γι’αυτό και μας την κρύβουν συστηματικά. Η ίδια η πεφωτισμένη δεξιά ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 24/01/2010, με πρωτοσέλιδο την κρίση και πάρα πολλές σελίδες αφιερωμένες σ’αυτή, συσκοτίζει, παρά φωτίζει. Χρειάζεται σχεδόν να ξέρεις τι ψάχνεις και νάσαι προσεκτικός πολύ για να εντοπίσεις τις πληροφορίες εκείνες που εξηγούν και ρίχνουν φως στην επικαιρότητα. Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ακόμα μια ανάλυση για την συγκυρία. Παρατίθεται -για την παρέα που δεν ευκαίρεσε απ’τα ξενύχτια να διαβάσει- μια κάποια "αποκρυπτογράφηση" με αποσπάσματα από άρθρα και συνεντεύξεις της παραπάνω κυριακάτικης:
Γράφει στην 3η σελίδα του οικονομικού ένθετου ο Γιώργος Κοφινάκος, πρώην επικεφαλής της Citigroup Global Markets: «...κάποια αγγλοσαξωνικά συμφέροντα επιδιώκουν την αποδόμηση της Ευρωζώνης και του νομίσματος της, αντιδρώντας στον ενδυναμωμένο ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος. Από την άλλη, και ένας μεγάλος αριθμός χωρών της Ευρωζώνης βλέπει με καλό μάτι την αποδυνάμωση του Ευρώ, ως παράγοντα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών προϊόντων. Τις πιo πάνω τακτικές έρχεται να εξυπηρετήσει ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, η Ελλάδα, με το υπερβολικό έλλειμμα, το υπερβολικό χρέος και τις υποβαθμίσεις». Αυτά όσον αφορά το ευρύτερο μακροοικονομικό και γεωπολιτικό πλαίσιο, στο οποίο διαδραματίζεται η ελληνική «τραγωδία». Οι επαγγελματίες, τελικά, τα λεν πολύ πιο καθαρά από τους πολιτικούς και τους λακέδες δημοσιογράφους τους.
Στην 2η σελίδα του ίδιου ένθετου, από άρθρο του Σωτήρη Νίκα: «...από την στιγμή που την Παρασκευή έγινε γνωστό ότι το Δημόσιο θα προχωρήσει σε κοινοπρακτική έκδοση πενταετών ομολόγων τις επόμενες μέρες, τα spread πήραν την ανηφόρα. Διαχειριστές μεγάλων hedge funds που έχουν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα – όπως ο Γκρέβον Χάουαρντ κι ο Τζον Πόλσον- δεν χάνουν ευκαιρία σε τέτοιες περιπτώσεις να ανεβάζουν τα spreads και να κερδίζουν, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες διαφόρων οικονομιών». Είναι τόσα μικρά τα μεγέθη της επιχείρησης ΕΛΛΑΣ Α.Ε., που αρκεί ένας μικρός σχετικά τζογαδόρος σαν τον Τζον Πόλσον για να παίξει και να κονομήσει όπως και όσο θέλει με τα ελληνικά ομόλογα (3,2 δις ευρώ μας πληροφορεί ο Βασίλης Ζήρας ότι εκτιμάται το fund του Πόλσον). Με το spread στις 407 μονάδες βάσης (δηλ.4,07%) το επιτόκιο των πενταετών ομολόγων θα διαμορφωνόταν στο 6,3%!!!. Η Deutsche Bank, μαζί με άλλες φίλες της λοιπόν, θα μας δανείσει ως χώρα, μ’αυτό το επιτόκιο, τη στιγμή που δανείζει τον μικρο-μαγαζάτορα στην λοιπή Ευρώπη με 5%! Ασε που και οι δικές μας τράπεζες δανείζουν ακόμη με τέτοια επιτόκια. Ή με τους εξοπλισμούς θα μας τα παίρνουν ή με τους τόκους οι νταβατζήδες.
Ο Κώστας Καλλίτσης λέει στην 20η σελ.: «Οι ξένοι τραπεζίτες μπαινοβγαίνουν στο υπουργείο Οικονομικών...Αν δεν μπορείτε να βρείτε δάνεια –μας λένε- να σας βρούμε εμείς, με ιδιωτική τοποθέτηση, στα σίγουρα. Και προτείνουν spread περί τις 300 μονάδες και μια παχυλή προμήθεια για τους ίδιους...». Μάθαν ότι πηδιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι. Οπου γύφτοι, οι ιδιώτες τοκογλύφοι. Ο κος Παπακωνσταντίνου όμως αρνήθηκε τις προτάσεις αυτές, γιατί λέει τις βρήκε ...ακριβές. Ο αξιότιμος δημοσιογράφος, ωστόσο, αντί να δει το έργο σεξ που παίζεται στο υπουργείο Οικονομικών, πάει την μηντιακή τρομοκρατία στα άκρα της, κραυγάζοντας: “H Ελλάδα είναι σε πόλεμο για το χρέος. Και το κράτος κατ’ουσίαν έχει πτωχεύσει......Οδεύουμε προς παρατεταμένη, πολυετή ύφεση που θα υποβαθμίσει τη χώρα μας (όχι στα ratings, αλλά) στην πράξη». Η αλήθεια είναι στα περί ύφεσης. Ολα τ’άλλα είναι για να το πάρουμε απόφαση.
Ο Βασίλης Ζήρας στην 8η σελίδα μας πληροφορεί ότι «το Κολέγιο (sic!) των Επιτρόπων στις 3/2 και το Ecofin στις 16/2 θα εγκρίνουν το Πρόγραμμα Σταθερότητας και ταυτόχρονα θα θέσουν την Ελλάδα σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης... Επιπλέον, για πρώτη φορά η επιτήρηση δεν θα αφορά μόνο τα δημοσιονομικά, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. ....Αυτό της δίνει τη δυνατότητα να απευθύνει συστάσεις για μεταρρυθμίσεις (ασφαλιστικό, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και αγορών), που είναι το αδύνατο σημείο του Προγράμματος Σταθερότητας...Η Κομισιόν θα έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει οποτεδήποτε εντοπίζει παρεκκλίσεις και θα ζητά συγκεκριμένα μέτρα». Ποιό είναι το ζουμί εδώ? Οτι εντάξει Ευρωπαίε, νάχεις λόγο για το ετήσιο έλλειμμα μου ως κρατική μηχανή και για το συσσωρευμένο εξωτερικό χρέος μου. Εντάξει, αφού χρωστώ στις τράπεζες σου. Αλλά αν πρόκειται να ασχολείσαι και με το πόσο πάει η άδεια του ταξί και το πότε θα πάρει σύνταξη η κυρά Κατίνα, αν πρόκειται δηλ. να ασκείς την τρέχουσα οικονομική πολιτική, τότε έλα να σε ορκίσει κι ο αρχιεπίσκοπος να τελειώνουμε. Εθνική ανεξαρτησία και κουραφέξαλα. Τελικά από τα συνθήματα της ένδοξης δεκαετίας του ’80, το μόνο που σώθηκε είναι ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Η Ελλάδα δεν ανήκει πιά στους Ελληνες. Ξεπουλήθηκε.
Ο Νίκος Ξυδάκης στην 6η σελίδα του ένθετου Τέχνες λέει για τους πολιτικούς μας: «Οι αγορές υπαγορεύουν πολιτική. Και οι πολιτικοί υπακούουν. Διότι είναι ήδη ένοχοι κακοδιαχείρισης, διότι έχουν υποταχθεί στις αγορές, διότι ουσιαστικά δεν προασπίζονται τα συμφέροντα των κοινωνιών τους, αλλά τα δικά τους ατομικά συμφέροντα». Ολοι τους έχουν υποταχθεί στις αγορές και εντολές αυτών εκτελούν. Οι δικοί μας είναι επιπλέον και ένοχοι κακοδιαχείρισης.
Ας ελπίσουμε ότι το μέτωπο που άνοιξε ο Ομπάμα στην μητρόπολη της Γουόλ Στρητ με το τραπεζικό κεφάλαιο, θα καταλήξει σε νίκη των αιρετών πολιτικών εκπροσώπων μας εναντίον των αφανών αφεντικών τους/μας, των τραπεζιτών (ανάλυση της Ζέζας Ζήκου στην 12η σελίδα του οικονομικού ένθετου). Υπερβολικός, αλλά ενδεικτικός της σοβαρότητας της μάχης που δίνεται από τον Ομπάμα, είναι ο τίτλος του σχετικού άρθρου του Γιάννη Κοτόφωλο στην 6η σελίδα: «H επανάσταση του Ομπάμα». Σ’αυτό μαθαίνουμε ότι ετοιμάζονται για ...επανάσταση και οι λοιποί Ευρωπαίοι ηγέτες. Ας είναι. Ας νικήσουν τουλάχιστον οι πολιτικοί, δηλ. αυτοί που εκτίθενται στο φως κι όχι οι τραπεζίτες των παρασκηνίων και του σκότους. Θάναι ήδη μια κάποια νίκη. Για ξεκίνημα.
Γράφει στην 3η σελίδα του οικονομικού ένθετου ο Γιώργος Κοφινάκος, πρώην επικεφαλής της Citigroup Global Markets: «...κάποια αγγλοσαξωνικά συμφέροντα επιδιώκουν την αποδόμηση της Ευρωζώνης και του νομίσματος της, αντιδρώντας στον ενδυναμωμένο ρόλο του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος. Από την άλλη, και ένας μεγάλος αριθμός χωρών της Ευρωζώνης βλέπει με καλό μάτι την αποδυνάμωση του Ευρώ, ως παράγοντα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών προϊόντων. Τις πιo πάνω τακτικές έρχεται να εξυπηρετήσει ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, η Ελλάδα, με το υπερβολικό έλλειμμα, το υπερβολικό χρέος και τις υποβαθμίσεις». Αυτά όσον αφορά το ευρύτερο μακροοικονομικό και γεωπολιτικό πλαίσιο, στο οποίο διαδραματίζεται η ελληνική «τραγωδία». Οι επαγγελματίες, τελικά, τα λεν πολύ πιο καθαρά από τους πολιτικούς και τους λακέδες δημοσιογράφους τους.
Στην 2η σελίδα του ίδιου ένθετου, από άρθρο του Σωτήρη Νίκα: «...από την στιγμή που την Παρασκευή έγινε γνωστό ότι το Δημόσιο θα προχωρήσει σε κοινοπρακτική έκδοση πενταετών ομολόγων τις επόμενες μέρες, τα spread πήραν την ανηφόρα. Διαχειριστές μεγάλων hedge funds που έχουν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα – όπως ο Γκρέβον Χάουαρντ κι ο Τζον Πόλσον- δεν χάνουν ευκαιρία σε τέτοιες περιπτώσεις να ανεβάζουν τα spreads και να κερδίζουν, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες διαφόρων οικονομιών». Είναι τόσα μικρά τα μεγέθη της επιχείρησης ΕΛΛΑΣ Α.Ε., που αρκεί ένας μικρός σχετικά τζογαδόρος σαν τον Τζον Πόλσον για να παίξει και να κονομήσει όπως και όσο θέλει με τα ελληνικά ομόλογα (3,2 δις ευρώ μας πληροφορεί ο Βασίλης Ζήρας ότι εκτιμάται το fund του Πόλσον). Με το spread στις 407 μονάδες βάσης (δηλ.4,07%) το επιτόκιο των πενταετών ομολόγων θα διαμορφωνόταν στο 6,3%!!!. Η Deutsche Bank, μαζί με άλλες φίλες της λοιπόν, θα μας δανείσει ως χώρα, μ’αυτό το επιτόκιο, τη στιγμή που δανείζει τον μικρο-μαγαζάτορα στην λοιπή Ευρώπη με 5%! Ασε που και οι δικές μας τράπεζες δανείζουν ακόμη με τέτοια επιτόκια. Ή με τους εξοπλισμούς θα μας τα παίρνουν ή με τους τόκους οι νταβατζήδες.
Ο Κώστας Καλλίτσης λέει στην 20η σελ.: «Οι ξένοι τραπεζίτες μπαινοβγαίνουν στο υπουργείο Οικονομικών...Αν δεν μπορείτε να βρείτε δάνεια –μας λένε- να σας βρούμε εμείς, με ιδιωτική τοποθέτηση, στα σίγουρα. Και προτείνουν spread περί τις 300 μονάδες και μια παχυλή προμήθεια για τους ίδιους...». Μάθαν ότι πηδιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι. Οπου γύφτοι, οι ιδιώτες τοκογλύφοι. Ο κος Παπακωνσταντίνου όμως αρνήθηκε τις προτάσεις αυτές, γιατί λέει τις βρήκε ...ακριβές. Ο αξιότιμος δημοσιογράφος, ωστόσο, αντί να δει το έργο σεξ που παίζεται στο υπουργείο Οικονομικών, πάει την μηντιακή τρομοκρατία στα άκρα της, κραυγάζοντας: “H Ελλάδα είναι σε πόλεμο για το χρέος. Και το κράτος κατ’ουσίαν έχει πτωχεύσει......Οδεύουμε προς παρατεταμένη, πολυετή ύφεση που θα υποβαθμίσει τη χώρα μας (όχι στα ratings, αλλά) στην πράξη». Η αλήθεια είναι στα περί ύφεσης. Ολα τ’άλλα είναι για να το πάρουμε απόφαση.
Ο Βασίλης Ζήρας στην 8η σελίδα μας πληροφορεί ότι «το Κολέγιο (sic!) των Επιτρόπων στις 3/2 και το Ecofin στις 16/2 θα εγκρίνουν το Πρόγραμμα Σταθερότητας και ταυτόχρονα θα θέσουν την Ελλάδα σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης... Επιπλέον, για πρώτη φορά η επιτήρηση δεν θα αφορά μόνο τα δημοσιονομικά, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. ....Αυτό της δίνει τη δυνατότητα να απευθύνει συστάσεις για μεταρρυθμίσεις (ασφαλιστικό, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και αγορών), που είναι το αδύνατο σημείο του Προγράμματος Σταθερότητας...Η Κομισιόν θα έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει οποτεδήποτε εντοπίζει παρεκκλίσεις και θα ζητά συγκεκριμένα μέτρα». Ποιό είναι το ζουμί εδώ? Οτι εντάξει Ευρωπαίε, νάχεις λόγο για το ετήσιο έλλειμμα μου ως κρατική μηχανή και για το συσσωρευμένο εξωτερικό χρέος μου. Εντάξει, αφού χρωστώ στις τράπεζες σου. Αλλά αν πρόκειται να ασχολείσαι και με το πόσο πάει η άδεια του ταξί και το πότε θα πάρει σύνταξη η κυρά Κατίνα, αν πρόκειται δηλ. να ασκείς την τρέχουσα οικονομική πολιτική, τότε έλα να σε ορκίσει κι ο αρχιεπίσκοπος να τελειώνουμε. Εθνική ανεξαρτησία και κουραφέξαλα. Τελικά από τα συνθήματα της ένδοξης δεκαετίας του ’80, το μόνο που σώθηκε είναι ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Η Ελλάδα δεν ανήκει πιά στους Ελληνες. Ξεπουλήθηκε.
Ο Νίκος Ξυδάκης στην 6η σελίδα του ένθετου Τέχνες λέει για τους πολιτικούς μας: «Οι αγορές υπαγορεύουν πολιτική. Και οι πολιτικοί υπακούουν. Διότι είναι ήδη ένοχοι κακοδιαχείρισης, διότι έχουν υποταχθεί στις αγορές, διότι ουσιαστικά δεν προασπίζονται τα συμφέροντα των κοινωνιών τους, αλλά τα δικά τους ατομικά συμφέροντα». Ολοι τους έχουν υποταχθεί στις αγορές και εντολές αυτών εκτελούν. Οι δικοί μας είναι επιπλέον και ένοχοι κακοδιαχείρισης.
Ας ελπίσουμε ότι το μέτωπο που άνοιξε ο Ομπάμα στην μητρόπολη της Γουόλ Στρητ με το τραπεζικό κεφάλαιο, θα καταλήξει σε νίκη των αιρετών πολιτικών εκπροσώπων μας εναντίον των αφανών αφεντικών τους/μας, των τραπεζιτών (ανάλυση της Ζέζας Ζήκου στην 12η σελίδα του οικονομικού ένθετου). Υπερβολικός, αλλά ενδεικτικός της σοβαρότητας της μάχης που δίνεται από τον Ομπάμα, είναι ο τίτλος του σχετικού άρθρου του Γιάννη Κοτόφωλο στην 6η σελίδα: «H επανάσταση του Ομπάμα». Σ’αυτό μαθαίνουμε ότι ετοιμάζονται για ...επανάσταση και οι λοιποί Ευρωπαίοι ηγέτες. Ας είναι. Ας νικήσουν τουλάχιστον οι πολιτικοί, δηλ. αυτοί που εκτίθενται στο φως κι όχι οι τραπεζίτες των παρασκηνίων και του σκότους. Θάναι ήδη μια κάποια νίκη. Για ξεκίνημα.
Σχόλια