Αυτοβιογραφία

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
Φιλιά που γίνονται ρουφήχτρες της θάλασσας
και
πόθοι που γίνονται κινούμενη άμμος
μας κρατάν από το χέρι
και μας ορκίζουν.

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ
Προσπαθώ πάντα
νάμαι ένας άνθρωπος λογικός
όμως εσύ εμφανίζεσαι
σε τακτά χρονικά διαστήματα
κρατώντας ένα εξώγαμο στην αγκαλιά.


ΤΙΜΩΡΙΑ
Ας ανθίζουν οι τριανταφυλλιές
κι ας επιστρέφουν οι εραστές λαβωμένοι.

Οι μέρες αλληλοαναιρούνται και προοδεύουν.


ΤΑ ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΒΑΖΑ
Ο,τι λέμε σε στιγμές ερωτικού πόθου είναι λόγια του αέρα. Ολοι τώρα λίγο πολύ κυνηγούμε φάλαινες σε θάλασσες απέραντες και κρύες, πολύ συχνά πιστεύοντας πως είμαστε κατευθείαν απόγονοι του Moby Dick, ενώ το μέγεθοςτης συνήθειας μας αφήνει αδιάφορους. Δεν υπάρχουν πια φαεινές ιδέες για να επενδύσουμε τα λάθη της νεότητας ούτε
«νύχτες μαγικές ονειρεμένες στην Αραπιά».
Η μόνη μας ελπίδα είναι το κανό.

Ανθρωποι χωρίς μνήμη έρχονται και μας ζητούν πληροφορίες για τις μεγάλες υφαντουργίες της Αγγλίας τον δέκατο ένατο αιώνα.
Ανθρωποι χωρίς μνήμη κάνουν ωτοστόπ και κάποτε φορτικά επιμένουν να τους πάρουμε μαζί μας. Εμείς όμως που μεγαλώσαμε μέσα σε κλασικά εικονογραφημένα και κάπως αργά μάθαμε ότι η Σαντορίνη ήταν η χαμένη Ατλαντίδα, δεν έχουμε άλλη εκλογή από το να ποτίζουμε συνεχώς τον ωραίο υάκινθο που κάποτε υπήρξε η Αριάδνη
αυτή η άτιμη γυναίκα που εμφανιζόταν σταθερά έξω από υπαίθριους κινηματογράφους τις Κυριακές άλλοτε ενδίδοντας ανοιχτά χωρίς περιστροφές κι άλλοτε όλο τσαλίμια και μυστήρια γλυκοκοιτώντας τους φαντάρους και τη χρυσή νεολαία της πόλεως.

Όμως τα χρόνια περνούν.
Δεν μπορούμε αιωνίως να θαυμάζουμε τα κινέζικα βάζα. Πρέπει γρήγορα να καταταγούμε στον κόκκινο στρατό, να πάρουμε μέρος στη μάχη του Στάλινγκραντ
και κατόπιν ήσυχοι να γράψουμε τα απομνημονεύματα μας.