Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η πρώτη του Ομπάμα

Πρώτη μεγάλη πολιτική παρέμβαση του Ομπάμα για την αντιμετώπιση της κρίσης….

Το πακέτο μέτρων ύψους 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάσωση της αμερικανικής οικονομίας. Σκοπός του πακέτου η δημιουργία ή σωτηρία 3,5 εκατ.θέσεων εργασίας.

Σημειωτέον ότι ο ρυθμός απολύσεων μόνο τον Γενάρη ήταν 20.000 νέοι άνεργοι ημερησίως. Ισάριθμες πιθανότατα εξαθλιωμένες οικογένειες ημερησίως.

Για τον λόγο αυτό βιαζόταν ο Πρόεδρος. Προσέφυγε μάλιστα με περιοδείες και στον λαό για να πείσει τους Ρεπουμπλικάνους να κάνουν γρήγορα, να μη κωλυσιεργούν.

Για δικούς του λόγους ήθελε να αποσπάσει και μερικές ψήφους των αντιπάλων. Ηθελε λέει να εμφανίσει εθνική συναίνεση στο σχέδιο του.

Για τον σκοπό αυτό μπήκε στην διαδικασία των περικοπών κονδυλίων, καθότι οι ρεπουμπλικάνοι υποτίθεται ότι είναι εναντίον και των σχεδίων σωτηρίας των τραπεζών.

Ορίστε τώρα οι περικοπές που έγιναν στα πλαίσια αυτής της διαπραγμάτευσης: κονδύλια που αφορούσαν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανέργων, ασφαλιστική προστασία υγείας για τους ανασφάλιστους, κονδύλια για τις υπηρεσίες των πολιτειών που απευθύνονται στους αναξιοπαθούντες.
Τα μέτρα τελικά ψηφίστηκαν μόνο από την πλειοψηφία των Δημοκρατικών.


--------------


Στους δύο συνδέσμους που ακολουθούν διαβάζουμε τον Νομπελίστα Paul Krugman να προτείνει την εθνικοποίηση των τραπεζών,
http://www.nytimes.com/2009/01/19/opinion/19krugman.html

και τον καθηγητή Rubini που πρόβλεψε με την μεγαλύτερη ακρίβεια την επερχόμενη οικονομική κρίση, να λέει ότι πρέπει όλοι να γίνουμε Σουηδοί, να εθνικοποιήσουμε δηλ.τις τράπεζες μας.
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/02/12/AR2009021201602_2.html?sid=ST2009021203365

Εντυπωσιάζουν αυτά τα άρθρα, γιατί στην Ουάσιγκτον φαίνεται απίθανο να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και η λέξη και μόνο εθνικοποίηση να προκαλεί αλλεργία. Γιατί επίσης όμως υπάρχουν αριστερά κόμματα που πιστεύουν ότι το αίτημα εθνικοποιήστε το τραπεζικό σύστημα είναι το απαύγασμα της επαναστατικής σκέψης.


---------


Δεν έχουμε οικονομική κρίση.

Ζούμε μια κοινωνική κρίση, που έχει ανοίξει σ'όλα τα μέτωπα:

  • του καταναλωτικού προτύπου του εικοστού αιώνα,
  • της μισθωτικής σχέσης εργασίας που καταλήγει σε ομηρία, ανεργία, ανέχεια
  • αδυναμίας του ανθρώπινου ελέγχου μας τόσο πάνω στην ανατροφή των παιδιών μας όσο και στις μεγάλες αποφάσεις και την οργάνωση της κοινωνίας μας
  • της μετατροπής του πλανήτη μας σε μια πελώρια χωματερή
  • της αποδοχής του παραλογισμού σ'όλα τα θέματα ως λογικά υφιστάμενου

Το πρόβλημα είναι ότι αν ήταν μόνο κοινωνική η κρίση, οι συντριπτικά πολλοί που βιώνουν στο πετσί τους το πρόβλημα, θα βρίσκαν την λύση.

Το πρόβλημα είναι ότι την κοινωνική κρίση την προκαλεί το οικονομικό σύστημα:

με την αποδοχή του ιδιωτικού κέρδους ως μόνου κριτηρίου λήψης αποφάσεων και την εγγενή στο σύστημα αυτό επαναληψιμότητα με κυκλικό τρόπο των οικονομικών κρίσεων.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μπαλόνια πάρτυ αξίας $1 εκατ.

  Για πρώτη φορά μεταφράζω δημοσίευση ενός ατόμου που παρακολουθώ κι εκτιμώ αφάνταστα, της Caitlin Johnstone , για ένα θέμα που το έπαιξαν πρόσφατα τα μίντια ακατάπαυστα. Πρόκειται για τα τρία υποτιθέμενα κατασκοπευτικά μπαλόνια/αερόστατα της Κίνας που κατέρριψαν με πυραύλους αέρος-αέρος οι ΗΠΑ. Αποφάσισα να το κάνω γιατί με την αδιάσειστη τεκμηρίωση που δίνουν οι παραπομπές-υπερσυνδέσεις της Caitlin , αποκαλύπτεται όλη η απάτη και την ίδια στιγμή αποτυπώνεται μια ακόμη κλασική περίπτωση   αμερικάνικης προπαγάνδας. Ως case study της προπαγάνδας των ΗΠΑ μου προκάλεσε το ενδιαφέρον, στα πλαίσια του τρίπτυχου που με στοίχειωσε τα τελευταία χρόνια «Προπαγάνδα - Φόβος - Έλεγχος του Νου» ή κοινωνικός έλεγχος.  Κι όλα αυτά σε μια περίοδο, που             - γινόταν ένα άνοιγμα φιλίας προς την Κίνα με την προγραμματισμένη επίσκεψη του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ στην Κίνα (η οποία τελικά ακυρώθηκε) -           συνέβη ένα από τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά ατυχήματα στο Οχάιο με τον εκτρο

Η Αμερικανική ηγεμονία και οι κίνδυνοί της: η άποψη της Κίνας

Οταν οι Κινέζοι αποφασίζουν να ανοίξουν το στόμα τους, το κάνουν με 9 σελίδες κείμενο και δίνουν τροφή (πιό επίσημη πηγή από το Υπουργείο Εξωτερικών της δεύτερης  παγκόσμιας υπερδύναμης δεν υπάρχει!) σε κάθε πικραμένο τριτοκοσμικό που φοβάται να τα βάλει με τις ΗΠΑ. Στο επίσημο αυτό κείμενο που δόθηκε στην δημοσιότητα μέσα σε 'πολεμικό' κλίμα (κατάρριψη του μετεωρολογικού μπαλονιού, συνεχείς προκλήσεις στα στενά της Ταιβάν, η "φιλία" των κινέζων με τους επιτιθέμενους στην Ουκρανία Ρώσους, ...) παρατίθεντα ιστορικά και λοιπά πολύ συγκεκριμένα στοιχεία - συχνά αντλημένα από αμερικάνικες πηγές- για  - την πολιτική ηγεμονία: πραξικοπήματα ανά τον κόσμο, δόγμα Μονρόε στην λατινική Αμερική, πορτοκαλί-και κόκκινες και λοιπές έγχρωμες "επαναστάσεις" στην Ευρασία, αραβική άνοιξη στην Αφρική, κλπ,  - την στρατιωτική ηγεμονία: με αριθμούς οι εκατοντάδες πόλεμοι ανά τον κόσμο που κήρυξαν οι ΗΠΑ με τις χιλιάδες θύματα, οι στρατιωτικές βάσεις ανά την υφήλίο, κλπ, - την ο

Η ζωή μετά (...τον πόλεμο στην Ουκρανία)

 Εν είδει διαλόγου, για το πώς προβλέπεται ο κόσμος μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, δύο αναλύσεις: αυτή του πολλά βαρύ ευρωπαικού Carnegie και ως αντίλογος μια ανάλυση από το southfront.org After Russia's War Against Ukraine: What Kind of World Order?   https://carnegieeurope.eu/2023/02/28/after-russia-s-war-against-ukraine-what-kind-of-world-order-pub-89130 There is a growing perception that the liberal world order is coming to an end. While the current multilateral system may be weakened by the return of geopolitics, economic interdependence and transnational ties will prevent a complete lapse into anarchy. The Russian war against Ukraine and the growing U.S.-China rivalry will have a profound effect on the future of the world’s political organization. The West’s hope for an international system based on democracy, rule of law, and multilateral cooperation—which had already lost plausibility in recent years—now looks wholly unrealistic. Current trends and recent strateg