Νομίζω ότι το ιδεολογικό στίγμα της περιόδου, είναι η αντιπαράθεση μεταξύ της πραγματικής οικονομίας (βιομήχανοι, έμποροι, κλπ) και του κράτους/τραπεζών. Σχετικό είναι το άρθρο του εκδότη της κυριακάτικης καθημερινής, ενώ αντίστοιχες αναλύσεις ακούγονται όλο και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό, που άρχισα να παρακολουθώ πάλι την επικαιρότητα:
"Η κυβέρνηση (…) έχει φέρει εις πέρας σημαντικές μεταρρυθμίσεις παρά τις συγκρούσεις με ισχυρές συντεχνίες. Δεν έχει όμως ακόμη καταφέρει να καταλάβει πώς δουλεύει η αγορά και ορισμένα στελέχη της διακρίνονται από μια κρατικιστική και αντιεπιχειρηματική αντίληψη. Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει άμεσα, αν θέλουμε να μη βουλιάξει εντελώς η πραγματική οικονομία. (…) Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει σήμερα τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του σπάταλου κράτους(…)."
"Η κυβέρνηση (…) έχει φέρει εις πέρας σημαντικές μεταρρυθμίσεις παρά τις συγκρούσεις με ισχυρές συντεχνίες. Δεν έχει όμως ακόμη καταφέρει να καταλάβει πώς δουλεύει η αγορά και ορισμένα στελέχη της διακρίνονται από μια κρατικιστική και αντιεπιχειρηματική αντίληψη. Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει άμεσα, αν θέλουμε να μη βουλιάξει εντελώς η πραγματική οικονομία. (…) Ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει σήμερα τις επιπτώσεις της κατάρρευσης του σπάταλου κράτους(…)."
Σχόλια