Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Για τα μέλη του "ΣΥΡΙΖΑ των μελών του"

Εγινε η «κοινωνική γείωση» απαιτούμενο και στόχος του ΣΥΡΙΖΑ! Μιλούν όλοι για «τοπικές οργανώσεις-ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία», κι εξ αντιδιαστολής μυρίζει κανείς την …πτωμαϊνη. Ποιοί είναι αυτοί που βάζουν τέτοιους στόχους?


«Αιθεροβάμονες» της αριστεράς που χρειάζονται «γείωση»? Ή ζόμπι της που επέστρεψαν από τα σύννεφα της πρώτης μεταδιδακτορικής δεκαετίας, προκειμένου να ξεδιψάσουν στην κοινωνική αριστερά των πραγματικών κοινωνικών προβλημάτων της κρισιακής συγκυρίας? Ολα αυτά τα οργανωτίστικα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει κανείς ενδιαφέρουν κανένα νέο ή και γέρο, που δεν πέρασε όμως από κομματικές διαδικασίες?

Είναι δυνατόν τόσοι έξυπνοι άνθρωποι, μεσήλικες και άνω οι περισσότεροι, να μη καταλαβαίνουν ότι ο ΣΥΝ δεν θέλει? Οταν όλοι εσείς με λόγο στα διοικητικά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχατε τη δύναμη, μερικούς μόλις μήνες πριν, να επιβάλλετε ούτε έναν εκτός ΣΥΝ βουλευτή, πώς είναι δυνατόν να ζητάτε την αυτοκατάργησή του σήμερα προτείνοντας την οργανωτική αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ? Αλλαξαν οι συσχετισμοί και δεν το καταλάβαμε εμείς οι υπόλοιποι? Είδε κανείς αυτοκτονικά σύνδρομα στον ΣΥΝ που στην εικοσαετή ΠΑΣΟΚική διακυβέρνηση τροφοδότησε με το αζημίωτο το κρατικό μηχανισμό και συνδικαλισμό με στελέχη?

Μήπως χάσαμε το στόχο μας? Μαζευόμαστε είτε στο διαδίκτυο είτε σε αίθουσες, για να ξαναζήσουμε το όνειρο της χαμένης επανάστασης της νιότης μας. Δηλωνόμαστε ως ομιλητές για να βγάλουμε από πάνω μας τις ενοχές μιας ενηλικίωσης στην οποία ασχολιόμασταν με τα του οίκου μας (καριέρα, δεύτερο σπίτι, σπουδές των παιδιών, εξωσυζυγικές σχέσεις, κλπ) όταν στην κοινωνία επέλαυνε η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Παίρνουμε τον λόγο και φωνάζουμε χωρίς καμιά αιδώ, σεμνότητα και ταπεινότητα, για την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας που διαμορφώθηκε τα χρόνια που εμείς είμασταν στην πιάτσα και την οποία παραδίνουμε για να ζήσουν τα παιδιά μας. Κι αυτά, χωρίς καν να μπορούν να επιχειρηματολογήσουν, απλώς ΔΕΝ μας ακούν.

Σας διαβάζω σύντροφοι της Πάσας. Μ’αρέσετε γιατί είμαι ένας από σας. Μετά την εμπειρία του υπαρκτού σοσιαλισμού, μετά τόσους Καστοριάδηδες που σχολίασαν τον εκεί κρατικό καπιταλισμό, τα αμεσοδημοκρατικά συστήματα διακυβέρνησης είναι τα μόνα για τα οποία αξίζει να παλέψει κανείς. Αρκέσαν όμως μερικά μόνο ιδεολογικά σας κείμενα, για να φανεί πόσο «αντισυστημικοί» είστε. Αυτά τα περί συνεταιρισμών –«επιχειρήσεων κοινωνικής οικονομίας»  τα ανάλυσε η Λούξεμπουργκ οξυδερκέστατα 100 χρόνια πριν. Κι εσείς σύντροφοι της ΚΟΕ δεν είναι «αντισυστημική αερολογία» «η μόνιμη και διαρκής απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το πολιτικό σύστημα του δικομματισμού που υπηρετεί τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές»? Δεν λέω να αφισοκολλήσουμε παντού την κήρυξη του πολέμου ενάντια στον καπιταλισμό. Στα ιδεολογικά μας κείμενα και αναλύσεις όμως, θα μπορούσαμε να το θέτουμε έστω και σαν μακρινό απώτερο στόχο.

Το ζήτημα είναι ότι όταν στην κοινωνία μας οι ελαστικές μορφές απασχόλησης έφθασαν το 12% του εργατικού δυναμικού μας, όταν η τρομοκρατία της απόλυσης έχει παραλύσει τους καταχρεωμένους στις τράπεζες εργαζόμενους, όταν οι συμβασιούχοι ήδη ξεκίνησαν στις πρώτες εκατό ακόμα μέρες του ΠΑΣΟΚ να οργανώνουν κοινωνικούς αγώνες, όταν…, όταν…, εμείς ασχολιόμαστε με τα οργανωτικά. Η ΠΡΟΤΑΣΗ?

Είμαστε καλά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ας βάζει όρους ο Αλέξης Τσίπρας «πως, όσοι επιθυμούν τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, θα πρέπει να αποδεχθούν βασικές αρχές και αξίες όπως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και ο δημοκρατικός σοσιαλισμός». Εχει τον μηχανισμό και τα διαπιστευτήρια των επίσημων ΜΜΕ. Η δύναμη ημών των υπολοίπων είναι στην κοινωνία. Δεν χρειαζόμαστε κανένα καταστατικό για να συστήσουμε παντού τοπικές και κλαδικές επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ. Ας δημιουργήσουμε τη δυναμική που ονειρευόμαστε στην κοινωνία, ας ζωντανέψουμε συμμετέχοντας δυναμικά στους πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες που δεν κάναμε τα χρόνια που επέλαυνε ο νεοφιλελευθερισμός. Υπάρχουν εποχές οπισθοχώρησης και καιροί της επίθεσης. Σε τέτοιους καιρούς ζούμε. Κι όταν γίνουμε πολλοί -κάτω από την σημαία των 15 σημείων για παράδειγμα- στο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα προκύψει εκ των πραγμάτων η ανάγκη να μιλήσουμε για την οργάνωση και το καταστατικό μας. Και τότε θα υπάρχουν άλλοι συσχετισμοί.

Σχόλια

Ο χρήστης Dimitris Temour είπε…
Σύντροφε το κείμενο σου είναι εξαιρετικό!
Νομίζω ότι οι επισυμάνσεις σου είναι κοινός τόπος για όλους εμας τους ανένταχτους καθώς και ένα μεγάλο φάσμα κινήσεων, οργανώσεων της αριστεράς.
Το πρόβλημα χθές, σήμερα και αύριο είναι και τίθεται όμως ώς εξής.
Ασφαλώς και δεν θα περιμένουμε τον ΣΥΝ και την γραφειοκρατεία της ευρύτερης αριστεράς να αντιληφθούν την αναγκαιότητα ουσιαστικής αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να αποτελέσει ποιοτικό βήμα με προοπτική και ενδιάμεσο στόχο, στην κατεύθυνση συγκρότησης και δημιουργίας της μεγάλης παράταξης ¨πολυτασικής, με ομοσπονδιακά και αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά της Αριστεράς¨.
Εαν δεν στοχεύουμε και δεν συγκλείνουμε πολιτικά στον ενδιάμεσο έστω, παραπάνω στόχο βήμα - βήμα, τότε εμείς μόνο απο τα κάτω και σε κάθε ζωντανή έκρηξη του κινήματος, θα έχουμε ¨αναθέσει¨, στους πάσης φύσεως γραφειοκράτες και καιροσκόπους της Αριστεράς και της ευρύτερης μεταλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας να τον διαχείρίζονται πολιτικά.
Δείτε τι έγινε την τελευταία 3ετία, όπου ο Συριζα κυρίως μαζί με τις άλλες δυνάμεις της εκτός Συριζα αριστεράς άσκησαν ουσιαστική αντιπολίτευση στη Ν.Δ αλλά για διάφορους λόγους (δικούς τους αλλα και εξωγενείς) δεν ¨κεφαλαιοποίησαν¨ πολιτικά, ούτε με ψήφους, ουτε σε ποσοστά, αλλά το σημαντικότερο, δίχως να πετύχουν καμιά ουσιαστική και ποιοτική αλλαγή στους κόλπους της αριστεράς και του ευρύτερου κινήματος. Απεναντίας ο Συριζα απειλήθηκεμε άμεσα ενώ ήδη βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση με κίνδυνο να διαλυθεί ή ακόμα να απονευρωθεί πλήρως...
Ο χρήστης Γιάννης Κοσμαράς είπε…
Φίλε, και το δικό σου είναι εξαιρετικό και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. E, και λοιπόν?
Πολλοί «στοχεύουμε και συγκλίνουμε» εκεί που λες.
Όμως, κάνουμε τίποτα άλλο?
Για την αυτονομία, έστω, αυτοδιάθεση κι αυτενέργεια ημών των συμφωνούντων, απέναντι «στους πάσης φύσεως γραφειοκράτες και καιροσκόπους της Αριστεράς και της ευρύτερης μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας»?

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μπαλόνια πάρτυ αξίας $1 εκατ.

  Για πρώτη φορά μεταφράζω δημοσίευση ενός ατόμου που παρακολουθώ κι εκτιμώ αφάνταστα, της Caitlin Johnstone , για ένα θέμα που το έπαιξαν πρόσφατα τα μίντια ακατάπαυστα. Πρόκειται για τα τρία υποτιθέμενα κατασκοπευτικά μπαλόνια/αερόστατα της Κίνας που κατέρριψαν με πυραύλους αέρος-αέρος οι ΗΠΑ. Αποφάσισα να το κάνω γιατί με την αδιάσειστη τεκμηρίωση που δίνουν οι παραπομπές-υπερσυνδέσεις της Caitlin , αποκαλύπτεται όλη η απάτη και την ίδια στιγμή αποτυπώνεται μια ακόμη κλασική περίπτωση   αμερικάνικης προπαγάνδας. Ως case study της προπαγάνδας των ΗΠΑ μου προκάλεσε το ενδιαφέρον, στα πλαίσια του τρίπτυχου που με στοίχειωσε τα τελευταία χρόνια «Προπαγάνδα - Φόβος - Έλεγχος του Νου» ή κοινωνικός έλεγχος.  Κι όλα αυτά σε μια περίοδο, που             - γινόταν ένα άνοιγμα φιλίας προς την Κίνα με την προγραμματισμένη επίσκεψη του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ στην Κίνα (η οποία τελικά ακυρώθηκε) -           συνέβη ένα από τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά ατυχήματα στο Οχάιο με τον εκτρο

Η Αμερικανική ηγεμονία και οι κίνδυνοί της: η άποψη της Κίνας

Οταν οι Κινέζοι αποφασίζουν να ανοίξουν το στόμα τους, το κάνουν με 9 σελίδες κείμενο και δίνουν τροφή (πιό επίσημη πηγή από το Υπουργείο Εξωτερικών της δεύτερης  παγκόσμιας υπερδύναμης δεν υπάρχει!) σε κάθε πικραμένο τριτοκοσμικό που φοβάται να τα βάλει με τις ΗΠΑ. Στο επίσημο αυτό κείμενο που δόθηκε στην δημοσιότητα μέσα σε 'πολεμικό' κλίμα (κατάρριψη του μετεωρολογικού μπαλονιού, συνεχείς προκλήσεις στα στενά της Ταιβάν, η "φιλία" των κινέζων με τους επιτιθέμενους στην Ουκρανία Ρώσους, ...) παρατίθεντα ιστορικά και λοιπά πολύ συγκεκριμένα στοιχεία - συχνά αντλημένα από αμερικάνικες πηγές- για  - την πολιτική ηγεμονία: πραξικοπήματα ανά τον κόσμο, δόγμα Μονρόε στην λατινική Αμερική, πορτοκαλί-και κόκκινες και λοιπές έγχρωμες "επαναστάσεις" στην Ευρασία, αραβική άνοιξη στην Αφρική, κλπ,  - την στρατιωτική ηγεμονία: με αριθμούς οι εκατοντάδες πόλεμοι ανά τον κόσμο που κήρυξαν οι ΗΠΑ με τις χιλιάδες θύματα, οι στρατιωτικές βάσεις ανά την υφήλίο, κλπ, - την ο

Η ζωή μετά (...τον πόλεμο στην Ουκρανία)

 Εν είδει διαλόγου, για το πώς προβλέπεται ο κόσμος μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, δύο αναλύσεις: αυτή του πολλά βαρύ ευρωπαικού Carnegie και ως αντίλογος μια ανάλυση από το southfront.org After Russia's War Against Ukraine: What Kind of World Order?   https://carnegieeurope.eu/2023/02/28/after-russia-s-war-against-ukraine-what-kind-of-world-order-pub-89130 There is a growing perception that the liberal world order is coming to an end. While the current multilateral system may be weakened by the return of geopolitics, economic interdependence and transnational ties will prevent a complete lapse into anarchy. The Russian war against Ukraine and the growing U.S.-China rivalry will have a profound effect on the future of the world’s political organization. The West’s hope for an international system based on democracy, rule of law, and multilateral cooperation—which had already lost plausibility in recent years—now looks wholly unrealistic. Current trends and recent strateg