Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2009

Σε τι διαφέρεις από το αφεντικό σου?

[ Το κείμενο που ακολουθεί είναι από τα συνηθισμένα χιουμοριστικά mail που προωθούνται από φίλο σε φίλο. Το βρήκα πολύ εμπνευσμένο κι εύστοχο σχόλιο για την κουλτούρα της εργασίας στους σύγχρονους γραφειακούς χώρους. Το πραγματικό αφεντικό είναι απών, έχει χαθεί στο ομιχλώδες βάθος της ιεραρχικής κλίμακας, κρυμένο πίσω από τον εκάστοτε ιεραρχικά ανώτερο ]. Όταν σου παίρνει πολύ ώρα , είσαι αργός. Όταν παίρνει πολλή ώρα στο αφεντικό σου, είναι προσεχτικός. Όταν δεν κάνεις κάτι , είσαι τεμπέλης. Όταν δεν κάνει κάτι, είναι απασχολημένος. Όταν κάνεις λάθος , είσαι ηλίθιος. Όταν κάνει λάθος, είναι άνθρωπος. Όταν το κάνεις όπως θες εσύ , δεν κάνεις ό,τι σου είπαν. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, είναι δημιουργικός. Όταν το κάνεις μόνος σου , δεν είσαι συνεργάσιμος. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, παίρνει πρωτοβουλία. Όταν παίρνεις θέση , είσαι ξεροκέφαλος. Όταν παίρνει θέση, είναι αποφασιστικός. Όταν παραβιάζεις έναν κανόνα , είσαι ανατρεπτικός και εγωκεντρικός . Όταν το αφεντι

ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ του Ναζίμ Χικμέτ

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά, Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος, Δίχως απ' όξω ή από πέρα να προσμένεις τίποτα. Δε θα 'χεις άλλο πάρεξ μονάχα να ζεις. Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά           Τόσο μα τόσο σοβαρά           Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ' έναν τοίχο           με τα χέρια σου δεμένα                Ή μέσα στ' αργαστήρι                Με λευκή μπλούζα και μεγάλα ματογυάλια Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι, Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα 'χεις δει το πρόσωπό τους                        και θα πεθάνεις ξέροντας καλά Πως τίποτα πιο ωραίο, πως τίποτα πιο αληθινό απ' τη ζωή δεν είναι Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά Τόσο μα τόσο σοβαρά Που θα φυτεύεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου Μα έτσι γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις Όσο κι αν τον φοβάσαι Μα έτσι γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά. Η ζωή δ

Aλλοτρίωση

Πρόκειται για λέξη που μ'έχει "ιντριγκάρει" από τα φοιτητικά μου χρόνια. Στην προκειμένη, ας εννοήσουμε μ'αυτόν τον όρο τη δυστυχία του ανθρώπου που είναι βουτηγμένος σ’ένα τρόπο ζωής κι ένα σύστημα ιδεών, αρχών και εννοιών , που ούτε ελέγχει, ούτε έχει επιλέξει ο ίδιος. Κι επειδή ο τρόπος ζωής μας επ η ρεάζεται άμεσα από την εργασία, ας δούμε πως εξελίχθηκε αυτή: Μέχρι την εμφάνιση της βιομηχανίας, στα πλαίσια του φεουδαρχικού συστήματος, οι πρόγονοι μας ζούσαν παράγοντας τα προς το ζην, είτε από τη γη, είτε στο σπίτι, είτε στα εργαστήρια. Οι κανόνες της κοινωνικής ζωής παραδιδόταν από γενιά σε γενιά και ερχόταν από πολύ παλιά. Το εμπόριο ασκούνταν σε ακτίνα λίγων μόλις χιλιομέτρων. Αργότερα επεκτάθηκε ενοποιώντας μεγαλύτερες εκτάσεις γης, χωριών και πόλεων, για να φθάσει μετά τις ανακαλύψεις των θαλασσοπόρων να γίνει διηπειρωτικό. Στη συνέχεια, η "συμπαθής" τάξη των εμπόρων αποφάσισε να παράγει η ίδια μαζικά τα αγαθά που εμπορευόταν. Χρειάσθηκε για

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό

στην έκθεση, μπήκα στον πειρασμό να σκέφτομαι την ομιλία του σαν να ήμουν εγώ το αφεντικό του . Ιδού αυτές οι σκέψεις μου λοιπόν: Απευθυνόταν στον κόσμο, όχι σε μένα. Ετσι πρέπει. Προσπαθούσε με την παθιασμένη ειλικρίνεια του απατεώνα ψεύτη  -που έχει πρώτος πιστέψει στα ψέμματα του- να πείσει τον κόσμο ότι τα σκληρά μέτρα είναι προς το συμφέρον του. Είχε δει από μήνες ότι έχανε το παιχνίδι, αλλά τελικά με τις σκηνοθετικές ικανότητες που έχει , δραματοποίησε τη πτώση του, με την προκήρυξη αυτών των πρόωρων εκλογών. Ο Γιώργος με την παρέα του δεν κρατιόντουσαν. Ενα ολόκληρο χρόνο πριν, ανακοίνωσαν ότι την άνοιξη θα το πάνε σε εκλογές. Ορεξάτα τα παιδιά να ξαναπιάσουν δουλειά (τις κουτάλες). Ο Κώστας, όμως , πιο σοβαρός και πιο υπεύθυνος επαγγελματίας. Σκέφθηκε τι αναστάτωση θα προκαλούσε η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στις προμήθειες και στα άλλα επιχειρηματικά νταραβέρια μας με το δημόσιο (βασικός χρηματοδότης μας γαρ, της ιδιωτικής οικονομίας). Κι αποφάσισε να πα

Για το χρήμα

"… αυτό που μπορεί να πληρώσει το χρήμα, αυτό ακριβώς είμαι εγώ, ο κάτοχος του χρήματος. Οι ιδιότητες του χρήματος είναι δικές μου, εμένα του κατόχου, ιδιότητες και ουσιαστικές δυνάμεις. Ετσι, αυτό που είμαι και αυτό που μπορώ να κάνω, σε καμία περίπτωση δεν καθορίζεται από την ατομικότητά μου. Είμαι άσχημος , αλλά μπορώ ν' αγοράσω την πιο όμορφη γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι άσχημος, γιατί το αποτέλεσμα της ασχήμιας, η απωθητική της δύναμη, εξουδετερώνεται από το χρήμα. Είμαι κουτσός , αλλά το χρήμα μού προμηθεύει 24 ποδάρια, κατά συνέπεια δεν είμαι κουτσός. Είμαι κακός, ανυπόληπτος , ασυνείδητος και κουτός άνθρωπος. Το χρήμα όμως, είναι ευυπόληπτο Και το ίδιο και ο κάτοχός του... Είμαι άμυαλος , αν όμως το χρήμα είναι ο πραγματικός νους όλων των πραγμάτων, πως είναι δυνατό ο κάτοχός του να είναι άμυαλος; Κάτι περισσότερο, ο κάτοχος του χρήματος μπορεί να εξαγοράσει έξυπνους ανθρώπους για λογαριασμό του. Συνεπώς έχει εξουσία πάνω σε έξυπνους ανθρώπους, εξυπνότ