:
Της εργατικής Δημοκρατίας. Της Δημοκρατίας για τους πολλούς.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

http://rizospastis.gr/page.do?publDate=18/6/2013&id=14647&pageNo=31&direction=1