Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2008

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – Κuνeva Κostadinka

Το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου, επιστρέφοντας στο σπίτι της η καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε επίθεση από αγνώστους με βιτριόλι. H κυρία Κούνεβα, στις 10.12.07, μ’αφορμή το συνταξιοδοτικό και με την ιδιότητα της ως γραμματέα της Παναττικής Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, είχε μιλήσει στην Ελευθεροτυπία και είχε πεί το εξής ακατανόητο (...) για τους απλούς ανθρώπους: “Οι εταιρείες που δουλεύουμε υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετούν το κοινό, αλλά τελικά φαίνεται ότι ιδρύθηκαν για να πλουτίζουν οι ιδιοκτήτες τους” . Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι συνδικαλίστρια στον χώρο των ιδιωτικών συνεργείων καθαρισμού. Δουλεύει στον ΗΣΑΠ. Είχε δώσει μάχες ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Είχε απειληθεί γι αυτό. Φέτος, π αρότρυνε πάλι τις συναδέλφους της, να μην υπογράψουν για περισσότερα χρήματα από αυτά που θα έπαιρναν . Η εταιρεία στην οποία δούλευαν ήθελε να τους φάει ένα μέρος από το δώρο των Χριστουγέννων. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ήρθε

Επικήδειοι χαιρετισμοί και γνωριμίες

Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν Αγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου. «Το ελληνικό θέατρο από πολύ νωρίς καθιέρωσε τον Χάρολντ Πίντερ ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς του ρεπερτορίου του. Με μια πρόχειρη στατιστική υπερβαίνουν τα 50 ανεβάσματα έργων του σε όλη τη χώρα, με πρωτοστάτη τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, που με συστηματική παρουσίαση των μεγάλων έργων του πραγματικά μύησαν το ελληνικό κοινό στον ιδιότυπο κόσμο του. Ο Μίνως Βολανάκης πρέπει επίσης να μνημονευθεί μεταξύ των πρώτων που γοητεύθηκαν από τη μαγεία και το μυστήριο της θεατρικής γλώσσας του, δουλεύοντας κυρίως πάνω στα μονόπρακτά του. Το ΚΘΒΕ τον τίμησε τρεις φορές με σημαντικά ανεβάσματα έργων του. Πιο πρόσφατα ο Αντώνης Αντύπας και ο Λευτέρης Βογιατζής έδωσαν νέα δημιουργική πνοή στο ενδιαφέρον της ελληνικής σκηνής για τον Πίντερ». Το 2005 κέρδισε το βραβείο Νομπέλ

Zeitgeist Addendum Analysis

Κι άλλο video που αξίζει να το δούμε αλλά "σε παρέα" για σχολιασμό πατώντας εδώ για την ολόκληρη ταινία κι εδώ αν θέλετε να την αναλύσετε http://zeitgeistanalysis.site50.net/

"MONEY AS DEBT" by Alogo Skoufis

Η οικονομική ανάλυση με εικόνες ... "Το σύντομο ντοκυμαντέρ “Money as Debt” του Paul Grignon έρχεται για να μας εξηγήσει με απλό τρόπο το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα. Βρείτε οπωσδήποτε 45 λεπτά και αφιερώστε τα για να παρακολουθήσετε το επεξηγηματικό αυτό βίντεο. Σας εγγυώμαι ότι αξίζει τον κόπο…". http://www.kepik.gr/?p=805

Το αυγό του φιδιού

Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι, την δεκαετία του ΄80 κυρίως, όταν υπήρχε μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση γύρω από κάποια διεκδίκηση, τότε έσκαγαν οι βόμβες των τρομοκρατικών ομάδων. Η επαναληψιμότητα του ίδιου μοτίβου (απεργιακές κινητοποιήσεις – τρομοκρατική ενέργεια την παραμονή) τότε μας είχε πείσει όλους ότι η τρομοκρατία ήταν ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη από κάποια παράκεντρα εξουσίας. Περιέργως, και τώρα ενόψει εξαγγελμένων πανελλαδικών απεργιών και με μπαγκράοουντ την ιστορία του Βατοπεδίου και την κατακρήμνυση των ποσοστών της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, σκάει μύτη αυτή η «έκρηξη οργής». Είναι σημάδι κοινωνικής υγείας η δολοφονία ενός 15χρονου να προκαλέσει αντανακλαστική αντίδραση στους συνομήλικους του. Γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι, μη κοροιδευόμαστε, παρά και το «σήκωμα» του θέματος από τα ΜΜΕ, δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα, σαν στατιστική το είδαμε κι αυτό, «ένας νεκρός σ’ένα επεισόδια στα Εξάρχεια». Και στις πορείες (μ’εξαίρεση αυτή του ΚΚΕ), ο μέσος όρος ηλικίας των διαδηλωτών ήταν

Ρεπορτάζ ...

Δευτέρα μεσημέρι στην Εγνατία είδα πολλές παρέες πιτσιρικάδων, με τις μαύρες κουκούλες τρομοκράτη style (αυτές που σκεπάζουν όλο το κεφάλι κι αφήνουν μόνο γύρω από τα μάτια) και τα σακίδια στην πλάτη. Δεν ήταν πάνω από 15 χρονών. Ξέρεις, αλλιώς χειρονομεί, αλλιώς μιλά, αλλιώς περπατά ένας δεκαπεντάρης, κι αλλιώς ο τριαντάρης, ο πενηντάρης, κοκ. Η Εγνατία ήδη, από την Βενιζέλου μέχρι την Εκθεση, από το μεσημέρι, ήταν γεμάτη αναμμένους κάδους, αναποδογυρισμένους στη μέση του δρόμου, με κομμένη τη συγκοινωνία. Κι οι πιτσιρικάδες περπάταγαν σαν να το διασκέδαζαν, σαν να τους ήταν πολύ οικείο αυτό το τοπίο. Κάποιους σαν αυτούς είδα και το βράδυ γωνία Αγ.Σοφίας με Εγνατίας. Μπροστά μας πορευόταν ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ξαφνικά, έγινε φασαρία. Απέναντι, προσπαθούσαν να κόψουν τα μεταλλικά στόρια του McDonald, με σιδηροτροχό, μάλλον, γιατί πέταγε πολλές σπίθες. Το εργαλείο δεν τα κατάφερνε, οπότε ανέλαβε υπηρεσία άλλος με βαριοπούλα. Δυο-τρία χτυπήματα και το στόρι σηκώθηκε

Ας είναι η αρχή......

ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΔΕΝΤΡΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ Τα χθεσινά γεγονότα, χώρις να με συνεπαίρνει η δύναμη της χειραγώγησης που προσφέρει απλόχερα η τηλεόραση, ηταν πραγματικά μια γροθιά στο στομάχι... Όχι τόσο για τα τις πράξεις αυτης της ομάδας των νέων, που κατέστρεψε με ορμή οτι βρέθηκε στο διάβα τους, όσο για την ικανοποίηση που καταβάθος ένιωσα. Μια ικανοποίηση αρρωστημένη-ίσως έλεγε κάποιος- αλλα υπαρκτή. Πιστέυω πως κάποιοι θα συμφωνήσουν, με την άποψη οτι με μια τέτοια καταστροφή κάποιοι θα ξυπνήσουν απο τον λήθαργο συνεπώς η σκέψη τους θα ενεργοποιηθεί και επιτέλους για μετατραπεί σε πράξη... Την θέση των ψυχολόγων πήρε χθές αυτη η εικόνα που βλέπαμε. Το πιστεύω αυτο...Όλοι κάναμε μια βουτια μέσα μας χώρις την βοήθεια του ειδικού που πιστεύουμε οτι είναι απαραίτητη στις μέρες μας. Άρα λοιπόν μπορούμε. Είμαστε δυνατοί. Επιτέλους ρε παιδια, τι να πούμε στους έφηβους φίλους μας. Δώστε απαντήσεις. Δεν μπορείτε γιατι δεν εχετε δώσει ούτε στους εαυτούς σας. Οξυγόνο θέλουμε και τίποτα άλλο.

Συνωμοσιολογίας το ανάγνωσμα...

Οφείλω κατ’αρχήν να ομολογήσω ότι ως γνήσιος «αριστερός» φέρω κι εγώ το στίγμα. Οχι της μεσογειακής αναιμίας, αλλά της συνωμοσιολογίας. Με δεδομένο λοιπόν αυτό, λέω ότι όλες οι ιστορίες για την επερχόμενη κρίση στην πραγματική οικονομία το 2009, δεν είναι τίποτα άλλο από προπαγάνδα, η οποία στοχεύει στην προετοιμασία μας, ημών των καταναλωτών, για το κωλοπιάσιμο που μας ετοιμάζουν. Αφού μας χρέωσαν κύριος οίδε για πόσα χρόνια να ξεπληρώνουμε τα πακέτα σωτηρίας – δώρα στο χρηματιστικό κεφάλαιο, μας ενημερώνουν ότι οι «δόσεις» μας ξεκινούν του χρόνου. Τρομοκρατία σκέτη. Δεν θα γίνει τίποτα περισσότερο από το να μας "το βάλουν" λίγο πιο βαθιά. Λίγο περισσότερο απ’όσο μας το βάζουν-από τον Σημίτη και μετά- στην Ελλάδα και τα τελευταία τριάντα χρόνια περίπου στην Αμερική. Και η ζωή συνεχίζεται..

O πόλεμος στη δύση της Αυτοκρατορίας

Η Αμερικάνικη Αυτοκρατορία στήριξε την ανάπτυξή της, α) στην δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου στρατιωτικών βάσεων σε τρίτες χώρες. Η σχέση της αμερικάνικης οικονομίας με τις τρίτες χώρες δεν ήταν αποικιοκρατική με την κλασική έννοια. Αμερικάνοι που να αποίκησαν τρίτες χώρες, όπως έκαναν οι βρετανοί, δεν υπήρξαν ποτέ. Η επιβολή της στις άλλες χώρες χρωστά πολλά αποκλειστικά στην στρατιωτική της δύναμη, στον φόβο της κόκκινης αρκούδας στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, καθώς και στην πολιτιστική της επιρροή (soft power). β) στην βιομηχανική ηγεμονία της. Ακόμα και σήμερα, η Αμερική αντιπροσωπεύει το 23% περίπου της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, ενώ κατά τον μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αντιπροσώπευε το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Η παραγωγή της, ωστόσο, αναπτύχθηκε στηριζόμενη κυρίως στην εσωτερική αγορά. Υπήρξε η χώρα που δίδαξε τη μαζική παραγωγή και κατανάλωση στις άλλες χώρες. Ο φόβος του κομμουνισμού και η απειλή από μια εξίσου τεράστια χώρα όπως η ΕΣΣΔ, συσπεί

Αρκεί να υποθηκεύσει το μέλλον του

Μαθήματα πολιτικής οικονομίας από τον Καιρό της Κ.Ελευθεροτυπίας: " Παλιά -όχι πολύ ώστε να μην το θυμούνται τρεις γενιές ζωντανών Ελλήνων- στα μαγαζιά κρεμόταν ένα κάδρο με μια λιθογραφία έγχρωμη: «Ο πωλών τοις μετρητοίς και ο πωλών επί πιστώσει». Ο πωλών τοις μετρητοίς ήταν κουστουμαρισμένος, καθισμένος άνετα μπροστά στο γραφείο του σ' ένα τακτοποιημένο δωμάτιο με γεμάτο χρηματοκιβώτιο, ενώ ο πωλών επί πιστώσει, κακοντυμένος, σ' έναν ακατάστατο χώρο, ήταν σκυμμένος, μ' ένα ύφος υπέρτατης απελπισίας, μπροστά σ' ένα άδειο χρηματοκιβώτιο. Αυτά συμβαίνανε τη δεκαετία του '50 και πίσω, και η οικονομική γνώση -το μάθημα- που ήθελε να περάσει η γενιά του μεταπολέμου, δεν ήταν άλλη από τη γνώση που κουβαλούσε το ανθρώπινο γένος από τα γεννοφάσκια του. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Τίποτε πιο αυτονόητο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως, μια γενιά οικονομολόγων και τραπεζιτών ανακάλυψε ότι εκτός από το σήμερα υπάρχει και το αύριο. Αυτό, που έκαναν οι το

Τ’ αστροφώτιστα διαστήματα και οι απεργοί στις φυλακές

Αυτό που συμβαίνει στις φυλακές της χώρας μας, από τις αρχές αυτού του μήνα, μου θυμίζει έντονα το θέμα τότε με τις απαράδεκτες συνθήκες των ψυχιατρείων της Λέρου . Τότε, που ο θόρυβος της δημοσιότητας κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή για αρκετούς ασθενείς συνανθρώπους μας. Μακάρι και οι τωρινές κινητοποιήσεις να φέρουν κάποια αλλαγή και στις φυλακές μας. Δεδομένου ότι "και στην ποινική καταστολή έχουμε τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη: * Το υψηλότερο ποσοστό κρατουμένων (ένας στους χίλιους κατοίκους της χώρας) σε πλήρη αναντιστοιχία με τα ποσοστά παραβατικότητας. * Τη μεγαλύτερη συμφόρηση (ξεπερνάμε και την Τουρκία) στις φυλακές: 13.000 κρατούμενοι με χωρητικότητα για 7.500. * Το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων (45%) και φυλακισμένων για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά (πάνω από τους μισούς). Και * Το μεγαλύτερο ποσοστό προφυλακισμένων (το ένα τρίτο των εγκλείστων) που παραμένουν στις φυλακές διπλάσιο χρόνο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη". Ακόμα κι αν προσωπικά, δεν με βρί

Περί ρατσισμού

Φωνάζουν κάποιοι εδώ «ένας στους δύο φυλακισμένους στην χώρα μας είναι αλλοδαπός». Φωνάζουν άλλοι στην Αμερική «Ενας στους τρεις νέγρους που γεννιέται θα κάνει φυλακή». Είναι τελικά γονιδιακό το πρόβλημα με τους αλλοδαπούς και τους μαύρους; ΄Η, είναι απλά, η πείνα ομάδων συνανθρώπων μας και τα ζητήματα της κοινωνικής υστέρησης τους...

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ

Φαίνεται ότι η ανάδειξή του Ομπάμα για υποψήφιος πρόεδρος δεν υπήρξε εξ αρχής επιλογή των λεσχών της άρχουσας τάξης. Φαίνεται ότι κατάφερε να αναπτύξει ένα μαζικό κίνημα γύρω από την υποψηφιότητα του, "παίζοντας" μάλιστα και με τη συμμετοχική δημοκρατία . Φαίνεται ότι η ίδια η πολιτική εξουσία προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο, για να ...πολεμήσουν μαζί την οικονομική εξουσία . Είπε: « H αλλαγή δεν θα έρθει αν περιμένουμε να τη φέρει κάποιος άλλος, κάποια άλλη στιγμή. Εμείς είμαστε ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ! ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ !» « Χρειαζόμαστε ανθρώπους με καρδιά, ανθρώπους που μοιράζονται τον πόνο του άλλου, που μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι έφηβη μητέρα, φτωχός αφροαμερικανός, ομοφυλόφιλος, ηλικιωμένος .» « Η διανομή του πλούτου είναι καλό πράγμα για όλους » απάντησε στον Τζο τον υδραυλικό - της διαφήμισης των ρεπουμπλικάνων - που φοβόταν ότι οι φόροι του Ομπάμα θα του πάρουν την περιουσία του. Ακόμα κι αν οι ελπίδες των ψηφοφό

Αριθμο-λαγνεία

«H κατανομή του εισοδήματος στην σημερινή Αμερική έχει επιστρέψει ακριβώς στα επίπεδα του 1928: σήμερα όπως και τότε το πλουσιότερο 1% των αμερικανών κατέχουν το 23-24% του εθνικού εισοδήματος! Μεταξύ 1940 και 1984 το ποσοστό αυτό ποτέ δεν ξεπέρασε το 15% . Πώς συνέβη αυτό; Σταδιακά κατά τις δεκαετίες ΄80 και ΄90, και με ραγδαίους ρυθμούς μετά την εκλογή Μπους. Μεταξύ 2000 και 2006 η αμερικάνικη οικονομία αναπτύχθηκε κατά 18% , αλλά το πραγματικό εισόδημα του μέσου νοικοκυριού έπεσε κατά 1,1%! . Την ίδια ώρα το πλουσιότερο 10% βελτίωσε το εισόδημα του κατά 32% , το πλουσιότερο 1% κατά 203% και το πλουσιότερο 0,1% κατά 425% !». ( Γ.Παγουλάτος) Ξανά από την αρχή: “ H κατανομή του εισοδήματος στην σημερινή Αμερική έχει επιστρέψει ακριβώς στα επίπεδα του 1928 . .......”. Από την αρχή. Γιατί οι αριθμοί ζαλίζουν. Οι αριθμοί δεν είναι φίλοι. Είναι καρφιά που σου μπήγονται στα δάχτυλα. Είναι κρύα, νεκρή σάρκα, που η θέση της είναι στα επιστημονικά εργαστήρια, όπου η ζωή πολεμά να κατακτήσει

Κοσμικοί και μη, τρυφηλώς διαβιούντες

"...Οσο για την περιουσία «ψίχουλα» της Εκκλησίας, κατέχει 1.282.300 στρέμματα γης, τα οποία θεωρεί λίγα σε σύγκριση με τη γη που κατέχει το Δημόσιο (43.568.000 στρ.), η Τοπική Αυτοδιοίκηση (15.553.200 στρ.) και οι συνεταιρισμοί (1.098. 400 στρ.). Εχει 6.700 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τα οποία δεν ελέγχει. Αγνοεί τις περιουσίες των 2.500 μονών, ενοριακών ναών και μητροπόλεων λόγω δαιδαλώδους οργάνωσης - μόνο η ετήσια απόδοση της κεντρικής διοίκησης είναι γνωστή (περί τα 20 εκατ. ευρώ). Σημειώνει λαμπρές επιδόσεις στο ξεκοκάλισμα ευρωπαϊκών πόρων (έχει ήδη ρυθμιστεί νομοθετικά ώστε να περάσουν στα χέρια των ιεραρχών κατευθείαν από το υπουργείο Οικονομικών 255 εκατ. ευρώ από το Δ΄ ΚΠΣ), ενώ με ουκ ολίγες συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) καταφέρνει να απομυζά ουκ ολίγο δημόσιο χρήμα. Σημαντική λεπτομέρεια. Κάθε χρόνο το Δημόσιο καταβάλλει πάνω από 200 εκατ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του κλήρου...." Από το άρθρο της Τασούλας Καραισκάκη στην Καθημερινή http://n
Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή. Αφιερωμένο από τον πρωθυπουργό μας σε όλους του αγωνιστές της Σοφοκλέους...

Ο καπιταλισμός (και ο... Μαρξ) επιστρέφει

".... Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι, μεταξύ των κερδισμένων αυτής της κρίσης, φαίνεται να είναι και ο… μαρξισμός! Αλλη μια ειρωνεία: τη στιγμή που ανεβαίνουν οι μετοχές του Μαρξ στο χρηματιστήριο των ιδεών, δεν έχουν απομείνει και πολλοί μαρξιστές για να διεκδικήσουν μέρισμα…" Ενδεικτικό δημοσίευμα του come back του μαρξισμού στην Κυριακάτικη Καθημερινή http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_26/10/2008_289845

New Deal: Δεν παίζουμε άλλο

Να δούμε τα δεδομένα του προβλήματος πρώτα: - Εδώ και 100 περίπου χρόνια το σύστημα δουλεύει με το μοντέλο της ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. - Εδώ και 30 περίπου χρόνια αυτοματισμοί και διάφορες αυτόματες μηχανές (ρομπότ) αντικαθιστούν τους ανθρώπους στις γραμμές παραγωγής. - Ζήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια φάσεις οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. - Ζήσαμε την διαίρεση όλων ημών των εργαζομένων α) σε μόνιμους, ειδικευμένους, καλά αμειβόμενους και β) στους χαμηλόμισθους, ανειδίκευτους, αντικαταστάσιμους, «αναλώσιμους» ενγένει εργαζομένους. - Η μαζική παραγωγή οφείλει να ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙΤΑΙ στη μαζική κατανάλωση. Οτι ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ, για να δημιουργήσει τα προσδοκόμενα κέρδη στο κεφάλαιο, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΑΙ. - Η ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, όμως, προυποθέτει διανομή του παραγόμενου πλούτου (επανεπενδυόμενο κεφάλαιο - κέρδη ιδιοκτητών - αμοιβή εργασίας), ώστε η κοινωνία να έχει αγοραστική δύναμη ίση με την αξία των παραγόμενων και προσφερόμενων σε κατανάλωση προιόντων και υπηρεσιών. Δια

ΚΡΙΣΗ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤOΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

[ Το κείμενο που ακολουθεί ξεκίνησε σαν προσπάθεια κάποιου, που ενώ σπούδασε οικονομικά κι εργάζεται πάνω στο αντικείμενο που σπούδασε, παρόλα αυτά αδυνατούσε να κατανοήσει την τρέχουσα οικονομική κρίση. Ταυτόχρονα, του ήταν επιτακτική η ανάγκη διατήρησης και συμμετοχής σ’ένα διάλογο που δεν έλεγε, όμως, να πάρει μπρός. Οι ανάγκες, βέβαια, της ανάλυσης προυποθέτουν μελέτη της ιστορίας των οικονομικών κρίσεων, την ανάλυση του καπιταλισμού μετά από συστηματική μελέτη της μαρξιστικής βιβλιογραφίας, κοινωνιολογικές γνώσεις, ένα μεταπτυχιακό (…ΜΒΑ κατά προτίμηση!) στα παράγωγα, κλπ. Επειδή όμως μ’αυτές τις προυποθέσεις, εμείς οι εργαζόμενοι δεν θα αρθρώναμε ποτέ λόγο, ενώ έχει ιστορικά αποδειχθεί πόσο επικίνδυνο είναι να αφήνουμε τους "ειδικούς" να μιλούν για λογαριασμό μας, ας συγχωρεθούν τυχόν κενά, ελλείψεις, ή και λάθη ]. Η πραγματική και η πλασματική οικονομία Ανέκαθεν, η χρηματοπιστωτική σφαίρα αποτελούσε “γκρίζα ζώνη” για τους θεωρητικούς μαρξιστές. Ισως αυτό να οφείλεται κ