Η παραβολή...
Ο τραπεζίτης Σάλλας, από ταμίας του ΠΑΣΟΚ και διαμεσολαβητής
στο πρώτο μεγάλο πάρτι διαπλοκής (με τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων
και τις κρατικές προμήθειες) παίρνει και την ΑΤΕ. Το Reuters τον
ξεμπροστιάζει για ένα σκάνδαλο οικογενειοκρατίας, τραπεζικής διαπλοκής και παραβίασης
βασικών κανόνων λειτουργίας του συστήματος (inside trading) και η δημοσιότητα στην Ελλάδα είναι μηδαμινή. Σκάνδαλα
για την 4η εξουσία στη χώρα μας είναι μόνο το φακελάκι του γιατρού,
το λάδωμα του υπαλλήλου και η μίζα του εφοριακού.
Επίσης, διοικητής στην ΑΤΕ (Πανταλάκης) ο οποίος χειρίστηκε
το σπάσιμο της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα, δηλ. στην ουσία αυτός που εκ
των έσω μελέτησε, ξεκαθάρισε το κομμάτι που «χαρίζεται» στην Πειραιώς, πριν πάει στην ΑΤΕ
ήταν νούμερο 2 σ’αυτή και δεξί χέρι του Σάλλα. Ο συγκεκριμένος λειτούργησε με
όρους δημόσιου συμφέροντος ή ‘καθάρισε την μπουγάδα’ για τον Σάλλα;
Είναι δυνατόν τέτοιες διαπλοκές και συναλλαγές να περνούν
στο ντούκου χωρίς διαβούλευση και διαφάνεια; Ειδικά όταν ως κράτος χάνουμε ένα
βασικότατο εργαλείο παρέμβασης στην αγροτική οικονομία της χώρας μας και θα
πληρώσουμε, από πάνω, για την ανακεφαλαιοποίηση της και για την «κακή ΑΤΕ», άγνωστο πόσα;
...το Δίδαγμα
Οι μεγάλες αποφάσεις για το χρήμα και τις τράπεζες
λαμβάνονται κεκλεισμένων των θυρών με πλήρη αδιαφάνεια. Τα του χρήματος,
επτασφράγιστα μυστικά του ναού, γαρ…
... και η Θεωρία
Ο πόλεμος ενάντια στη διαφθορά των κυβερνώντων στοχεύει στο
να μην εμπλέκονται σ’αυτή «εξω-συστημικοί» παράγοντες όπως οι τοπικές μαφίες
στην Ιταλία ή πολιτικοί και στελέχη-παρίες του κρατικού μηχανισμού στη χώρα μας.
Γιατί, εξ αιτίας αυτών των τοπικών ιδιαιτεροτήτων, δημιουργείται αθέμιτος
ανταγωνισμός μεταξύ των ντόπιων καπιταλιστών έναντι των αλλοδαπών.
Διαφθορά είναι το σπουδαγμένο εκείνο σύστημα διακυβέρνησης
για τις αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με το οποίο για να επιτραπεί στις
άρχουσες τάξεις να ληστεύουν απροκάλυπτα τον ντόπιο πλούτο, εξασφαλίζουν την
συναίνεση της κοινωνίας με βάση την ισοπεδωτική λογική του «όλοι είμαστε ίδιοι».
Για να το πετύχουν αυτό ενοχοποιούν την πλατιά κοινωνία επιτρέποντάς της να ψιλο-παρανομεί
(αυθαίρετη κατοικία, φακελάκια, μαιμού συντάξεις, κλπ).
Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες η διαφθορά ζει και βασιλεύει,
αλλά έχει αποβληθεί εντελώς από την
καθημερινότητα των απλών πολιτών. Ακόμα και τα «σκάνδαλα» που «σκάνουν» -π.χ.
όταν το πολιτικό σύστημα θέλει να καταστρέψει κάποιο μέλος του- είναι για θέματα
της κλίμακας της μικροκοινωνίας (συζυγική απιστία, κατάχρηση μικροποσών, κλπ). Η
διαφθορά της μεγάλης μίζας των κρατικών προμηθειών και των διεθνών συναλλαγών,
διδάσκεται στα πανεπιστήμια και προστατεύεται από τις κυβερνήσεις. Περιπτώσεις
που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν είναι παρά τα παρεπόμενα
επιχειρηματικών πολέμων ή εθνικών ανταγωνισμών.
Σχόλια